ASINA E DIFUNDE: NON AO XUIZO CONTRA TRES MILITANTES COMUNISTAS

http://www.pcpe.es/formulario2010/index.php ------------------------------------------------------- detailpage

quinta-feira, 23 de dezembro de 2010

FAI FALTA XA OUTRA FOLGA XERAL


Partido Comunista dos Pobos de España.

Secretaría Xeral





O PCPE CHAMA A ORGANIZAR UNHA FOLGA XERAL O DÍA 27 DE XANEIRO EN TODO O ESTADO



O PCPE, tras a folga xeral do 29S, chamóu a unha estratexia de mobilización sostida contra

as políticas que os distintos partidos do sistema desenvolven para xestionar a actual crise estructural do sistema capitalista. Para o PCPE a xornada do 29S era só o punto de arranque da resposta necesaria por parte da clase obreira e os sectores populares ás políticas de rescate bancario, aos recortes salariais, ás contrarreformas laborais e aos procesos de privatizacións. Posteriormente o goberno endureceu máis a súa liña de actuación, coa súa decisión de recorrer á militarización frente aos conflictos laborais.



Neste tempo pasado unha parte da clase obreira mantivo as súas posicións máis combativas, dando continuidade ás plataformas unitarias creadas para a folga do 29S orientadas a unha estratexia de mobilización e loita. Pero elo non tivo un carácter xeralizado, quedando unha parte significativa da clase sen dar continuidade a esa importante xornada de loita.



Á súa vez o goberno, co apoio máis ou menos encuberto do resto de partidos do sistema, seguiu a tomar novas medidas contra os dereitos do pobo traballador. As privatizacións de AENA, Loterías do Estado, etc.; así como a xa inminente reforma do sistema de pensións -que se orienta a unha redución de dereitos e á privatización do sistema-, constitúen ataques de enorme calado contra a clase obreira, que só buscan o beneficio da oligarquía española.



Desde o pasado 29S engadíronse novas e poderosas razóns para impulsar a estratexia de mobilización sostida que propón o PCPE.



A iniciativa de ELA, LAB, HIRU, STEE-EILAS e EHNE de convocar unha folga xeral o próximo día 27 de xaneiro en Euskal Herría ofrece unha oportunidade para estender esta proposta ao conxunto do estado.



El PCPE chama a convertir esta convocatoria nunha Folga Xeral en todo o estado o día 27 de xaneiro.



Para elo é necesario que, por parte das organizacións sindicais, políticas e sociais, se acorde de maneira ampla esta convocatoria, constituindo –á maior brevedade- unha ampla plataforma obreira pola Folga Xeral.



O PCPE valora moi positivamente o acordo da Plenaria Confederal de CXT de tomar a iniciativa para realizar contactos con outras organizacions sindicais de cara a impulsar a convocatoria dunha Folga Xeral antes de que sexa tramitada no Parlamento a reforma do sistema de pensións. É unha iniciativa que axuda a sumar esforzos e apunta na mesma liña que as mobilizacións protagonizadas polas organizacións da Coordinadora Sindical de Clase o día 24 de Novembro coincidindo coa Folga Xeral desenvolvida pola clase traballadora portuguesa.



O PCPE considera que só a loita decidida e unitaria da clase obreira pode plantar cara ás políticas dos gobernos da oligarquía e a súas propostas para superar a crise capitalista. ¡É o momento da unidade!, ¡é o momento da loita obreira!



FOLGA XERAL O 27 DE XANEIRO

A CRISE CAPITALISTA QUE A PAGUEN OS RICOS

CONTRA A REFORMA LABORAL

CONTRA A REFORMA DAS PENSIÓNS

CONTRA AS PRIVATIZACIONS

POLO SOCIALISMO E O COMUNISMO
 
 
 
 
 

quarta-feira, 15 de dezembro de 2010

ANTE A PRÓRROGA DO ESTADO DE ALARMA

DECLARACIÓN DO SECRETARIO XERAL DO PCPE



A SOCIALDEMOCRACIA-ANTE O AGRAVAMENTO DA CRISE ESTRUTURAL- OPTA POR MILITARIZAR A DITADURA DO CAPITAL





O goberno socialdemócrata -monicreque da oligarquía- opta pola militarización, nun intento desesperado por tratar de conter a situación de risco de quebra en que se atopa o capitalismo español. Esta decisión de Rodríguez Zapatero -de prorrogar un mes máis o Estado de Alarma- pon de manifesto:



1.A actitude servil do goberno ante os intereses da oligarquía española, atemorizada co risco dunha resposta obreira de masas á súa brutal agresión, no escenario da crise estrutural capitalista que tende ao seu agravamento.



2.Que a socialdemocracia española -e xunto a ela todas as forzas políticas do sistema dominante- non teñen ningunha vontade de respectar os dereitos democráticos que autoproclaman no seu texto constitucional e outros textos do ordenamento xurídico do país. Ante o medo a calquera mobilización que non poidan controlar recorren a todo un arsenal de medidas que foron preparando na chamada "transición política" para situacións de crise social con mobilización obreira e popular. Leis que, desde a inxenuidade, un sector do pobo pensaba que nunca se utilizarían.



3.Que este sistema da ditadura do capital móstrase en toda a súa realidade en momentos nos cales agudízase a loita de clases, e perde rapidamente a súa pretendida careta democrático-burguesa. Non hai democracia senón ditadura do capital. O goberno pensa que cunha política de man dura conseguirá atemorizar ao pobo traballador e así evitar a súa loita combativa.



4.Que o recurso, tan desmedido por parte do goberno, a prorrogar por un mes máis o Estado de Alarma pon de manifesto que a situación da economía española é dunha gravidade extrema, e que o goberno ten terror a que un descontrol localizado da situación poida ocasionar unha vaga de protestas que poña en cuestión a súa lexitimidade e a súa capacidade de control da situación do país.



5.Que o goberno utiliza ao colectivo de controladores como cabeza de turco na súa estratexia de estender a militarización a calquera situación de conflito social que se lle poida escapar das mans. Por iso todos os partidos, e toda a campaña mediática, envórcanse a repetir a "versión oficial" para tratar de obter os consensos sociais necesarios para soster esta estratexia militarizadora da ditadura do capital, para aplicala a outros conflitos obreiros.



6.O PCPE denuncia o fracaso de todos os partidos políticos do sistema para tratar de dar unha resposta á situación de crise capitalista estrutural, que está levando á clase obreira e aos sectores populares a unha situación de desesperación e empobrecimiento xeneralizado. Ademais anúnciase para o mes de xaneiro outra subida brutal das tarifas eléctricas.



7.O PCPE chama á clase obreira e aos sectores populares a organizar a resposta combativa de masas necesaria para derrotar á oligarquía deste país, e aos seus gobernos. A unidade de todas as loitas, á insubordinación a calquera militarización, a mobilización organizada ao redor de propostas políticas orientadas á loita polos dereitos da clase obreira e os sectores populares, e a avanzar nunha estratexia de acumulación de forzas polo socialismo-comunismo.







¡VIVA A LOITA DA CLASE OBREIRA CONTRA A DITADURA DO CAPITAL!

¡A CRISE CAPITALISTA QUE A PAGUEN OS RICOS E NON OS TRABALLADORES!

¡UNIDADE E LOITA OBREIRA POLO SOCIALISMO!
 
