ASINA E DIFUNDE: NON AO XUIZO CONTRA TRES MILITANTES COMUNISTAS

http://www.pcpe.es/formulario2010/index.php ------------------------------------------------------- detailpage

terça-feira, 30 de junho de 2009

O CAPITAL CONTRA OS E AS NOS@S MAIORES


REPRODUCIMOS E AGRADECEMOS DESDE AQUÍ ESTA DENUNCIA, APORTACIÓN DUN AMIGO DO PARTIDO, UN VETERANO DO TRABALLO, A LOITA E A HONRADEZ


1º. Os parados de larga duracion non teñen ningunha axuda por parte de os responsables do benestar social que reciben cartos a traves de nosos impostos.

2º O Goberno de nosa "nacion" "Galicia", esta usando a os xubilados, levandos a programas de "xuntanzas", enmascarando os posibles votos e as subvencions de a "Comunidade Europea", levando eles a maior parte de esa "pastel", para cuchipandas e despilfarros.

3º Nosa comunidade e unha de as ultimas no "ranking" de inversions en o benestar de nosa xente maior e de os parados, dando unha marea de cartos a os "amigos" que montan os "chiringuitos" de xuntanzas"

4º O noso goberno, o de Galicia, quere recortar as infimas axudas, que temos dereito por ter cotizado durante nosa longa vida laboral, a tenor de que non teñen cartos, que os anteriores gastaron. En ton, si non o sabian, para que se presentan, eu antes e coller un empleo, miro si o que me contrata pode pagar miña nomina.



DEFENDAMOS OS DEREITOS DOS NOSOS VETERANOS TRABALLADORES E TRABALLADORAS E AOS QUE A DIARIO ESTÁN SENDO BOTADOS AO VERQUEDOIRO DO DESEMPREGO E A DESESPERANZA POLA COBIZA DO CAPITAL!!

A CRISE CAPITALISTA, QUE A PAGUEN OS RICOS

PONTEVEDRA-CONVOCATORIA URXENTE POR HONDURAS:



CONVOCATORIA URXENTE POR HONDURAS:

CONCENTRACIÓN EN PONTEVEDRA:

MÉRCORES 1 DE XULLO NA PEREGRINA ÁS 20,30H

Sen luz, sen comunicación,

co terror dos tanques na rúa e sen liberdades

- Paremos o golpismo e a barbarie. FORA O EXERCITO DAS RÚAS

- Pola integridade d@s sindicalistas e asociacións populares ameazadas.

- Polo retorno á legalidade e o dereito do pobo hondureño ao exercicio democrático

- RACHEMOS O SILENCIO CÓMPLICE das institucións españolas e dos medios

- Esixamos á UE, ao goberno español e a Xunta que NON RECOÑEZAN AO MONICREQUE DO GOLPISMO.

- Pola retirada do embaixador de España e a ruptura de relacións diplomáticas en tanto non se restitúa a actual lexitimidade democrática representada polo presidente Zelaya.

HONDURAS: IMPERIALISMO NON PASARÁ

O pobo de Honduras está na escuridade. A escuras porque lle foi cortada a enerxía eléctrica e a escuras porque está a soportar un golpe de estado militar fascista que secuestrou e expatriou ao presidente elixido democraticamente polo pobo.

Na liña de profundar nunha maior participación democrática, o Presidente Manuel Zelaya Rosales contou co apoio de organizacións sociais de Honduras, na realización dunha enquisa para o este 28 de Xuño do 2009. Aspiracións democráticas da poboación truncadas polas forzas armadas (ese mesmo día ás 05:00 am) cun Golpe de estado e secuestro do Presidente Zelaya.

Co formato e modus operandi da CIA, este golpe de estado constitúe unha resposta desesperada da oligarquía nacional e a dereita recalcitrante (a mesma que converteu a Honduras nunha república bananeira, base política e militar do imperio norteamericano) por preservar os seus intereses do capital e en especial o das grandes empresas transnacionais, polo que fai uso da forza militar e das institucións do país como o Parlamento, ministerios, prensa neoliberal e outros.

Durante o mandato do presidente Zelaya promovéronse accións que benefician ao campesiñado hondureño, e situouse como defensor da Alternativa Bolivariana das Américas (ALBA); accións que se reforzaban coa enquisa convocada para o derradeiro 28 de xuño. Os dirixentes sindicais e organizacións populares son agora, con este golpe de estado, os primeiros obxectivos de represión e persecución que está sufrir o pobo hondureño.

Non hai dúbidas que nas manobras en contra do pobo de Honduras e o seu Goberno están impulsadas e dirixidas polo imperialismo que pretende reverter o avance popular no continente latinoamericano. Este ataque brutal inscríbese nas accións desestabilizadoras en contra de Venezuela, Bolivia e Nicaragua; na permanente agresión e bloqueo a Cuba e no desprestixio mediático cara a calquera goberno que non sexa obsecuente aos ditados do imperio.

A Coordenadora contra a Guerra de Pontevedra chama a solidarizarse co pobo hondureño pola defensa do seu dereito a determinar libre e democraticamente o seu destino, rachando o silencio cómplice das institucións españolas e dos medios.



segunda-feira, 29 de junho de 2009

A mordaza do fascismo sobrevoa Honduras






O Partido Comunista dos Pobos de España condena o golpe de estado perpetrado contra o goberno do Presidente Manuel Zelaya.

A oligarquía xunto cos poderosos militares coa cobertura silenciosa do imperialismo intentan calar ao pobo hondureño que sae ás rúas a reclamar a restitución do lexítimo goberno.
Os medios de comunicación ao servizo da oligarquía hondureña co respaldo de poderosos medios como o grupo Prisa silencian ou maquillan segundo os seus intereses o golpe militar, nun claro intento de intoxicar a opinión pública, situando ao Presidente Zelaya como transgresor da legalidade, e ao exército como garante da mesma.

No mesmo día do golpe, ao mesmo tempo que secuestraban ao presidente Manuel Zelaya, os militares golpistas asasinaron a un deputado, hai unha deputada desaparecida, os ministros do goberno foron detidos, asaltaron as embaixadas de Cuba, Venezuela e Nicaragua, secuestrado ao persoal diplomático, nun claro acto de guerra contra estes países, hai centos de ordes de detención contra dirixentes populares, o pobo sofre a represión nas rúas, os médicos cubanos en Honduras están sendo agredidos e sofren o fustrigacións dos militares golpistas.

En Honduras a riqueza está en poder de de 8 familias que condena ao resto da poboación a vivir na pobreza. A oligarquía non pode permitir nin sequera que se consulte ao pobo, aínda que a consulta só teña carácter consultivo, segundo a actual lei o pobo non debe ser consultado en materia económica, política, internacional, o goberno de Manuel Zelaya. preguntou ao pobo se quería ser consultado, o pobo hondureño non puido opinar, a mordaza fascista impúxose en Honduras.

O golpe militar en Honduras é a resposta do imperialismo aos avances democráticos e populares en America Latina, é un atentado contra o progreso solidario e económico que hoxe representa a alternativa bolivariana para as Américas, da cal forma parte Honduras.

O exército ameazante nas rúas non poderá amedrantar o pobo hondureño, a súa vontade non será silenciada, o terror imposto polos golpistas enfrontarase á mobilización popular e á condena de todos os pobos do mundo.

Á inmediata resposta solidaria de todas as forzas progresistas de Latinoamérica, a reunión urxente do ALBA, sumouse a condena da FSM (Federación Sindical Mundial) e de Vía Campesiña, así como de todos os sectores progresistas do planeta.

O Partido Comunista dos Pobos de España chama a mobilizarse contra o golpe militar en Honduras, a saír á rúa para esixir a restitución do goberno lexitimamente elixido.