 
 
 
 

18D- Tras o éxito do 29S continuar a loita ata vencer



A crise capitalista levounos a un calexón sen saída. Millóns de parados,

unha reforma laboral que prácticamente legaliza o despedimento libre, a nosa vida está completamente ao servizo do capital que non se preocupa máis que de aumentar os seus beneficios
Por iso fomos á folga xeral o 29 de setembro, por iso foi un éxito rotundo en todo o Estado. Por iso fomos cun ánimo combativo e sen amedrentarnos polas ameazas dos empresarios, dos xefes e
xefeciños, de todo ese lixo mediático que botóu merda á mobilización dos e as obreiras. Ese día demostramos que con organización, con firmeza, con vontade, é posible mudar a correlación de forzas entre nós e eles, entre a clase obreira e o capital. Ese día, na rúa, mandaron os e as obreiras, firmes na súa vontade de que a crise capitalista, xerada por eles, non a pagásemos nós.

Intentárono todo. Intentaron as ameazas nas empresas, nas fábricas, nas oficinas. Intentaron a
represión policial. Intentaron criminalizar aos que acudimos aos piquetes. Pero fracasaron.

En Grecia, en Francia, en Portugal, a loita da clase obreira sobe de ton, as mobilizacións
sostidas, a organización e a loita das e os obreiros europeos están colocando aos gobernos deses países nunha situación de difícil sostemento: ou atenden ás demandas do capital que pide
máis facilidade para despedir, máis recortes sociais, menos salarios, alongar a idade de xubilación
ata que os obreiros teñamos que ir desde o traballo á tumba, ou atenden as demandas dos e as
traballadoras que non piden máis que a crise capitalista a pagar aqueles que a xeraron.

A loita está claramente plantexada. Por unha banda, os capitalistas que lle din aos gobernos:
“temos tolerancia cero coas medidas que queremos que tomedes, queremos que nolo deades
todo”. Doutra banda, nós que non pedimos máis do que é xusto: a crise capitalista deben de
pagala os seus culpables, os capitalistas. Se non gañamos esta loita, as seguintes serán aínda
moito peores...

O que temos diante non é para menos. O gobierno anuncióu que antes de decembro acometerá
a reforma das pensións e a idade de xubilación. E logo as negociacións dos convenios que coa
reforma laboral encima da mesa seguro que irán no sentido de diminuir os nosos soldos, que
como sabes xa non chegan prácticamente a cubrir as necesidades máis básicas. A todo esto hai
que sumar a permanente ameaza que se cerne sobre o noso tecido industrial e productivo.

¿ Quedaremonos de brazos cruzados mentres acaban de cumprir todas as súas ameazas?

Agora é o momento da loita. Debemos ser capaces de obrigar ás centrais sindicais a continuar o
camiño de loita iniciado o 29 de setembro, agora que podemos, agora que non estamos sos é o
momento de lanzar a loita.

Pero, ¿qué se necesita para logralo?

Necesitamos organización e compromiso, loita sen cuartel contra os especuladores e os
capitalistas. Debemos organizarnos para conseguir que no se salgan coa súa. Necesitamos
compromiso para continuar ata lograr os nosos obxectivos.

O PCPE ten posto en marcha un proceso de coordinación dos sindicalistas máis consecuentes,
dos loitadores máis firmes na defensa dos intereses dos traballadores, son os Comités de
Unidade Obreira (CUO) que servirán para coordinar as loitas nun futuro.

Neste proceso de acumulación de forzas, de organización y de loita, necesitamos sumar a
obreiros e obreiras coma tí, que sofren a explotación e que non están dispostos a entregar a súa
vida aos capitalistas que cando as cousas van ben no dan contas dos seus beneficios pero cando
van mal lle pasan a factura á clase obreira. Necesitamos que a clase obreira dirixa a todos os
sectores populares cara á derrota do capitalismo, único causante da crise.
Seguro que coñeces xente que caeu no paro, que botaron do seu traballo por culpa da crise
capitalista, seguro que coñeces a compañeiros que teñen tido que loitar simplemente para cobrar
o seu salario, probablemente tí sexas un deles, é hora de organizarse, de coordinarse, de facer as
cousas xuntos, para que podamos derrotar aos capitalistas e pasemos a organizar a economía
sobre novas bases, dirixida por nós, en función dos nosos intereses, na que non haxa paro, sen
xefes que nos explotan, onde se acabe a dictadura do capital e dos seus matóns.

Toda Europa está en loita


¡¡¡tí tamén!!!


http://www.pcpe.es/
 http://www.unidad-obrera.org/

terça-feira, 26 de outubro de 2010

Presentación do FMXD en Compostela, Sábado 30 coa participación de Juan Nogueira, vicepresidente do Comité Plurinacional do Estado Español do Festival de Sudáfrica

Camaradas, compañeiros, quedades convidados a esta interesante Presentación do FMXD, coa participación de Juan Nogueira, vicepresidente do Comité Plurinacional do Estado Español do Festival de Sudáfrica.

segunda-feira, 18 de outubro de 2010

asina e difunde! CONTRA A CRIMINALIZACIÓN DO ANTIFASCISMO


Tras o asasinato do xoven antifascista madrileño Carlos Palomino, múltiples manifestacións de repudio e esixencia de xustiza celebráronse noutras tantas cidades. Tamén en Barcelona, onde tres militantes do PCPE-CJC foron procesados con acusacións baseadas nunha denuncia-montaxe policial. O 21 de outubro será o xuízo. O fiscal solicita tres anos e medio de prisión. Por iso, en apoio ao seguinte escrito, pedimos a túa SINATURA DE SOLIDARIEDADE

Nome e apelidos ou nome da organización:

DNI:

Domicilio:

Envíaa a este enderezo : mailto:pcpc.cn@telefonica.net

CONTRA A CRIMINALIZACION DO ANTIFASCISMO

terça-feira, 12 de outubro de 2010

ASINA E DIFUNDE: XUIZO CONTRA TRES MILITANTES COMUNISTAS

O próximo día 21 de outubro está prevista a celebración dun xuízo contra tres militantes


comunistas nun xulgado da cidade de Barcelona. Estas persoas son Juanjo Serrano (membro do

Comité Central do PCPE), Xavier Auré (membro dos CJC-JCPC) e Albert Camarasa (membro dos

CJC-JCPC).

A acusación solicita tres anos e dez meses de prisión para cada un deles. O fiscal sustenta a súa

petición nos feitos ocorridos en Barcelona o 14 de novembro de 2007, con motivo da manifestación

en protesta polo asasinato dun mozo antifascista en Madrid o anterior día 11.

Esta acusación é unha montaxe policial sustentada en probas amañadas e faltas de toda

consistencia- para tratar de desmovilizar á organización comunista neste país, e a outras

organizacións anticapitalistas que actúan dentro do movemento antifascista.

Os feitos que deron lugar a esta montaxe policial son os seguintes:

O 11 de novembro de 2007 foi asasinado no metro de Madrid o xoven antifascista Carlos Palomino,

a mans dun fascista de 23 anos , soldado profesional do exército español- que se dirixía a unha

concentración do partido fascista Democracia Nacional. Inmediatamente sucédense as

concentracións e mobilizacións de condena e repulsa por este asasinado fascista en distintas cidades

do estado español; tamén en Barcelona.

O estado de indignación dos\/as manifestantes antifascistas é proporcional á brutalidade do

asasinato e á terxiversación informativa que os medios de comunicación do sistema realizan ao

presentar o feito co consabido e interesado discurso de “enfrontamento entre grupos de xóvenes

antisistema”.

O 14 de novembro en Barcelona, diversos colectivos e organizacións antifascistas convocan unha

manifestación, onde desde o primeiro momento queda claro que a policía - Mossos dEsquadra

(dirixida polo Conseller Saura de ICV-EUiA) teñen orde de non deixala discorrer de forma pacífica.