O Partido Comunista Dos Pobos de España esixe ao goberno do estado español condene o golpe, se négue a recoñecer ao presidente usurpador imposto polos golpistas e ordene a retirada inmediata do embaixador de España en Honduras.



Comisión Antiimperialista CC - PCPE
28 de Xuño de 2009

sexta-feira, 26 de junho de 2009

DE AVANTAR: O luns comezará pola mañá a marcha a pé a Compostela dos traballadores en folga do Metal desde Pontevedra

Chegarán o martes en manifestación até á Xunta de Galiza
26/06/2009
/avantar/26.06.09 Folga do Metal 38
Os traballadores e traballadoras en folga do Metal de Pontevedra continúan a loitar na defensa dun convenio xusto e decidiron ir máis alá nesta mobilización: o luns comezarán unha longa marcha desde Pontevedra a Compostela a pé para rematar esta manifestación cunha concentración ás portas da Xunta de Galiza en San Caetano. Esta mobilización realizarase en dúas xornadas, e está prevista a chegada desta marcha ao mediodia do martes. Os folguistas chegarán vestidos coa súa funda a Compostela para visibilizar a multitude que representa o Metal e a trascendencia desta loita de dignidade e resistencia que son.

quarta-feira, 24 de junho de 2009

¿CUESTIÓN DE 50 CÉNTIMOS?



Estes 50 céntimos máis que piden os obreiros do Metal por hora traballada non son un problema para a patronal.

Estamos a presenciar un pulso de clase a clase,
no que nos vai moito aos que somos do Metal e tamén aos que non o somos.

O que está en xogo é cánta explotación estamos dispostos a aceptar (ou non) todos os traballadores e traballadoras, para nós e os nosos fillos.

Por eso os periódicos, radio e tele, gastan tanto en lle botar mala fama ao Metal de Vigo, por eso circula o rumor de que son uns “privilexiados insaciables e violentos”.

Por eso a policía os acosa e provoca buscando desesperadamente un
pretexto para desprestixiar o conflicto, que moitos miran con respeto e solidariedade.

Por eso este conflicto se cobróu xa bastantes feridos. Como ben dín na súa carta á cidadanía, os do metal son xente que gaña 1000 euros en 8 horas, para conquerilo tuveron moito que loitar, e aínda así teñen que facer horas extras para chegar a fin de mes.
Unha hora da vida laboral de calquera de nós, có risco e o esforzo que leva: non vale logo 50 céntimos mais?
50 céntimos dos millóns e millóns que o patrón empeta cada hora?


A cuestión é que se a patronal gana este pulso, se o Metal, coa súa experiencia e a
súa capacidade de resistencia, non consigue o que pide, o resultado será, e moi axiña

Despido libre e barato, para todos, traballemos no que traballemos.

Eventualidade para todos.

Desesperanza para os que teñamos máis de 40 anos.

Gratuidade xeneralizada do traballo dos nosos fillos.

Desaparicion do descanso como dereito que é.


Multiplicación das lesións e da morte en accidentes laborais e de tráfico.

Máis contratación escravista de traballadores nacidos fora.

Máis roubo patronal dos millóns da axuda pública, millóns saídos do noso suor.

MERECE A PENA PENSALO.

Nós levamos días difundindo a carta DO METAL Á CIDADANÍA e faremos a maiores todo o posible en respaldo dista loita.

MARCHA POLO MONTE DE SALCEDO


DÍA: 28 DE XUÑO DE 2009 HORA: 11 DA MAÑÁ
SAÍDA: CAMPO DE FÚTBOL DO CASAL

Contra as franxas de seguridade.
Contra as obras ilegais no monte.
Contra a expansión da base militar.
Contra o destrozo do medio ambiente e do patrimonio cultural.
Pola defensa dos nosos montes comunais.
Pola liberdade de vivir sin dependencia militar.


ACUDE MASIVAMENTE Á MARCHA QUE IRÁ ACOMPAÑADA DE GRUPOS DE GAITAS


EXERCE O TEU DEREITO DE CIDADÁN LIBRE


Ó remate da marcha estará instalada unha carpa (no campo de futbol) con pulpeiros e comida a prezos populares.
CONVOCA: VECIÑOS DE SALCEDO

terça-feira, 23 de junho de 2009

A nova contrarreforma laboral prevé que as ETT's operen no sector público, a sanidade e a construción


Kaos. Laboral e Economía

Vaise perfilando en que consistirá a nova contrarreforma laboral: despedimento máis barato nas Pemes, privatización do INEM e potenciación das ETT's, rebaixas de cotizacións á patronal...


Vaise perfilando en que consistirá a nova contrarreforma laboral que o goberno cociña entre bastidores coa patronal e a burocracia de CCOO e UXT: despedimento máis barato nas Pemes, privatización do INEM e potenciación das ETT's, rebaixas de cotizacións sociais á patronal... a cambio dunha miserable cobertura aos parados sen ingresos mediante un subsidio temporal e vinculado á formación.



O Goberno levanta o veto ás ETT para que traballen co sector público

O Goberno modificará a normativa das empresas de traballo temporal (ETT). Esta reconversión, que se enmarca nas negociacións do Executivo cos axentes sociais, permitirá que as ETT traballen en áreas que ata agora lles estaban vedadas, como as Administracións Públicas ou os sectores sanitarios e da construción.

O Goberno está disposto a realizar a segunda reconversión en España das empresas de traballo temporal (ETT). Estas axencias de recolocación manteñen actualmente fortes restricións para traballar no mercado laboral.

A Confederación Española de Organizacións Empresariais (CEOE) propuxo no diálogo social varias medidas para mellorar as condicións nas que traballan as ETT e o diálogo deu os seus froitos.

Tras meses de negociación, o Goberno parece estar disposto a modificar a normativa que regula as empresas de traballo temporal, recollida na Lei das ETT 14/94, segundo confirmaron a "o Economista" fontes do diálogo social. Este cambio incluiríase no acordo entre o Executivo e os axentes sociais que se asinará en xullo. Con iso, aprobarase a posibilidade de que as axencias de recolocación poidan traballar coas administracións públicas.

Cando finalmente aproben esta modificación, os concellos, as deputacións ou a Administración Central poderá recorrer a unha ETT para contratar persoal temporal.

CURIOSAS INICIATIVAS ANTICRISE



BMW sóbese ao carro das "curiosas" iniciativas anticrise As medidas anticrise das compañías surprenden cada vez máis. Se onte British Airways pediu aos seus empregados que traballen gratis, hoxe BMW "convida" aos seus a mercar coches da marca para a que traballan "para elevar as súas matriculacións", nunha campaña similar á lanzada xa por Panasonic ou Toyota. Coa mensaxe
-"Que está mal eiquí? Góstache traballar connosco. Góstache o teu lugar de traballo e o teu soldo. Pero conduces un coche da competencia" sobre uns cartóns colocados nos limpaparabrisas de automóbiles aparcados nos parking das fábricas alemás.

Un traballador ferido nunha brutal carga policial, nunha nova xornada de folga do Metal e acoso dos antidisturbios

O folguista tivo que ser atendido nun centro hospitalario polos porrazos e pelotazos
23/06/2009
/avantar/23.06.09 Folgametal
A folga do Metal continúa a ser un referente de loita e dignidade, que cada dia colle unha forma e cor distinta, e que se visibiliza masivamente polas rúas de Vigo. Na súa decimoquinta xornada comezou como ven sendo habitual coas marchas pola cidade desde as distintas zonas industriais, e que confluian nunha asemblea na Praza do Concello. Despois continuaban estas mobilizacións, mais ao baixaren pola Gran Via, os antidistubios, que levaban toda a mañá insultando aos traballadores e provocando, cargaron con brutalidade, deixando a un traballador de Navaliber, de Vincios, ferido polos porrazos e pelotazos. As marchas continuaron, e a resistencia dos folguistas non se axeonlla, nin diante da instransixencia da Patronal nin do acoso policial. Toda unha lección de dignidade.

quinta-feira, 18 de junho de 2009

OS TRABALLADORES DO METAL A TODA A CIDADANÍA



Queremos transmitirvos a nosa verdade por medio deste escrito xa que os acontecementos diarios son constantemente deformados.

Antes de nada pedir desculpas polos trastornos que causamos nas nosas manifestacións, e sobre todo cando son disoltas de xeito brutal pola policía recaendo tamén nos cidadáns os golpes e pelotazos. Incluso os danos materiais nos negocios que por darnos acollida aos manifestantes, as súas cristaleiras son abatidas a bocaxarro en diferentes lugares da cidade.

Os 23.000 traballadores do Sector do Metal na Provincia, soldadores, mecánicos, chapistas, caldereiros, electricistas, torneiros, fresadores, pintores, fontaneiros, etc, somos os Pais dos mozos e mozas que andan polas rúas da cidade, somos os irmáns, primos, fillos e fillas, os amigos e amigas que coñecedes, os amigos dos vosos fillos e das vosas fillas, somos como a inmensa maioría, traballadores que cobramos sobre Mil euros en oito horas e como non chega para pagar os gastos da casa e todo o demáis, moitos de nós traballan once horas ao día, e por esta razón, cando chegamos aos cincuenta anos temos diferentes lesións incurables.

Todos os anos vemos falecer algún compañeiro en accidente laboral, mentres os nosos Patróns non renuncian aos seus chaléts con piscinas nin aos seus barcos nin as grandes comidas nos mellores restaurantes. Eles nunca acaban probes. Moitos empresarios non cumplen a Lei que é o noso Convenio, e traen traballadores de fora pagándolles a metade do salario, porque nós debemos resultarlles caro. Esta é a verdade do Metal.

Pedimos 0,50 euros de incremento por hora traballada, pero eles xa subiron mais de 3 euros na mesma hora aos seus clientes. Falan de crise e aproveitan para despedir de maneira barata, mentres reciben millóns de axuda pública, do diñeiro que nós pagamos como impostos. Din que xa perderon máis de 200 millóns de euros con esta Folga, pois con este diñeiro pagarían 15 anos do incremento salarial que pedimos. Din que resultamos caros con esta crise, pero os nosos salarios son moito mais baixos e temos mais contratos precarios que en Cataluña, Madrid, Francia, Alemania, Bélxica etc., acaso nestes lugares non lles afecta a crise.

Pensa quen son os Agresores e quen os Agredidos, o noso Convenio axuda a mellorar o resto dos Convenios, por esta razón toda a Patronal quere vencernos, someternos e voltar a ter ao 70 % de traballadores eventuais, despedir libremente, contratar ETTs, non pagar as horas extras obrigadas, non dar os días de descanso, e quedarse cunha parte maior dos nosos salarios.

A nosa loita é por dignidade e ti sabes do que falamos.

GRACIAS

quarta-feira, 17 de junho de 2009

DIANTE DA SALVAXE CAMPAÑA DE CRIMINALIZACIÓN E DESPRESTIXIO CONTRA OS NOSOS COMPAÑEIROS DO METAL


NO DÉCIMO DÍA DE FOLGA,
FOLLA DISTRIBUIDA POLOS MILITANTES DO PCPE EN VIGO:

Queren o desmantelamento industrial e productivo da Galiza.

Aplican EREs, despedimentos en masa, precariedade e destrucción dos dereitos dos traballadores ata o extremo da escravitude laboral.

O Metal, histórico destacamento de vangarda da clase obreira Galega,

na súa loita por un convenio xusto, fai frente ás políticas antiobreiras da patronal e a administración.

Terror policial e patronal, salvaxes cargas dos antidisturbios con moitos compañeiros feridos, son as respostas que recibimos.

E agora temos que escoitar cómo se nos quere desprestixiar usando os medios de “comunicación”.

¿QUÉN É O DONO DESES MEDIOS? ¿A QUÉ INTERESES SERVE?

Os comunistas denunciamos o terrorismo patronal ,

institucional, policial, e da tele mentireira.

Expresamos a nosa solidariedade cos compañeiros

feridos e con todo o Metal en loita.

A vitoria do metal será a vitoria de Todos.

Tod@s somos o Metal.

Adiante resistencia e loita obreira contra a Dictadura do Capital!!

Comunistas da Galiza- PCPE

PARTIDO COMUNISTA DE GRECIA KKE

Dar força à luta de classes
Luta de Classes “…Quanto mais fortes forem os partidos comunistas, mais decisivo o seu impacto na luta de classes; mais decisivamente podem contribuir para organizar a resistência dos trabalhadores, no desenvolvimento de um movimento reivindicativo forte contra o capital com a perspectiva de derrubar o seu poderio. Este é um critério sugerido pela realidade objectiva que deve determinar a postura de todos os trabalhadores, jovens ou idosos, de todos os pequenos e médios trabalhadores agrícolas e trabalhadores por contra própria face a qualquer batalha social e política”.
Giorgos Marinos* - 07.06.09

Há um facto indiscutível: quanto mais fortes forem os partidos comunistas, mais decisivo o seu impacto na luta de classes; mais decisivamente podem contribuir para organizar a resistência dos trabalhadores, no desenvolvimento de um movimento reivindicativo forte contra o capital com a perspectiva de derrubar o seu poderio. Este é um critério sugerido pela realidade objectiva que deve determinar a postura de todos os trabalhadores, jovens ou idosos, de todos os pequenos e médios trabalhadores agrícolas e trabalhadores por contra própria face a qualquer batalha social e política. Isto aplica-se particularmente nas actuais condições da crise capitalista, com a aproximação das eleições para o Parlamento Europeu.

Os comunistas fazem a diferença. A sua análise da crise é credível, baseada em critérios científicos, usando as leis e contradições do sistema explorador como ponto de referência.

A crise capitalista não surgiu de um dia para o outro. Durante muito anos a economia grega gozou de uma taxa de desenvolvimento alta; o PIB aumentava à taxa de quase 4%. Contudo, o resultado deste desenvolvimento foi específico: os lucros e a força da plutocracia cresceu, enquanto os problemas da classe trabalhadora e do povo se agravaram.

Tanto durante o governo do social-democrata PASOK como do liberal ND, o desemprego manteve níveis altos, os direitos laborais e a segurança social foram desmantelados, os sectores da educação e saúde foram comercializados, sectores estratégicos da economia – energia, telecomunicações, transportes – foram liberalizados, companhias estatais privatizadas, salários e pensões congeladas.

O facto de o salário bruto médio da Grécia ser €700 e 70% dos pensionistas receberem até €600 prova o carácter antipopular e de classe da União Europeia e da política do bloco central.

É prova do carácter de classe da via capitalista de desenvolvimento e constitui a base para conclusões essenciais.

A actual crise capitalista manifesta-se segundo esta base: a reestruturação capitalista da UE, a estratégia que serve as necessidades do capital.

A causa real assenta na contradição fundamental do capitalismo, a ligação entre o carácter social da produção e a apropriação capitalista dos seus resultados. Milhões de trabalhadores produzem enorme riqueza, que é apropriada pelos capitalistas que detêm o poder e a propriedade sobre os meios de produção. Como a exploração e o lucro constituem os objectivos do desenvolvimento capitalista, a produção é marcada pela anarquia, a sobre-acumulação de capital, a sobreprodução de mercadorias, enquanto simultaneamente a situação dos trabalhadores se agrava, apesar dos alívios temporais e artificiais dos empréstimos. O problema dos empréstimos de habitação nos EUA, os resultados dos empréstimos bancários a famílias trabalhadoras na UE mostraram que tal não constitui qualquer solução.