O operativo montado non garda ningún tipo de proporcionalidade coa protesta: toma policial do

centro de Barcelona cos antidisturbios preparados para cargar, intimidacións no metro aos

asistentes, ambulancias preparadas coma se dun escenario bélico tratásese, simulacro de carga

cando a cabeza da manifestación se pon en marcha, etc.

Durante a manifestación sucédense diversos intentos -por parte do operativo policial- para cortar a

mesma en diversos puntos, o que fai aumentar o nervosismo e a indignación por parte dos

manifestantes. Esta situación vaise agravando durante a marcha, e cando esta non leva nin 400

metros de percorrido prodúcese unha brutal carga policial que crea -no mesmo centro de

Barcelona-, unha situación de conmoción social imposible de xustificar, ao estenderse a represión á

zona comercial do Passeig de Graza e acabar afectando aos transeúntes.

Como resultado da carga policial prodúcense diversas agresións, nas que varios manifestantes teñen

que ser evacuados en ambulancia. Tamén se producen cinco detencións, entre elas a de dous

membros dos CJC-JCPC, que son conducidos á comisaría central dos Mossos dEsquadra de

Barcelona; e, dado que un dos detidos era menor de idade nese momento, a policía non tivo máis

remedio que comunicar á familia a súa detención -pola contra estarían polo menos 48 horas sen

comunicación exterior.

Inmediatamente, dirixentes do PCPC-PCPE e dos CJC-JCPC, acompañados dunha avogada,

acudíron á comisaría xunto aos pais dos detidos. Nese momento estes son requiridos para que se

identifiquen e, logo dunha longa espera na comisaría, un policía chama a un membro do PCPCPCPE

e a dous membros da CJC-JCPC, para informarlles que foron recoñecidos pola súa

intervención na manifestación, e que foron denunciados pola policía. Toda unha montaxe policial -

xa que mesmo se dá o caso de que o militante do PCPC-PCPE non puidera participar na

manifestación por dificultades no seu traballo, dirixido a criminalizar a loita antifascista e a

militancia comunista.

Nos días sucesivos o fiscal concretou a denuncia:

Ábrese unha causa contra tres membros do PCPC-PCPE e dos CJC-JCPC (un dos detidos e dous

dos inculpados na comisaría), aos que se lles acusa “dun delito de atentado e por un delito de

desordes públicos”, por montar unha suposta barricada con colectores de lixo e apedrear á policía.

Solicitándolles “3 anos e 10 meses de cárcere e a inhabilitación especial para o exercicio do dereito

de sufraxio pasivo”. O expediente dos menores queda arquivado, posto que o tribunal de menores

non ve indicios de delito. Para soster esta denuncia a fiscalía só presenta unha proba, o testemuño

dos policías, non habendo ningunha outra proba de que ocorresen os feitos mencionados.

Por todo o exposto EXIXIMOS:

O sobresemento do xuízo e a retirada de todos os cargos contra estes tres militantes.

A declaración de nulidade de todas as actuacións e a realización dunha investigación para depurar

todas as responsabilidades derivadas desta manipulada actuación policial.

terça-feira, 5 de outubro de 2010

A CLASE OBREIRA EN LOITA POLOS SEUS DEREITOS


Partido Comunista dos Pobos de España




Comité Executivo




Coa resposta á Folga Xeral do 29S a clase obreira díxolle ao goberno e á patronal que non acepta as súas contrarreformas laborais, e que a loita contra estas políticas acaba de empezar con esta importante xornada de loita, que nas difíciles condicións nas cales se convocou superou todas as previsións.

As manifestacións desenvolvidas na xornada de folga tiveron un carácter masivo, e son a expresión máis clara dos avances de unidade de clase que esta xornada de loita deixa para a próxima etapa.





Cunha importante participación do Partido, a clase obreira crea un novo escenario da loita de clases coa folga xeral.





O CE do PCPE felicita ao conxunto da militancia do Partido e dos CJC que soubo responder cun alto nivel de combatividade, sabendo estar á cabeza da loita de clases tanto na preparación como no desenvolvemento da xornada de loita do 29S. Denunciamos a actuación do Goberno polo alto nivel de brutalidade mantido pola policía e a garda civil na defensa dos intereses de clase da burguesía

O alto nivel de participación, unidade e combatividade alcanzado pola clase obreira dos pobos de España durante a FX é un patrimonio que nos pertence a todos/as e crea un novo escenario da loita de clases. Xestionalo para defender consecuentemente os intereses da clase obreira e sectores populares é un deber moral e político de quen teñen a responsabilidade de facelo. É responsabilidade do Partido Comunista e de todas as organizacións da clase obreira manter a loita e a presión para que o paso adiante dado coa folga xeral sexa o primeiro cara á derrota política do capital. Debemos traballar para que todas as estruturas unitarias de loita constituídas territorialmente se manteñan activas con calendarios de mobilización inmediatos e concretos A clase obreira debe manterse vixiante para evitar que se trate de desmovilizala e abrir novos escenarios de pacto social. Dicimos alto e claro que calquera acordo co goberno e a patronal que non pase pola retirada da reforma laboral será considerado como unha traizón á loita da clase obreira

A defensa dos dereitos e intereses da clase obreira e os sectores populares esixe un cambio radical da política do Goberno cunha oposición decidida ao decreto, a reforma laboral e a privatización das pensións públicas.

O PCPE chama ao pobo a loitar para que desenvolva un programa baseado nas necesidades da maioría traballadora. Esta FX marca o camiño da loita e unidade que o pobo ten que seguir. Hai que facer sentir todos os días a forza organizada das clases populares para deter a política agresiva que nos golpea e corrixila adoptando medidas urxentes como: nacionalizar a banca, decretar a moratoria no pago de hipotecas para as familias no paro, prestación indefinida de desemprego, fin dos gastos parasitarios (exército, igrexa, casa real), saída da UE e a OTAN.



¡VIVA A LOITA DA CLASE OBREIRA!




http://www.pcpe.es/

segunda-feira, 20 de setembro de 2010

VIDEO CHAMAMENTO DO PCPE Á FOLGA XERAL

http://vimeo.com/15092815

sexta-feira, 17 de setembro de 2010

A PAME APOIA A FOLGA DO 29 DE SETEMBRO

Atenas 14 de setembro de 2010







Estimados compañeiros,

En nome da Secretaría Executiva enviámoslles saúdos militantes

do movemento sindical de clase do noso país, de apoio á Folga que

convocaron as Organizacións Sindicais de España para o 29 de setiembre.



A nosa loita é común en contra dos ataques que reciben os

traballadores aos seus dereitos por parte do capital e os gobernos da

Unión Europea.



Estimados compañeiros,

A orientación que deu a CES, Confederación Europea de Sindicatos,

aos Sindicatos a ela afiliados, é socavar as loitas dos

traballadores. Fano os dirixentes socialdemócratas e os conservadores

en Grecia. Tamén o fan en España.



Estimados compañeiros,

pasaron 11 anos desde a fundación de PAME, dentro dun contexto

de aumento dos ataques do capital e dos seus representantes políticos. Os

traballadores e os opositores da clase obreira gregos recoñecen no

PAME o seu papel de liderado na organización das loitas para que o

pobo non empobrezca e que a crise páguea a plutocracia.

Confiamos que en España máis pronto que tarde haxa unha gran e forte

actividade sindical de clase que se some ás loitas dos traballadores

europeos contra os ataques do capital.