A crise mostra mais claramente os limites de um sistema baseado na exploração do trabalho pelo capital, independentemente da gestão ser liberal, social-democrata, de centro-direita ou centro-esquerda. Assistimos já aos resultados dolorosos: despedimentos, aumentos explosivos do desemprego, ataques aos salários e pensões.
Em muitas companhias gregas, o terceiro ou quarto dia de trabalho semanal com salário reduzido está a ser implementado, segundo as orientações da UE; há atrasos no pagamento de pensões; os trabalhadores da função pública não recebem a suas reformas. Esta é a situação actual na Grécia.

As forças do capital, do governo, do bloco central optam pelo apoio às grandes empresas, cortando o investimento social na educação, saúde, desporto e cultura, em nome da redução do défice orçamental e da dívida nacional – sobre a qual o povo não tem qualquer responsabilidade. Os administradores do capitalismo, liberais e social-democratas, apelam a novos sacrifícios do povo para que o capital seja fortalecido para sair da crise. E dão algumas migalhas para conter a pobreza extrema chamando-lhe «apoio aos sectores mais desfavorecidos».

A UE dá milhões para apoiar os bancos e outras companhias; as rivalidades e contradições interimperialistas agudizam-se enquanto cada governo procura apoio para os seus monopólios, a sua plutocracia nacional.

Sob estas condições, tem havido um número significativo de lutas de trabalhadores. As lutas do passado Dezembro, quando a indignação de milhares de jovens explodiu, resultando na morte de um estudante por um polícia, foram significativas. É de grande importância que o KKE, juntamente com o movimento de classe, tenham estado na linha da frente de lutas de massas resolutas contra a repressão do Estado, as políticas antipopulares [ver www.odiario.info/articulo.php?p=974&more=1&c=1] assim como planos concretos de provocação. Os comunistas lutaram juntamente com milhares de trabalhadores, estudantes e alunos confrontando os ataques anticomunistas e caluniosos da SYRIZA (Coligação da Esquerda Radical) e outras forças oportunistas. Um aspecto deste período são as lutas dos sindicatos de classe contra os despedimentos. A resistência nas fábricas e locais de trabalho é forte, e em vários casos impediram a perda do direito ao trabalho.

Existem lutas em torno dos Acordos Colectivos Sectoriais, cuja prática os empregadores pretendem abolir. Estes aproveitam o Acordo Colectivo Geral Nacional assinado pela Confederação Geral de Trabalhadores Gregos (GSEE) que permite um aumento salarial de um euro, com inteira responsabilidade dos quadros do ND e PASOK e o apoio das forças oportunistas. É significativo que, sob tais condições, os sindicatos com orientação de classe tenham conseguido assinar Acordos Colectivos Sectoriais que ultrapassam significativamente os assinados pela GSEE e vão além dos limites da política governamental.

Os comunistas estão na frente destas batalhas, lutando nas fileiras da Frente Militante de Todos os Trabalhadores (PAME), que congrega todos os Sindicatos, Federações, Centros Laborais e Comités de Luta das empresas e sectoriais com orientação de classe, sindicalistas e milhares de trabalhadores.

Nas grandes greves de 2 de Abril e 1.º de Maio, milhares de trabalhadores juntaram-se às manifestações do PAME proclamando «Nenhum sacrifício para a plutocracia», e exigindo um salário mínimo de 1.400 euros; saúde, segurança social e educação exclusivamente públicas e gratuitas para todos. Exigências que vão ao encontro das necessidades actuais da classe trabalhadora.

Os comunistas têm também um papel de liderança nas lutas do estrato urbano médio, dos pequenos e médios agricultores contra o PAC e o PAC revisto que ataca os pequenos agricultores, concentrando a terra nas mãos dos capitalistas e agricultores ricos.

Lutamos para estabelecer bases cada vez mais sólidas de organização da classe trabalhadora, para politizar a luta, para mudar a correlação de forças nos sindicatos, organizações de massas e nas batalhas políticas, como as eleições para o Parlamento Europeu, no dia 7 de Junho. Convidamos as pessoas a condenar em massa a UE, uma organização inter-estatal imperialista; a enfraquecer os partidos que apoiam um único caminho para a UE; e para fortalecer o Partido Comunista.

A experiência ensina-nos que a luta é efectiva quando se contesta a lógica das concessões, das colaborações entre classes. Só uma organização sólida, uma luta de classes coordenada pode forçar a plutocracia a pagar pela crise que causou.

Através da luta diária, os pré-requisitos para mudanças profundas, por um rumo de desenvolvimento diferente estão a ser formados. O capitalismo não pode responder às necessidades da classe trabalhadora, dos povos e da juventude; só se tornará cada vez mais bárbaro.

O nosso partido luta de forma que as lutas antimonopolistas e anti-imperialistas contribuam para o desenvolvimento de uma aliança popular ampla entre a classe trabalhadora, os pequenos e médios agricultores e dos trabalhadores por conta própria contra a plutocracia e o capitalismo.

Tal irá permitir que o povo reclame o poder, não apenas uma mudança de governo, de forma a construir uma sociedade sem exploração capitalista e anarquia. A propriedade social dos meios de produção básicos, o planeamento central e o controlo dos trabalhadores será a base deste novo rumo de desenvolvimento, de uma economia popular. Nesta sociedade, nesta economia, o problema do desemprego pode efectivamente ser resolvido e o direito ao trabalho pode ser assegurado para todos. Sob estas condições podemos assegurar o direito à educação livre a todos os níveis, à saúde, segurança social, desporto e cultura. Com esta base, o nosso país pode descartar-se das uniões imperialistas e desenvolver relações de benefício mútuo com os outros povos.

As contra-revoluções nos países socialistas afectaram-nos. Contudo, podemos extrair conclusões importantes sobre a economia, o sistema político, a estratégia do movimento comunista internacional [ver www.odiario.info/b2-img/KKE.teses.pdf]. O socialismo tem demonstrado vantagens evidentes: em poucos anos alcançou avanços históricos, logrou conquistas sem paralelo à classe trabalhadora e aos povos. Fomos ensinados pelo passado, e avançamos para o futuro.

*Membro do Comité Político do Comité Central do KKE

Avante Nº 1853 de 04.Junho.2009

sexta-feira, 12 de junho de 2009

BOICOT A LEITE PASCUAL!!!



LECHE PASCUAL PECHA HOXE A PLANTA DE LUGO, DESPEDINDO A TODO O PERSOAL.
NON RECOLLERÁN MÁIS LEITE EN GALICIA. NINGUÉN DEBE COMPRAR MÁIS LEITE PASCUAL NIN
PRODUTOS PASCUAL. QUE OS VENDAN ONDE MERCAN O LEITE.

NON MÁIS DESPEDIMENTOS
NIN UN ERE MÁIS
NON Á ESCLAVITUDE
NON Á DICTADURA DO CAPITAL

A CRISE CAPITALISTA, QUE A PAGUEN OS RICOS!

TODAS Á MARCHA CONTRA CELULOSAS



POR UN MODELO DE DESENVOLVEMENTO SUSTENTABLE QUE
PERMITA A CREACIÓN DE POSTOS DE TRABALLO NA COMARCA

PORQUE A RECUPERACIÓN DA RÍA, DA SAÚDE E DOS POSTOS DE
TRABALLO NON PODE AGARDAR MÁIS: HOXE MÁIS QUE NUNCA,
CELULOSAS-ELNOSA FÓRA DA RÍA!!!

SÁBADO 13 DE XUÑO
MARCHA CONTRA CELULOSAS
SAÍDA ÁS 19:30 DAS ALAMEDAS DE MARÍN E PONTEVEDRA
AO REMATE: POLBADA NA PRAZA DA PEDREIRA

solidariedade con Alexandre e Santiago

Os comunistas condenamos o xulgamento contra dous compañeiros acusados da queima dunha figura de madeira do borbón herdeiro do franquismo, e a imposición aos mesmos de multas que ascenden a 2700 e 1800 euros.
Defendemos a liberdade irrestricta de expresión das ideas republicanas e autodeterministas, e somos contrarios a calquera forma de persecución e represión das mesmas por parte dos xuíces da dictadura do capital.
Difundimos o chamamento á solidariedade económica cos compañeiros Alexandre e Santiago, que podedes facer efectiva na seguinte conta bancaria:

2091 0316 99 3040015276 (Conceito Solidariedade com Alex e Santi)

LIBERDADE DE EXPRESIÓN

REPÚBLICA, AUTODETERMINACIÓN, SOCIALISMO

quinta-feira, 11 de junho de 2009

METAL 7ª XORNADA DE FOLGA. AVANTAR.


O venres continúa convocada a folga xeral para todo o sector
O xoves 11 de xuño comezaba a séptima xornada de folga pola negociación do convenio provincial do Metal de Pontevedra. O mércores 10 de xuño desde as doce da mañá comezaba unha xornada intensiva de negociación na Delegación da Xunta de Galiza en Vigo, coa presenza dos mediadores, dos representantes da patronal e da Comisión Negociadora das centrais sindicais. Non obstante, ás nove da noite suspendíanse as negociacións perante a postura intransixente da patronal que, a pesar da vontade negociadora da parte sindical, continuaba a presentar unha oferta salarial demasiado baixa. Nesta xornada de folga, de novo milleiros de traballadores e traballadoras sairon ás rúas, desta volta dun xeito máis masivo se cabe, visibilizando que o Metal non se rende, e que continúa a dar esta batalla pola dignidade e a xustiza.

Nova xornada de folga, e desde primeira hora da mañá concentracións nas distintas áreas industriais da provincia. Amencian os distintos centros de traballo coas novas dunha negociación que se extendeu ao longo de toda a noite, e que continúa aberta na Delegación da Xunta en Vigo. Para informar e analizar o que está a acontecer coas negociacións realizáronse asembleas a primeira hora da mañá nos distintos piquetes e transmitiase a necesidade de volver realizar marchas, sair ás rúas das distintas zonas para visibilizar o conflito e a súa dimensión.

Marchas polo centro da cidade

Asi, partian distintas marchas en Vigo desde Teis, Beiramar, Puxeiros, Avenida de Madrid ou Camiño do Caramuxo, que despois de percorrer o centro da cidade se xuntarían na Praza do Concello para poñer en común toda a información sobre a situación do conflito e da negociación.

Desta volta a resposta dos traballadores e traballadoras do Metal foi sair masivamente ás rúas e podianse ver como eran milleiros e milleiros os folguistas que ateigaban as principais arterias de Vigo.

Asemblea na Praza do Concello

Antolín Alcántara, secretarioconfederal de Negociación Colectiva da CIG, interveu nesta asemblea e celebrou a enormeafluencia de traballadores e traballadoras e solicitou que "non nosabandonedes até que isto se arranxe".

Alcántara explicou que "anegociación continua e nós temos que ter expectativas fundadas,porque todas as mobilizacións que fixemos estes dias teñen que terunhas consecuencias e uns resultados, e non pode ser doutra maneira".

O secretario confederal de NegociaciónColectiva da CIG subliñou que "diante do desprazamento tan enormeda policia, porque seguramente aínda que houbera unha banda enormede narcotraficantes aqui non habería tal despregue, temos que chegará conclusión que lles preocupa máis a mobilización dostraballadores e para evitar que nos concentremos que calquera outracousa". Asi, comentou en ton irónico que "parece ser quemandaron dúas tanquetas de auga, e eu agardo que sexa pararefrescarnos estes dias, e supoño que será con esa intenciónbenevolente de colaborar con nós".

Analise da negociación

"Se cren que esa disciplina queacordaron a nivel de Estado, para que ningún convenio sobrepase o2%, aqui equivocáronse e van asinar por máis, até onde nósqueiramos seguir", indicou Alcántara, que criticou as posiciónsdas distintas administracións neste conflito, que criminalizaron aostraballadores por se mobilizar pola negociación deste convenio, einsistiu en que "a negociación comezará e rematará candodecidamos e cando esteamos satisfeitos de todo o que levamos feito,cando nos sintamos orgullosos, unha vez máis, con todo tipo deproblemas por diante como tivemos e temos neste conflito".

Alcántara recalcou que "nós non nossometemos e iso non acaban de entendelo" e lembrou que no ano 1999o convenio provincial do Metal da provincia de Pontevedra era onúmero 27 en salarios, e hoxe é o número 6, e engadiu que "nóssomos esa excepción que queren combater".

Enfrontamentos entre os empresarios

Nesta intervención Antolín Alcántaradesvelou que na xuntanza do mércores os empresarios tiveronenfrontamentos entre eles "porque eles quixeron pechar filas dunxeito hermético entre eles e agora que? Como van dar a marcha atrás?Non lles vai quedar máis remedio, porque non é sensato que estesseñores voluntariamente estean a perder diñeiro como están dicindonos medios de comunicación en grandes titulares, e que queiraninvestir en desastre no lugar de darllo aos traballadores, porque isosería o mellor porque xa estariamos traballando e non estariamosaqui".

Apoios á folga xeral

Alcántara insistiu na necesidade de"non agachar a cabeza, porque non podemos fracasar, e que nondecaia o ánimo, porque temos que pensar en que mundo estariamos, ecanto retrocederiamos se eses señores da patronal acabanimpoñéndonos a súa lei", e informou de que a maioria dasempresas con convenio propio do Metal "nos van apoiar na folgaxeral, porque son conscientes de que eles tamén se xogan moitisimo".

Por último, Antolín Alcántaraindicou que se ían continuar coas marchas "porque a nós nosinteresa que se nos vexa pola cidade, como traballadores e cidadánsque somos, e sen nós a cidade non pode funcionar, sodes conscientesda riqueza que xerades? Non é posíbel pensar esta cidade doutroxeito porque a economia gravita sobre o Metal nesta cidade, eresponsabilidade de que isto continúe a ser asi a teñen eles, quenon se encaprichen e que non pensen en derrotarnos, porque secontinuarán equivocando".

Novas marchas até a Praza de América

Ao remate desta asemblea, a multitude que enchia a Praza do Concello encamiñou os seus pasos cara á Praza dos Cabalos, desde alí baixouse pola Gran Via, até rematar na Praza de América, no que foi unha marcha numerosa e combativa, que volvia demostrar a forza e a vida deste sector, nun conflito que xa se alonga desde hai máis de dous meses.

Na Praza de América cortouse o tránsito máis de corenta e cinco minutos, e remataría esta xornada cunha nova asemblea para continuar a informar de todo o que estaba a acontecer.

Alcántara informou de que "secontinua aínda a negociar, polo que hai que estar atentos ao quevaia pasando nesta xornada, porque aínda que houbera acordo mañáhai que estar nos centros de traballo, porque calquera posibilidadede acordo se vai examinar e discutir con vós. Necesariamente mañáhai paro, dunha maneira ou outra imos ter que falar, e a maiores haique organizar a folga xeral de mañá para que teña un seguimentoimportante".

Nese sentido quedouse pola tarde nos sindicatos paraorganizar o paro do venres 12 en todo o sector e continuar a informardo que aconteza nas reunións da negociación, que continúan na sededa delegación da Xunta en Vigo.