VIVA A SOLIDARIEDADE INTERNACIONAL

Saúdos Fraternos

A Secretaría Executiva
PAME-FRENTE MILITANTE DOS TRABALLADORES DE GRECIA

RESOLUCIÓN DE APOIO Á LOITA MINEIRA

Comisión de Movemento Obreiro e Sindical


Partido Comunista dos Pobos de España









A minería do carbón é un sector estratéxico que debemos defender





Para o PCPE a cuestión da loita polo mantemento da actividade da minería do carbón adquire múltiples dimensións e afástase claramente das malintencionadas opinións sobre a sua posible non viabilidade económica ou suposta maior achega ao chamado cambio climático.



Aínda que é certo que algunhas das variedades da nosa produción presentan un maior contido de xofre en composición, tamén é certo que existen tecnoloxías que asimilan e case que igualan os seus efectos contaminantes ás doutras variedades de carbón, sen esquecer que a xeración térmica é infinitamente menos perigosa que a nuclear e a súa flexibilidade á hora de atender picos de demanda eléctrica fana idónea para unha porcentaxe substancial da produción enerxética total.



Doutra banda non podemos esquecer tampouco as necesidades de carbón, que van en aumento para os usos chamados "limpos" diferentes aos da sua queima para produción enerxética ou de participación na metalurxia.



Por iso desde o convencemento da necesidade do carbón e no marco dunha crise capitalista mundial que se desenvolve tamén de forma moi importante no sector enerxético, consideramos suicida para a independencia de calquera estado o dilapidar as fontes propias de produción enerxética, ou deixalas en mans do capital privado. Por iso denunciamos que ao longo dos sucesivos gobernos da burguesía estase entregando a independencia enerxética á lóxica da competitividade no mercado e aos intereses das grandes corporacións enerxéticas, petrolíferas e eléctricas.



Para o PCPE a minería do carbón é un sector estratéxico que debemos defender custe o que custe, pero tamén e non menos importante están as necesidades dos propios mineiros con cuxas loitas solidarizámonos á vez que denunciamos o secuestro dos salarios dos que viven centos de familias. Secuestro perpetrado por unha patronal privada carboeira que actúa como unha auténtica mafia.



Baste recordar que aínda non terminaron de quitarse de enriba e aclararse as acusacións de fraude pola introdución de carbón de importación coma se fose carbón producido en España e polo tanto subvencionado, armazón mafioso da minería privada coa que máis dun partido político estívose financiando.



A loita que hoxe se libra é polo futuro de todo un sector produtivo, que a pesar das sucesivas reconversións pactadas ao ditado da Unión Europea, aínda dá traballo a miles de persoas. Nós, os homes e mulleres do PCPE loitaremos por iso e non deixaremos de denunciar a unha patronal terrorista que xoga co sustento de centos de familias que nada lle importan, demostrándose unha vez máis que os intereses da burguesía e os dos traballadores son incompatibles.



Non se sairá da crise nunhas condicións favorables para a clase obreira deixando que nos impoñan peches de explotacións e destrución en xeral da capacidade produtiva. Por iso esta loita debe sumarse ás demais loitas cara á folga xeral.





POLA NACIONALIZACIÓN DE TODOS OS SECTORES ESTRATÉXICOS


POLA SOBERANÍA ENERXÉTICA


SOLIDARIEDADE DE CLASE COAS LOITAS MINEIRAS DO CARBÓN


O 29-S FOLGA XERAL
 
 
 

CHAMAMENTO FEMINISTA Á FOLGA XERAL

P.C.P.E, Comisión Feminista do CC










A crise capitalista ten consecuencias especialmente graves para as traballadoras, ao agredirnos dobremente: como mulleres nunha sociedade patriarcal e como traballadoras nun sistema capitalista. Temos boas RAZÓNS PARA A FOLGA XERAL:



PLAN DE AXUSTE:



1.- Conxélase a lei de Dependencia e nós somos as máis afectadas porque estamos resolvendo de forma persoal a tarefa, que debese ser social, de coidar das persoas dependentes.

2.- Retírase a axuda á natalidade que percibimos as mulleres.

3.- Rebáixanse as pensións. Nós somos as máis prexudicadas ao ter as pensións máis baixas por dedicarnos ao traballo familiar.

4.- Cando nos xubilamos, criamos aos nosos netos e netas para que as nosas fillas poidan competir no mercado laboral.

5.- Redúcese os salarios do sector público, sector feminizado porque o emprego nas Administracións permite conciliar a vida familiar e laboral.



REFORMA LABORAL e REFORMA DAS PENSIÓNS:



1.- A reforma laboral reduce os salarios, aumenta a eventualidade e a precariedade, abarata os despedimentos (medrará o paro), aumenta a idade de xubilación, debilita a negociación colectiva e deixa o mercado de traballo peor regulado.

2.- As traballadoras quedamos máis indefensas porque estamos peor organizadas nos sindicatos e temos menos forza para esixir as nosas reivindicacións.

3.- As medidas de axuste golpéannos máis duramente porque temos salarios máis baixos, taxa de paro máis alta, maior temporalidade e a maioría dos contratos a tempo parcial.

4.- A mobilidade xeográfica e os cambios de horarios unilaterais non son asumibles para a maioría das mulleres, ao ser incompatibles coas responsabilidades familiares.

5.- As traballadoras do servizo doméstico continuarán fóra do Estatuto dos Traballadores, nun réxime especial de illamento e maior vulnerabilidade aos caprichos da parte contratante.

6.- Ao ampliar o período de cálculo das pensións de 15 a 20 anos, as mulleres saímos peor paradas porque estamos no mercado laboral en situación de interinidade, entrando e saíndo para criar fillos e fillas primeiro, e coidar das persoas maiores despois, o que dificulta a promoción profesional e mantennos en postos non especializados e peor pagos.

7.- Os nosos salarios son un trinta e pico por cento máis baixos ao longo de toda a vida laboral, xa que logo tamén na xubilación estamos discriminadas.



Todo isto non sucede por casualidade, así é como nos obrigan a conciliar o emprego e a vida persoal, así é como o mercado laboral trata ás mulleres para que os empresarios en particular e a sociedade patriarcal en xeral se beneficien do traballo gratuíto, invisible e desprezado que nós realizamos no ámbito familiar; e para condenarnos á precariedade e explotación no ámbito laboral.



CRISE CAPITALISTA:



1.- A redución do gasto público traducirase en novas privatizacións en sanidade, medicamentos, estudos, garderías, comedores, residencias de maiores e asistencia social, que sufriremos directamente as mulleres porque asumimos maioritariamente as tarefas que antes proporcionaba o estado.

2.- A subida das subministracións, a carestía da vida, os embargos e os desafiuzamentos, resultan aínda máis estresantes para as mulleres porque somos as xestoras do orzamento familiar e a economía doméstica.

3.- A violencia patriarcal é inmune ás leis do goberno, os Xulgados especiais non resolven o problema e prexudican a imaxe da muller, acusándonos agora de mentiras e denuncias falsas.

4.- A violencia aumenta coa crise, porque a pobreza, o medo ao paro e os valores agresivos, individualistas e competitivos imperantes na sociedade capitalista agudizan as relacións de poder patriarcal.



QUE DEBEMOS FACER AS TRABALLADORAS?



Nós, as traballadoras, debemos tomar conciencia de que a crise castíganos por partida dobre, por ser traballadoras e por ser mulleres nunha sociedade capitalista e patriarcal. Sabemos que a solución non pode vir duns gobernos que están aí precisamente para defender os beneficios da banca e o capital. A solución é organizar a sociedade de forma socialista, para que o benestar colectivo sexa a máxima prioridade política.