Rachan as negociacións

Ás nove da noite rachaban as negociacións logo de máis de 24 horas continuadas de xuntanza. As diferenzas a respecto da proposta salarial continuaban a ser un dos puntos máis insalvábeis, pois para a representación a oferta presentada pola patronal aínda é moi baixa. Esta cuestión engadida á actitude intransixente mantida polos empresarios fronte a vontade negociadora da parte sindical levou á que romperan as negociacións. Polo momento tampouco está prevista ningunha nova xuntanza nos vindeiros días.

Horas antes, Miguel Malvido, secretario nacional da CIG-Metal, presente nestas negociacións contrarreloxo, comentara que "non hai aínda un acordo sobre xornada nin salarios, porque este acordo ha de darse dun xeito conxunto", e engadiu que "aínda que as posturas están distantes, a posibilidade de chegar a un acordo está ai".

Galería gráfica desta xornada

Podedes atopar máis imaxes do xoves 11 de xuño e das mobilizacións nesta ligazón ou no apartado multimedia da nosa web.

quarta-feira, 10 de junho de 2009

PRIMEIRO COMUNICADO DO COMITÉ EXECUTIVO DO PCPE SOBRE O RESULTADO DAS ELECCIÓNS AO PARLAMENTO EUROPEO


O resultado das eleccións europeas vén revalidar ao bloque de poder que dirixe ese proxecto nas súas dúas versións: a dereitista cos seus diversos graos de compoñente neofascista, e a socialdemócrata, á súa vez coas súas variantes máis ou menos neoliberais.
Este bloque de poder imperialista lexitímase, unha vez máis, a través do proceso electoral para continuar coa súa entolecida estratexia de acumulación de capital e guerra contra a clase obreira, contra os pobos de Europa e contra a humanidade.
Á vez que consolida as súas posicións consegue conter o avance da estratexia de emancipación da clase obreira fronte á barbarie capitalista.


A esa situación, de hexemonía capitalista, contraponse con claridade as opcións de orientación revolucionaria que concorremos á batalla electoral sen posicións electoralistas e coa estratexia de sumar novos apoios ao proceso de acumulación de forzas que desenvolvemos na loita diaria para favorecer o avance das posicións de clase e cara á revolución socialista.

Por iso o Comité Executivo do PCPE fai un recoñecemento público do traballo de militantes e simpatizantes, polo importante traballo realizado durante a campaña electoral; á vez que agradece a quen votaron pola candidatura do PCPE depositando a súa confianza no proxecto comunista, nunhas eleccións desiguais celebradas nas condicións da ditadura do capital e nas que a opción comunista segue sen ser percibida como unha alternativa electoral mesmo polos sectores populares, xuvenís e da clase obreira máis dispostos a confrontar co sistema de dominación e que na loita cotiá si teñen como referente ao PCPE.

Os resultados electorais confirman a importancia do traballo político diario do partido, obtendo mellores resultados alí onde as súas organizacións están máis avanzadas e realizan un traballo de masas máis continuado.

A fortaleza do proxecto do partido exprésase en cada batalla, e é un aval para os futuros enfrontamentos políticos que será necesario desenvolver fora do escenario electoral.


O PCPE mostrouse como unha organización revolucionaria sólida, que aumenta as súas capacidades en cada loita política.

Con estes resultados electorais, favorables á oligarquía, a crise capitalista azoutará aínda con máis forza á clase obreira nos próximos meses. A loita obreira e popular debe continuar, e incrementarse, para que a crise capitalista a paguen os ricos e para conquistar avances para a clase obreira e os sectores populares, avances que só conseguiremos cunha dura loita política de masas na rúa, xunto aos sectores máis conscientes do pobo e da clase.

O Comité Executivo do PCPE fai un chamamento a outros sectores de esquerdas a sumar forzas na estratexia xeral polo derrocamento da monarquía, pola república de carácter confederal e pola revolución socialista -no estado español e tamén na Unión Europea.

Esa suma de forzas tense que dar na loita diaria compartindo un programa común de mínimos que ofreza á clase obreira unha plataforma de loita pola mellora das súas condicións de vida co horizonte da sociedade socialista.


Os próximos días 4 e 5 de xullo reunirase en Madrid o Comité Central do PCPE que realizará unha análise detallada do resultado destas eleccións e do traballo realizado polo partido, á vez que fixará as tarefas para a seguinte etapa política centrada no reforzamento do partido e na radicalización da loita de masas.

Traballadores e traballadoras:


Ante a barbarie do capitalismo, ¡reforzar as filas do Partido Comunista!

Ante as agresións da patronal, ¡unidade e loita obreira!


Comité Executivo do PCPE. Madrid, 8 de xuño 2.009.

Ante a consulta da Consellería de EOU en relación co uso do galego

As organizacións con presenza no ámbito da educación abaixo asinantes, ante o anuncio da Consellaría de Educación e Ordenación Universitaria de realizar unha consulta nos centros educativos en relación co uso do galego, queren transmitir á comunidade educativa e á sociedade galega no seu conxunto as seguintes cuestións:

1. Esta é unha consulta, deseñada á marxe da comunidade educativa, carente de rigor na metodoloxía de distribución e no procesamento de datos e sen garantías para a intimidade das persoas e a protección de datos de carácter persoal.

2. O Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega, aprobado por unanimidade de todas as forzas políticas con representación no Parlamento Galego en 2004 (PP, PSOE e BNG), é un punto de encontro na definición dos obxectivos para o ámbito educativo. O Decreto 124/2007, de 28 de xuño, recolle este acordo do Parlamento Galego dándolle carácter normativo e a súa legalidade foi avalada por varias sentenzas do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia. Esta norma pretende garantir unha competencia similar en galego e en castelán.

3.O obxectivo de que ao remate do ensino obrigatorio os nenos e as nenas sexan plenamente competentes nas dúas linguas oficiais non pode conseguirse con menos do 50% das materias impartidas en galego. Coa enquisa que se envía ao centros o mantemento deste equilibrio tan só se garantiría marcando a resposta “en galego” ou “todo en galego”. Esta opción non se refire á totalidade do ensino, senón ás materias que habería que impartir hoxe en galego –o 50%- xa que a enquisa non recolle a opción de que todas as materias agás as linguas, poidan ser impartidas en galego.

4. Por termos en conta as consideracións anteriores, propoñemos marcar a opción “galego” (en Infantil e FP) e “todo en galego” (en Primaria e Secundaria), porque desta maneira estariamos a indicar que queremos en galego as materias que hoxe se deben impartir na nosa lingua, tal e como indica o decreto en vigor. Non significa, por tanto, que queremos todo o ensino en galego, pois esta opción non se considera.

5. Igualmente xulgamos preciso transmitir a nais e pais a necesidade de incluíren no apartado de observacións da enquisa peticións semellantes a que expresamos a continuación:

      Desexaría que o ensino fose en galego, unha opción que non recolle esta enquisa.

      Estou a favor da aplicación do decreto actual de promoción e uso do galego no ensino, realizado co consenso da comunidade educativa e que emana do Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega, aprobado por unanimidade no Parlamento Galego.

      Todo o anterior fai que os resultados desta consulta non me parezan lexítimos.

      sindicatos da ensinanza pública e a privada (CIG, CCOO, UGT, STEG, CSIF, ANPE),

      Nova escola Galega, ASPG,

      Patronal da Concertada,

      Asociación de Directores de IES,

      Coordenadora de Equipos de normalización ( e tamén as de Ferrol e Santiago), CAE e

      MESA pola normalización lingüistica

terça-feira, 9 de junho de 2009

Mentres se elabora unha análise rigurosa e colectiva dos resultados electorais, unhas reflexións dun comunista da Galiza do PCPE


O ascenso da dereita na Galiza, no Estado e na Europa, un chamado de atención para quen non queremos que se implemente o proxecto do bloque dominante, de sair da crise reducíndonos á esclavitude.