A FOLGA XERAL é o primeiro paso nun camiño que se fai ao andar. Se deixamos que sexa o capitalismo o que dirixa a sociedade, avanzamos vertixinosamente cara á barbarie, as crises periódicas, a pobreza, a miseria e a desigualdade social, o colapso ecolóxico, as guerras imperialistas, as fames negras e secas, as mulleres soportando malleiras, agresións sexuais, dobre xornada laboral, non chegar a fin de mes, paradas de longa duración, precariedade laboral, os bancos levándose o piso...Pero podemos elixir o outro camiño: o que nos leva ao socialismo e á derrota do patriarcado, empezando pola folga xeral.



¡¡O 29 DE SETEMBRO,

NÓS, AS TRABALLADORAS,

Á FOLGA XERAL!!

quarta-feira, 15 de setembro de 2010

FEDERACIÓN SINDICAL MUNDIAL APOIA FOLGA XERAL DO 29s

FEDERACIÓN SINDICAL MUNDIAL







Atenas, 13 de setembro de 2010



















¡APOIAMOS Á CLASE OBREIRA ESPAÑOLA!







En nome dos 72 millóns de afiliados da FSM en 110 países de todo o



mundo expresamos o noso pleno apoio á clase traballadora e ao pobo de España,



que son vítimas do ataque do capitalismo europeo e mundial.







Hoxe este mesmo ataque sófreno os traballadores de todo o planeta. Por iso



o pasado 7 de setembro, a Federación Sindical Mundial convocou un



Día Internacional de Acción, que foi un gran éxito en todo o mundo.



Numerosas iniciativas e mobilizacións tiveron lugar durante este día en países



como a India, Nepal, Vietnam, Bangladesh, a RPD de Corea,



Palestina, Congo, Sudáfrica, Grecia, Chipre, País Vasco, Portugal, Francia,



México, Panamá, Costa Rica, Porto Rico, Colombia, Chile , Arxentina,



Uruguai e moitos outros.



Centos de miles de traballadores de todo o mundo uniron as súas voces neste



día Internacional de Acción para esixir unha saída á crise, para que



os traballadores non paguen a crise do capitalismo.



Esta exitosa iniciativa reforzará aínda máis o prestixio e o novo rumbo da



FSM, do mesmo xeito que as loitas en España van reforzar ao sindicalismo de clase



no seu país.



Desde a Federación Sindical Mundial apoiamos aos sindicatos de clase



españois que, denunciando as manobras da CES, Confederación Europea



de Sindicatos, loitan para que en España e no mundo avance o



sindicalismo de clase.















O SECRETARIADO



















40, Zan Moreas street, Athens 11745 GREECE



Tel. 302109214417, 302109236700, Fax 30210 9214517



www.wftucentral.org E-mails : info@wftucentral.org,



international@wftucentral.org

quarta-feira, 8 de setembro de 2010

TRÍPTICO SOBRE A FOLGA XERAL

sexta-feira, 3 de setembro de 2010

Adiante coa campaña pola Folga Xeral!

quinta-feira, 2 de setembro de 2010

Os Colectivos da Mocidade Comunista, as xuventudes do PCPE, presentamos o noso novo voceiro

Os CMC GALIZA presentan
NOVO VOCEIRO.
 POLO MARXISMO LENINISMO!!







Os Colectivos da Mocidade Comunista, as xuventudes do PCPE, presentamos o noso novo voceiro, con abundantes contidos informativos e graficos sobre a nosa organización en Galiza e as actividades que leva a cabo, on especial atención a preparación da Folga Xeral



É hora de orgañizar aos marxistas leninistas,e hora de loitar por unha revolución socialista. E O NOSO MOMENTO. Únete aos CMC Galiza!



www.cmc-galiza.blogspot.com

quinta-feira, 12 de agosto de 2010

CAMPAÑA FOLGA XERAL CONTRA O CAPITAL!!!

Algunhas imaxes da campaña que están a levar adiante os camaradas dos CMC-CJC e PCPE





domingo, 8 de agosto de 2010

FSM 65 ANIVERSARIO, VIDEO



Acto do 65 aniversario da Federación Sindical Mundial en Caracas, 21 de Xullo de 2010



Traballo realizado por FESGA

 
http://fesga.blip.tv/file/3944757/

O día 21 de Xullo de 2010 tivo lugar en Caracas un acto que conmemorou o 65 aniversario da Federación Sindical Mundial (FSM). No vídeo, intervencións de George Mavrikos (Secretario Xeral da FSM) e de

Valentín Pacho (Vice-Secretario da FSM)

quinta-feira, 5 de agosto de 2010

A REFORMA LABORAL NUNHA LINGUAXE COLOQUIAL

Tradución da Reforma Laboral

4 Ago, 2010

Interesante documento que tenta explicar nunha linguaxe coloquial as

reviravoltas da nova contrarreforma laboral

1. CONTRATOS TEMPORAIS

lemos moitas interpretacións sobre a reforma; moitas inexactas, algunhas

esaxeradas e case todas elas demostrando moita ignorancia en dereito laboral

básico por parte do seu autor. Así que aquí tedes a nosa tradución da reforma ao

Roman Paladino, no cal o pobo adoita falar ao seu veciño. Como coñecemos moi ben

o percal non só vos podemos informar da “letra” da reforma, senón tamén do

“fondo”, é dicir do que se pretende con esta reforma realmente e quen e como van

saír beneficiados e prexudicados por ela.

Cambios na contratación temporal

O contrato por obra limítase a 3 anos por Estatuto dos Traballadores e ata 4

anos se se permite no convenio sectorial. Ollo, non vale amplialo nos convenios

de empresa. Por suposto estamos falando de contratos por obra que sexan

correctos. Se o contrato temporal por obra está en fraude de lei é indefinido

desde o primeiro día igual que antes.

Cando se teñan dous ou máis contratos temporais de calquera tipo (excepto de

formación e interinidade), incluíndo por ETT, que somen 24 meses nos últimos 30

coa mesma empresa ou grupo e facendo calquera funcións, o contrato transfórmase

automaticamente en indefinido. Antes esixíase que fose exercendo as mesmas

funcións e coa mesma empresa. Podería ser unha clara mellora, pero como o

despedimento obxectivo nos indefinidos vai ser moito máis fácil non vai servir

de nada aos traballadores

A empresa terá que comunicar por escrito ao traballador, no prazo de 10 días,

que pasou a ser indefinido por calquera das razóns anteriores. Como sempre

pasou, os empresarios pasarano polos collóns e o empregado que queira que

demande.

Vanse a seguir permitindo, de forma totalmente consciente, as dúas grandes vías

de fraude de lei nos contratos temporais:

Contratas. Se unha empresa ten un posto fixo (por exemplo de informático) e o

contrata ela mesma mediante un contrato temporal, sería realmente indefinido

porque estaría en fraude de lei. En cambio, se mete ao informático mediante unha

contrata, é un contrato temporal correcto. É dicir, en ambos os casos o

informático fai o mesmo, pero da segunda forma o contrato temporal coa e da

primeira non. Isto é así porque o Tribunal Supremo decidiuno en varias

sentenzas. Por iso existen miles de supostas empresas que o único que fan

realmente é dedicarse á cesión ilegal de traballadores mediante contratas,

especialmente na construción, a informática, a limpeza, a vixilancia... e

váiselles permitir seguir facéndoo.

A sucesión de traballadores temporais para o mesmo posto fixo. Quen o vai a

impedir? Vai actuar de oficio a inspección de traballo? Van demandar os

empregados ou o Comité de empresa? Van denunciar os sindicatos? Por favor, que

non nos fagan rir que se nos saltan os puntos da hernia.

A indemnización por fin de contrato temporal vai subir a 12 días por ano... no

2015. De momento segue igual (8d) para todos os contratos temporais que se fagan

no 2010 e no 2011. Os que se fagan no 2012 pasan a 9d, 10d no 2013, 11d no 2014

e 12d no 2015.

Vaise permitir a contratación por ETT dentro das Administracións Públicas. Isto

si que é gordo porque é directamente anticonstitucional, xa que infrinxe o

principio de igualdade, mérito e capacidade no acceso á función pública. Isto

pode supor directamente a morte das bolsas de traballo e un golpe xigantesco

para o negocio das oposicións (academias e editoriais), especialmente nalgunhas

administracións, como os servizos de saúde, e nalgúns postos de escasa

cualificación, como ordenanzas e auxiliares administrativos. Por exemplo, se

agora se usa a bolsa de traballo para cubrir as baixas de maternidade, dentro

dun tempo estará xeneralizado chamar á ETT e pedirlle un licienciado en dereito

con coñecementos de informática para substituír a Paqui, a auxiliar do Concello

que está embarazada. Ata agora as Administracións tiñan que convocar oposicións

cada certo tempo co obxectivo de ter bolsa de traballo. Agora non vai facer

falta. O choio e a boa vida para o funcionario con praza e cando haxa moito

traballo que facer chámase á ETT e xa está.

Efectos reais destes cambios

O efecto real no mundo do traballo destas reformas na contratación temporal é

sinxelísimo de “adiviñar”. Hai que ter en conta que outra das claves da reforma

é que a empresa só paga 12d dos 20d de indemnización por despedimento obxectivo

dun empregado indefinido, pagando o FOGASA os outros 8, e que este despedimento

vai ser máis fácil. Así que a Xestoría Pepe e o seu cliente Manolo o do bar van

facer o seguinte cos contratos dos camareiros:

Ata o 31/12/2011 temporal a todo o mundo, como o 96% dos contratos que se fan

ata agora.

Desde o 1/1/2012 irán diminuíndo progresivamente o nº de contratos

Desde o 1/1/2015 “indefinido” a todo o mundo, porque tanto a indefinidos como a

temporais custará 12d por ano polos na rúa, pero as cotizacións dos indefinidos

son inferiores

Dentro de 5 anos faranse moitísimos máis contratos indefinidos que agora, pero

serán moito menos estables porque o despedimento será moito máis barato. Digamos

que o contrato de traballo será unha merda indefinida porque a merda flota.

Dentro de 5 anos ningún xornal nin TV nin radio recordaranos que houbo unha

reforma pola cal a indemnización por despedimento baixou de 45 a 20 días por ano

e o Goberno de quenda (sexa PSOE ou PP), as empresas e os medios de comunicación

domesticados con publicidade presumirán de que en España se rematóu coa

temporalidade abusiva, cando a realidade será que se acabou cos contratos

indefinidos de 45d de indemnización. As empresas gastarán menos diñeiro en

cotizacións e os traballadores cobrarán menos de indemnizacións. É dicir, que de

todo o pastel que é a economía española aumentará a parte que quedan as empresas

á conta da parte que quedan os empregados, pois ese é o único e verdadeiro

obxectivo final desta reforma laboral. Dito doutra forma. Os custos laborais

totais (salarios cotizacións indemnizacións) en España van seguir sendo os

mesmos, pero vanse repartir entre máis traballadores. O mesmo pastel dividido

entre máis xente. Menos paro pero peor traballo. Joder, que fácil foi acabar co

problema do paro.

Os efectos sobre a economía en xeral están na mesma liña. Ata agora moitas

empresas levaban dúas contabilidades, A e B, só para pagar menos a Facenda; pero

agora van ter que facelo tamén para poder reducir os seus custos laborais. Como

o diñeiro do FOGASA sae das cotizacións das empresas, esta reforma vai supor que

as empresas con persoal estable e que non levan dobre contabilidade van ter

moitos máis gastos e van pagar os despedimentos obxectivos fraudulentos das

empresas defraudadoras e con renovación constante do persoal. A mensaxe do

Goberno é clara: contrate vostede como sexa e faga o que queira cos seus

empregados, que a cambio de que nos reduza o paro ninguén vai preguntar por

contas.

Doutra banda, ata agora había moitos empregados con anos de antigüidade nas súas

empresas a base de encadear contratos temporais por obra con contratos

eventuais, cambiando de empresa, etcétera. A Asesoría Pepe sabe dabondo que é

unha fraude, pero non llo di aos seus clientes porque se o empregado denuncia,

quen paga é o cliente, non a asesoría. Pero agora todos os clientes van saber

que aos dous anos o empregado faise “fixo” sexan cales sexan os truquiños da

Asesoría Pepe. O resultado vai ser que van botar a todo o mundo á rúa cada 3

anos.

2. DESPEDIMENTOS.

A tramitación como proxecto de lei non entrará en vigor ata principios de

outubro. O que se aprobou é o “inicio”, por dicilo así, da tramitación deste

proxecto de lei. Agora queda as fases de relatorio, emendas, Senado, etcétera. O

Congreso aprobou que en agosto se poidan celebrar todas as sesións que sexan

necesarias do relatorio, a comisión e o pleno para aprobar definitivamente a

Lei.

Total, que aínda non está todo o peixe vendido nin moito menos e non dubidedes

que algo van deixar para cambialo tras a folga xeral.

Modificacións do despedimento colectivo e do obxectivo.

Estas modificacións van afectar a todos os traballadores, tanto aos que xa teñan

contrato de calquera tipo cando se aprobe a Lei como aos contratados a partir de

entón. Antes de seguir, recomendámosche que leas o noso artigo sobre tipos de

despedimento, para saber distinguir entre disciplinario, improcedente, obxectivo

e nulo.

Despedimento por causas económicas. Para conseguir no xulgado que o seu

despedimento obxectivo 20d fose declarado procedente, ata agora era necesario

que a empresa demostrase que dito despedimento era necesario para a

supervivencia da empresa. Agora só terá que probar que “ se deduce minimamente a

razoabilidade” do despedimento da súa “situación económica negativa”.

Despedimento por causas organizativas. As causas que antes xustificaban un

simple cambio de horario, de xornada ou un traslado agora tamén xustifican o

despedimento obxectivo de 20d por ano. Isto non estaba na proposta inicial.

Será válido un despedimento obxectivo 20d que simplemente mellore a situación

organizativa da empresa. Xa non será necesario que existan dificultades

organizativas que haxa que superar.

Será válido o despedimento obxectivo 20d de tipo preventivo, porque se admite

devandito despedimento para previr unha futura “evolución negativa”. Xa non será

necesario que a empresa demostre que existen dificultades reais, actuais e

efectivas, como se pedía na xurisprudencia do Supremo.

Do mesmo xeito que no despedimento obxectivo por causas económicas, no

despedimento obxectivo por causas organizativas a empresa deberá xustificar só

que da súa situación organizativa “se deduce minimamente a razoabilidade” do

despedimento.

O preaviso por despedimento obxectivo será de 15 días. Antes era de 30.

Se no despedimento obxectivo non pagan a indemnización inmediatamente e o

empregado demanda, será despedimento improcedente. Antes era nulo, con

readmisión obrigatoria.

Se na carta de despedimento obxectivo non se indican con detalle as causas e a

xustificación do mesmo, será despedimento improcedente se o empregado demanda.

Antes era nulo con readmisión obrigatoria.

Intencións verdadeiras.

Na proposta inicial da reforma que se pasou aos sindicatos poucos días antes de

aprobarse, esixíase que as causas económicas se demostrasen documentalmente e

que as necesidades de emprego da empresa se reduciron, pero ambas cousas

quitáronas do texto definitivo que está agora en trámite parlamentario. Ademais

está iso de que o despedimento obxectivo xustifícase se se “deduce minimamente a

razoabilidade”.