Un saúdo ao Partido e ás organizacións comunistas irmás pola aposta pola unidade do Polo Comunista na Europa, e pola honesta e combativa campaña, castigada pola invisibilización por parte dos medios e duramente traballada votante a votante.

Os parabéns ao Partido por case cuadruplicar os resultados electorais das derradeiras Europeas.


Un saúdo ás organizacións amigas da esquerda na Galiza, pois os votos que foron para aí foron votos contra o masacre dos nosos dereitos, co cal nos enchen de satisfacción revolucionaria.


A necesidade de avanzar cara á unidade, na acción e no debate, na perspectiva dun referente poderoso que sexa quen de rachar a actual correlación de forzas.


Aos/ás camaradas do Partido na Galiza: a traballar para converter eses 550 votantes comunistas, votos de ouro no contexto do silenciamento mediático e o avance do anticomunismo, en 550 militantes comunistas.


As nos@s votantes: Graciñas pola túa confianza. Non se verá defraudada.

Chamámoste e animámoste a organizarte e loitar cos comunistas.


Saúde, unidade e loita

PANDEMIA DO LUCRO


Trátannos como a borregos coa informacion adulterada.
Que intereses económicos se moven detrás da gripe porcina?
No mundo, cada ano morren dous millóns de persoas vítimas da malaria, que se podería previr cun mosquiteiro. E os noticieiros non din nada disto.
No mundo, cada ano morren dous millóns de nenos e nenas de diarrea, que se podería curar cun soro oral de 25 centavos. E os noticieros non din nada disto.
Sarampión, pneumonía, enfermidades curables con vacinas baratas, provocan a morte de dez millóns de persoas no mundo cada ano.
E os noticieros non informan nada?
Pero hai uns anos, cando apareceu a famosa gripe aviaria?
os informativos mundiais alagáronse de noticias! chorros de tinta, sinais de alarma! ¡Unha epidemia, a máis perigosa de todas!... ¡Unha pandemia! Só se falaba da terrorífica enfermidade dos polos. E con todo, a gripe aviaria só provocou a morte de 250 persoas en todo o mundo. 250 mortos durante 10 anos, o que dá unha media de 25 vítimas por ano.
A gripe común mata medio millón de persoas cada ano no mundo. Medio millón contra 25.
Un momento, un momento. Entón, por que se armou tanto escándalo coa gripe dos polos?
Porque atrás deses polos había un "galo", un galo de espolón grande. A farmacéutica transnacional Roche co seu famoso Tamiflú vendeu millóns de doses aos países asiáticos.
Aínda que o Tamiflú é de dubidosa eficacia, o goberno británico comprou 14 millóns de doses para previr á súa poboación. Coa gripe dos polos, Roche e Relenza, as dúas grandes empresas farmaceúticas que venden os antivirais, obtiveron miles de millóns de dólares de ganancias.
-Antes cos polos e agora cos porcos.

-Si, agora comezou a sicose da gripe porcina.
E todos os noticieiros do mundo só falan disto?

-Xa non se di nada da crise económica nin dos torturados en Guantánamo?
-Só a gripe porcina, a gripe dos porcos?
-E eu pregúntome: se atrás dos polos había un "galo" atrás dos porquiños non haberá un gran porco?? Miremos o que di un executivo dos laboratorios Roche:
ROCHE : A nós preocúpanos moito esta epidemia, tanta dor! por iso, pomos á venda o milagroso Tamiflú.
-E a canto venden o milagroso Tamiflú?
-Ben, vexamos? 50 dólares a caixiña.
-50 dólares esa caixiña de pastillas?
-Comprenda, señora, que? os milagres páganse caros.
-O que comprendo é que esas empresas sacan boa tallada da dor allea!
A empresa norteamericana Gilead Sciences ten patentado o Tamiflú. O principal accionista desta empresa é nada menos que un personaxe sinistro, Donald Rumsfeld, secretario de defensa de George Bush, artífice da guerra contra Iraq. Os accionistas das farmaceúticas Roche e Relenza estánse a frega-las mans, están felices polas súas vendas novamente millonarias co dubidoso Tamiflú.
A verdadeira pandemia é o lucro, as enormes ganancias destes mercenarios da saúde.
Non negamos as necesarias medidas de precaución que están tomando os países. Pero se a gripe porcina é unha pandemia tan terrible como anuncian os medios de comunicación, Se á Organización Mundial da Saúde lle preocúpa tanto esta enfermidade, por que non a declara como un problema de saúde pública mundial e autoriza a fabricación de medicamentos xenéricos para combatela? Prescindir das patentes de Roche e Relenza e distribuír medicamentos xenéricos gratuítos a todos os países, especialmente os pobres. Esa sería a mellor solución.

segunda-feira, 8 de junho de 2009

METAL MANIFESTACIÓN DE SOLIDARIEDADE!



Manifestación o martes 9 de xuño ás 20 da tarde en Vigo en solidariedade coa loita do Metal por un convenio xusto
Sairá do cruce de Gran Vía con Urzáiz e rematará na Praza da Estrela
O martes 9 de xuño ás oito da tarde terá lugar unha manifestación na cidade de Vigo, convocada por CIG, CCOO e UGT, en solidariedade coa loita do Metal e en apoio aos milleiros de traballadores que despois de seis xornadas de folga continuarán nesta semana cunha nova convocatoria de folga, que desde o mércores será indefinida e que o venres esta folga terá carácter xeral polo que están chamadas todas as empresas do sector, mesmo aquelas que teñen convenio propio. A continuación reproducimos un folleto que vai ser repartido nos centros de traballo, chamando á convocatoria desta manifestación, que sairá ás oito da tarde do cruce de Gran Vía con Urzáiz e que rematará na Praza da Estrela.
A todos os traballadores e traballadoras do Metal
Antes da convocatoria de Folga os Empresarios do Metal insistian no incremento cero e na conxelación do Convenio, posteriormente coa Folga subiron a súa proposta en dous anos ao 2% no primeiro ano e o IPC + 0,5% no segundo ano. Isto demostra que tradicionalmente temos que loitar porque a súa ambición desmedida sempre provoca conflito. Debemos preguntarnos cales serían hoxe as condicións de traballo e os salarios do noso Convenio se non responderamos unitariamente e con forza nestes últimos anos. O seu Mundo feliz sería poder facer neste sector o que fan noutros Convenios; non ter límites de eventuais, poder contratar a través de ETTs, non pagar as horas Extras, ter so unha parte das vacacións, pagar 200€ menos en salario ao mes. Isto que dicimos non é unha ficción, sucede en case os demais sectores, porque os traballadores non están tan organizados como nós, son menos e están mais precarizados.

Cales son as condicións de vida dos traballadores se o seu salario en 8 horas non lle permite vivir dignamente? Preguntémonos se merece a pena loitar por isto ou sucumbir as ameazas dos Patróns. A nosa loita ten un profundo sentido de xustiza e so os esquirois perden a dignidade.

Loitamos por este Convenio sabendo que tamén estamos decidindo os seguintes Convenios. Os empresarios din que xa perderon 70 Millóns de € coa Folga, e con este diñeiro pagarían os incrementos dos 6 anos seguintes. Pero prefiren asumir este custe antes que dárnolo a nós. A maior responsabilidade para chegar ao Acordo a teñen eles.

A partir do mércores a Folga é indefinida e o Venres afectará a todo Sector e Empresas con Convenio Propio. Se non acadamos un Acordo na próxima semana, voltaremos a convocar a todo Sector e non será sempre unha Folga de todos os días, será de tal maneira que non saberán cando traballaremos ou cando faremos Folga. Non podemos estrangular a nosa economía e teremos que transmitir aos empresarios que poderemos resistir meses.