Ese “minimamente” non deixa lugar á menor dúbida: a verdadeira intención do

Goberno é impedir que os despedimentos obxectivos (20d) acaben en improcedentes

(45d) por demanda xudicial do empregado.

Consecuencias.

En resumo, o despedimento vai ser libre e só vai custar 12d por ano en caso de

dificultades mínimas, xa que os outros 8d vainos pagar o FOGASA. Antes tamén

era libre, pero pagando, sen axuda do FOGASA, 45d por ano. Aínda así, confiamos

cegamente en que a Asesoría Pepe seguirá a cagala nas cartas de despedimento

obxectivo ou saltándose o pago inmediato, co que seguirá sendo recomendable

demandar sempre en caso de despedimento obxectivo. En case todas as cartas que

vimos, a Asesoría Pepe pon como causa de despedimento obxectivo a frase “por

causas económicas, organizativas ou de produción” copiada textualmente do artigo

51.1 do Estatuto dos Traballadores, sen engadir máis nada que algunha que outra

conxectura ou xeneralidade. Hai que ser moi parvo para pór un “ou” na causa,

porque demostra que non existe causa concreta. Claro que cando pon un “e” é case

máis divertido, xa que dificilmente unha causa pode ser de dous tipos á vez. En

nome dos traballadores que todos os días lles gañan os xuízos: grazas, Asesoría

Pepe.

Como os traballadores en redución voluntaria de xornada teñen protección

especial contra despedimento improcedente e tamén actúan dereitos especialmente

protexidos, na nosa opinión seguirá sendo igual de difícil conseguir botalos con

despedimento obxectivo. Resultaría bastante contraditorio que se despida por

causas económicas ao empregado que cobra menos por terse reducido a xornada. Xa

que logo, moitos empregados reduciranse a xornada co único obxectivo de impedir

que os despidan.

É cachondísimo, pero agora vai ser máis barato e fácil despedir aos

traballadores que trasladalos ou cambiarlles o horario. En casos de traslado ou

cambios de horario prexudiciais, o traballador ten dereito a rescindir o seu

contrato cobrando indemnización de 20d ano, que pagará totalmente a empresa.

Ademais tería moitas posibilidades de gañar o xuízo porque eses traslados e

cambios de horario só se poden facer por necesidades probadas. En cambio, se a

empresa lle fai un despedimento obxectivo só ten que pagarlle 12d ano, xa que os

outros 8d os paga o FOGASA e ademais este despedimento non ten que ser por

razóns probadas.

Como o despedimento será moi fácil e só vai custar 12d ano, farán a todo o mundo

indefinido desde o principio, porque a finalización do contrato temporal custará

tamén 12d ano, pero as cotizacións son máis caras. Ademais un contrato temporal

en fraude permite ao empregado demandar e conseguir indemnización de 45d ano. Xa

que logo atopámonos co paradoxo de que os contratos temporais en fraude van ser

máis estables que os contratos indefinidos. Cágate lorito.

3. NOVO CONTRATO.

Novo “Contrato de Fomento da Contratación Indefinida” (CFCI).

Vanllo poder facer a todo parado cuxo emprego anterior sexa con contrato

indefinido ou que estea dous ou máis anos con contratos temporais con calquera

empresa. É dicir, a case todo o mundo.

Cun CFCI a empresa poderache despedir sen razón pagando só 33d ano e sen pagar

salarios de tramitación.

Ademais o FOGASA vaille pagar 8d, polo cal a empresa só paga realmente 25d. O

único que terán que facer será pór na carta que o despedimento é obxectivo sen

dar ningunha razón e ao mesmo tempo recoñecer que é improcedente. Antes da

reforma, a indemnización de 33d pagábaa totalmente a empresa só era posible se o

empregado demandaba e era o xuíz quen dicía que o despedimento obxectivo era

improcedente. Nese caso, o empregado cobraba e cotizaba os salarios de

tramitación, é salario completo entre despedimento e sentenza, que como pouco

viñan ser entre 3 e 4 meses.

Novas coberturas do Fogasa.

O FOGASA (fondo de garantía salarial) existe desde fai anos para que o Estado

pague as indemnizacións e salarios dos empregados cuxa empresa non pode pagar.

Por suposto, o FOGASA pagaba se era o xuíz quen dicía nunha sentenza que a

empresa era insolvente. Non valía con que empresa o dixése na carta de

despedimento, como fan en multitude de ocasións. Pór na carta de despedimento

obxectivo que a empresa só paga o 40% era causa segura despedimento nulo, con

readmisión obrigatoria.

Pero agora todo vai cambiar. O FOGASA vai pagar 8d ano do despedimento obxectivo

nos contratos indefinidos que se fagan desde que entre en vigor a Lei e que

duren máis dun ano sen necesidade de que a empresa sexa insolvente nin de que o

despedimento estea xustificado.

Isto non soporta o máis mínima análise xurídica. Se o FOGASA vai pagar

despedimentos obxectivos recoñecidos pola propia empresa como improcedentes

atopámonos con que se vai a usar diñeiro público en actividades ilícitas

privadas. Na nosa opinión isto é claramente anticonstitucional.

Intencións verdadeiras.

No texto pasado aos sindicatos o día 11 de xuño esixíase que o traballador

estivese 3 meses antes de poder facerlle un CFCI. Agora non se esixe nin un só

día. A intención é moi clara: que calquera empresa poida facer o CFCI ao

empregado que desexe contratar, é dicir a morte de facto do indefinido

ordinario.

Consecuencias.

Moitas asesorías Pepe van propor ás súas empresas clientes que dean de baixa aos

seus empregados que teñan contrato indefinido ordinario e que os contraten outra

vez ao día seguinte o que se vai poder facer porque se eliminou o requisito de

estar 3 meses no paro. Desta forma a indemnización pasa máxicamente a custar 25d

ano no canto de 45d ano.

Como xa se dixo no artigo anterior, moitos traballadores acolleranse a redución

xornada ou se presentarán ás próximas eleccións sindicais para ter protección

especial despedimento improcedente.

O despedimento correcto e respectuoso co empregado vai ser máis caro que o

fraudulento

Exemplo: Manolo o do bar quere despedir a Toñi a camareira porque se nega a

traballar de cociñeira e a cobrar como tal. Entón a Asesoría Pepe proponlle a

Manolo dous tipos de despedimento.

O primeiro de antes da reforma: disciplinario recoñecido como improcedente, que

custa 45d ano.

O segundo, tras a reforma, é un despedimento obxectivo (invéntase calquera

causa, porque non fai falta que sexa recoñecido como improcedente, que custa 33d

ano, pero o FOGASA paga 8.

Ata se poden arriscar a un despedimento obxectivo sen recoñecelo como

improcedente, que custa 20d ano pero o FOGASA paga 8. O malo desta última opción

é que se Toñi demandase, cobraría 45d e salarios de tramitación sen que o FOGASA

puxese un euro. Xa que logo Manolo ten tres prezos a elixir: 45d sen risco,

risco e 12d con risco de transformarse en 45d salarios de tramitación. Que

despedimento preferirá o do Bar? Moi probablemente o de 25d sen risco.

Como este despedimento de 25d ano só se poderá facer nos novos CFCI, moitas

empresas acosarán os seus empregados con contrato indefinido para conseguir a

súa baixa voluntaria e cambialos por empregados con CFCI. Este proceso será máis

habitual nas empresas con varios centros de moitos empregados en postos de baixa

cualificación facilmente sustituibles. Non fai falta ser moi listo para imaxinar

que empresas en concreto o van facer.