Algúns Medios de Comunicación, Prensa, Radio e Televisión, como empresas que son, ofrecen unha imaxe trucada da realidade diaria, queren que fracasemos porque a nosa loita é unha excepción á sumisión que pretenden da Clase traballadora. Responsabilízan aos traballadores da violencia para restarnos apoio social, cando somos os únicos agredidos. Para responder a isto e chamar en apoio do noso Convenio, convocamos unha manifestación cidadán o Martes día 9 ás 20 horas dende o Cruce de Urzaiz, Gran Via e Lepanto: Leva a túa familia, defende a nosa xustiza e a nosa loita.


http://www.galizacig.com/avantar/novas/8-6-2009/manifestacion-o-martes-9-de-xuno-as-20-da-tarde-en-vigo-en-solidariedade-coa-loita-do

domingo, 7 de junho de 2009

Dez razóns para a militancia no PCPE


Trátase de razóns que se complementan. Algunhas delas non incumben exclusivamente ao PCPE, pero este partido é ao meu parecer o que máis puntúa en cada etapa e tamén na clasificación xeral Alberto Arana | Para Kaos na Rede

1/ A súa definición como organización revolucionaria A principal fonte de problemas para a humanidade é a estratificación en clases sociais, e a consecuente explotación dunhas por outras. Solucionar isto cunha nivelación é a meta de calquera organización socialista. Pero queda en bos propósitos se non se engade a praxe revolucionaria. Porque as clases explotadoras non van abandonar os seus privilexios se non media un proceso máis ou menos cruento que chamamos revolución.

2/ A solución confederal O ideario comunista ademais dunha sociedade sen clases, defende a unión dos pobos, nunha internacional. Que loxicamente ha de partir da voluntariedade (a autodeterminación) e a igualdade, así como do respecto ás características propias de cada pobo. A opción confederal é iso, e no caso concreto que nos ocupa, un modo de resolver a contradición entre o cárcere de pobos que é o Reino de España, e as nacións vasca, catalá, galega, etc.

3/ Porque o seu esquema organizativo é leninista Un proceso revolucionario é por natureza un conflito en grao máximo, con forzas reaccionarias que van loitar a matar defendendo os seus privilexios, as súas propiedades, os seus resortes de explotación. Ante o poder do diñeiro, a experiencia de séculos de dominación e o grao de organización da burguesía, a clase traballadora só ten posibilidades de éxito dotándose dunha organización disciplinada, que pense e actúe de xeito áxil, intelixente, con determinación... o Partido.

4/ Pola sua defensa do comunismo O movemento comunista internacional é só unha das correntes socialistas, pero é a que ao longo do século XX alzou loitas en cada recuncho do mundo, logrando obter triunfos da envergadura das revolucións de Rusia e China. No presente o PCPE está tendo unha actividade destacada na coordinación e traballo conxunto de partidos comunistas de praxe revolucionaria, tanto dentro como fora de Europa. A declaración de partidos comunistas de 19 países de Europa é un primeiro paso na reconstrución da Internacional Comunista.

5/ Pola súa traxectoria Os seus vinte e cinco anos de existencia apóianse na traxectoria do Partido Comunista que impulsou a creación da Fronte Popular e organizou o 5º Rexemento pondo as bases para o Exército da República. Logo veu o maquis e a loita clandestina fronte ao único réxime hitleriano que pervivía tras a 2ª Guerra mundial. Como sabemos tamén houbo un paréntese onde o PCE comezou a derivar cara ao que logo sería o eurocomunismo, co resultado de derrota, dispersión e desmoralización que coñecemos. En 1984 constitúese o PC (hoxe PCPE) como crítica, revulsivo e alternativa a este proceso de socialdemocratización.

6/ Polo seu estilo de traballo
Dentro do subxectivo que pode ser isto, creo que se trata dun partido cuxa militancia traballa sen grandes efectos especiais, só confiando en ser firmes e constantes. E tamén falando sinxelamente, sen eufemismos: capitalismo, socialismo, revolución, imperialismo... aínda que á posmodernidade militante lle poida parecer que son termos "trasnoitados".

7/ Para contribuír a levantar un sindicalismo de clase O sindicalismo oficial está comprado. Pode servirnos para unha defensa puntual, parcial, individual, nalgúns casos... teñen avogados, supón un certo contrapeso ás veces en tal ou cal empresa... tamén che poden proporcionar algún chanchullo e claro algunha viaxe con estancia baratiña... e millooons de afiliados e afiliadas. Pero cada vez vai estando máis claro que ese sindicalismo só defende a súa propia existencia, moi ligada á amizade co poder, ou sexa co Capital. O sindicalismo oficialista é un cabalo de Troia dentro da clase traballadora e mentres non levantemos un sindicalismo de clase, continuaremos perdendo posicións. Cada vez menos soldo, máis insalubridade, máis precariedade, maior prepotencia da empresa. Isto é o reflexo sindical do abandono político que comentamos antes, cando o PCE foi perdendo o seu impulso revolucionario. Por iso a necesidade, tamén no plano da loita sindical, dun referente político de loita, un partido comunista que queira abater ao capitalismo

8/ Para elevar a loita de clases empezando a pór en xaque á Monarquía. O PCPE necesita agrupar máis xente para multiplicar a súa visibilidade e chegar así a miles de futuros revolucionarios e revolucionarias, que están forxándose politicamente pero se achan sen organizar aínda.


9/ Para derrubar ben á Monarquía Se non queremos que o paso á 3ª República se tramite como unha Segunda Transición, perdendo de novo a posibilidade dunha ruptura democrática, necesitamos un partido revolucionario forte, sólido, con tradición e experiencia, con referentes históricos e con vínculos internacionais.

10/ Para achegar estas características a unha fronte de esquerdas
A articulación doutras dúas correntes revolucionarias (Esquerda Anticapitalista e Iniciativa Internacionalista) é algo do que debemos alegrarnos todos e todas os que imos buscando a derrota do capitalismo. As disputas e os rozamentos non deberían escurecer o feito de que avanzamos por vías distintas na mesma dirección. Partindo da postura común de que a Monarquía non é unha democracia imperfecta senón unha continuación estrutural do Franquismo, o PCPE pode achegar a concepción dunha alianza antimonárquica a escala estatal. En segundo lugar o obxectivo de saída rupturista e proceso constituínte republicano; e en terceiro lugar, subliñar que a caída da Monarquía non é a estación de destino senón de transición máis ou menos longa, segundo as circunstancias, cara ao socialismo.

sexta-feira, 5 de junho de 2009

O VOTO COMUNISTA, PARA O PARTIDO COMUNISTA


Rachemos as cadeas da Unión Europea dos ricos, os
bancos e as multinacionais

Que nos impón as 65 horas , o despedimento libre e gratuito, que se
carga os nosos dereitos laborais e sindicais

Que liquida a educación e a sanidade pública e gratuita

Que privatiza as pensións e os servizos sociais

Que destrúe a industria, o pequeno comercio e a nosa producción
agrícola, gandeira e mariñeira

Que especula cos nosos cartos

Que se pule os nosos cartos en aventuras e guerras imperialistas

Que escraviza e manda ás colas do paro aos traballadores e
traballadoras da industria, o campo e o mar , aos xóvenes estudantes,
aos pensionistas, aos autónomos

para rematar coa ESCRAVITUDE, coa dictadura dos capitalistas sobre os
traballadores

para que a crise a paguen os ricos


VOTA COMUNISTA
VOTA

PARTIDO COMUNISTA DOS POBOS DE ESPAÑA