Afortunadamente a Asesoría Pepe seguirá póndoo fácil ao empregado para demandar.

Por moito que os facilitaron, os despedimentos obxectivos seguirán sen ser

válidos se as nóminas dos anteriores non están ben feitas. É dicir que se che

pagaron menos sempre poderás demandar contra calquera tipo de despedimento e

acabarán pagándoche 45d ano e salarios de tramitación. Pódenche estar pagando

menos por varias razóns:

Porque che pagan menos do que di a táboa salarial actualizada do convenio

obrigatoriamente aplicable. Pode faltarche salario, pluses, pagas extras...

total ou parcialmente, dá igual.

Porque excedas a xornada máxima de traballo segundo o convenio aplicable. Se

traballas por semana, case seguro que te estás pasando porque en case todos os

convenios a xornada é moi inferior a 40h. O problema é que a asesoría Pepe non

sabe calcular a xornada semanal a partir da anual.

Porque che deixaron a deber unhas comisións ou incentivos aproveitando que te

van a despedir.

Porque che pagaron salario en negro ou en dietas.

Por calquera outra débeda por calquera outra razón.

4. CAMBIOS DE HORARIO, CONXELACIÓN DO SOLDO E DESPEDIMENTO PARCIAL.

Horario de traballo

A distribución da xornada de traballo será libre dentro de cada empresa sen

necesidade de facer caso ao que diga o convenio aplicable. Xa que logo, aínda

que o convenio diga que se traballa 1.780 h anuais de luns a venres, as empresas

poderán facer que se traballe de luns a sábado, a quendas ou como queiran, pero

sen exceder o límite de 1.780. Iso si: os empregados aos que se lles modifique o

horario manterán o seu dereito ao conflito colectivo e/ou demanda individual

contra devandito cambio ou á rescisión voluntaria do seu contrato cobrando

indemnización 20d ano e paro.

Conxelación do soldo

O chamado “descolgue salarial” (conxelación do soldo ou non aplicación das

subidas) por dificultades económicas xa existe no Estatuto dos Traballadores

desde fai anos. Ata agora, esa rebaixa só se podía facer seguindo o método e

cumprindo os requisitos indicados no convenio aplicable. A diferenza é que cando

entre en vigor a reforma poderanse conxelar os salarios de todo o persoal

mediante pacto de empresa, diga o que diga o convenio, pero só se non facelo

fixese perigar os empregos. Este pacto só poderá durar o que lle quede de

vixencia ao convenio ou, na súa falta, 3 anos.

Despedimento parcial

Por causas económicas, organizativas e de produción, as empresas poderán reducir

temporalmente as xornadas dos seus traballadores entre un 10% e un 70% sen

pagarlles indemnización algunha. Non hai límite superior nin inferior en canto

ao nº de traballadores afectados. Isto xa existía antes e era coñecido como o

ERE de redución de xornada. A diferenza é que antes non existían os límites 10-

70 nin se esixía que fose de forma temporal e sobre todo queda claro que se terá

dereito ao cobro do paro. Tamén parece concluírse que a empresa en ERE temporal

non poderá contratar traballadores novos e que cando mellore a súa situación

deberá reincorporar aos reducidos.

Está pendente de desenvolverse un regulamento no que poida que se obrigue a

realizar cursos aos traballadores aos que se lles aplique este despedimento

parcial se queren cobrar o paro da parte de xornada que lles quiten. Non é un

segredo que estes cursos serán impartidos case sempre polos centros de formación

dos sindicatos e organizacións empresariais.

Consecuencias

Xa sabemos o que significa un “pacto de empresa” nunha empresa española. Na

inmensa maioría das ocasións significa que o asina o delegado da empresa pequena

que non sabe nin o que fai e que lle din “asina aquí ou á puta rúa”. Xa que logo

as conxelacións de salario van ser moi fáciles de conseguir. Por suposto temos

os casos do Comité de empresa con maioría de Fasga, Fetico ou outros sindicatos

amarelos, que asinarán todo o que digan as empresas que os manteñen.

Como fai anos, poida que volvan aqueles cursos que había que facer

obrigatoriamente para cobrar o paro. A diferenza é que antes os daba o INEM co

seu propio persoal, aínda que fose subcontratado. Agora daranos os sindicatos e

as asociacións de empresarios. Todos coñecemos a calidade deses cursos e a súa

seriedade en canto a asistencia e avaliación dos coñecementos efectivamente

adquiridos. Quen non fixo un curso de “informática avanzada” no que creas o teu

primeiro email e aprendes a subliñar co Word?

O PARO

O que máis está pasando desapercibido da reforma laboral en fase de proxecto son

as modificacións en canto ao cobro do paro, aínda que isto é sen ningunha dúbida

o que máis van notar todos os traballadores españois. Agora o paro vai estar

controlado polas novas axencias de colocación igual que as baixas contrólanas as

mutuas, por suposto co único obxectivo de aforrar aínda que sexa á conta de

permitir o enriquecemento de quen controlen estas axencias privadas.

Cambios no paro

Esta reforma vaise a levar a cabo mediante modificacións no Estatuto dos

Traballadores, na Lei 56/2003 de Emprego, na Lei Xeral da SS e na Lei de

Infraccións e Sancións na Orde Social.

Autorízanse as axencias privadas de emprego con afán de lucro.

As axencias terán o control das prestacións que cobran os parados. Baixo a

ameaza constante de perder o paro, os parados terán que:

Renovar a demanda na axencia.

Acudir obrigatoriamente ás citas da axencia para ofertas, cursos...

Acudir ás entrevistas de traballo que lles diga a axencia.

Acudir á axencia para entregar o comprobante de que acudiron á entrevista de

traballo.

Aceptar obrigatoriamente as ofertas de emprego que a axencia considere

adecuadas. Obviamente será necesario que o empresario acepte previamente ao

candidato.

Facer os cursos de formación que a axencia considere adecuados.

Realizar os traballos de colaboración social que sexan requiridos pola axencia

de emprego das Comunidades Autónomas. Calquera auxiliar administrativo que alí

traballe poderá coñecer todo o voso historial laboral e os vosos datos persoais.

As axencias terán acceso directo aos datos dos parados rexistrados nos servizos

de Emprego

As axencias non poderán cobrar aos parados polos seus servizos pero si que

poderán cobrar a calquera empresa, tanto ás que busquen empregados como ás que

busquen alumnos para os seus cursos como ás que busquen colaboradores para

asuntos sociais. Por suposto poderán cobrar todas as subvencións que queiran e

poidan.

Consecuencias

Todo o mundo que teña algo de experiencia no mundo dos traballadores sabe

perfectamente que aos traballadores españois impórtalles tres collóns o que lles

paguen de despedimento, porque saben dabondo que moi poucos traballos acaban en

despedimento, senón que o habitual é que acaben por finalización de contrato

temporal ou por baixa voluntaria. Os nosos estudos confírmano. Menos aínda lles

importan os floreos sobre o novo despedimento obxectivo recoñecido como

improcedente ou sobre o novo contrato de fomento, porque non teñen nin putísima

idea do que significa todo iso. O traballador español o único que quere é poder

cobrar o paro despois de que acabe o seu emprego habitual porque o percibe como

a única forma que ten de compensación da merda de condicións laborais que

soporta. É dicir, o traballador español está soportando:

facer máis horas que as permitidas

cobrar menos do que di o convenio

ter as vacacións cando lle saia á empresa dos collóns

non poder coller a baixa cando está enfermo

non gozar dos permisos que poida ter...

todo iso a cambio de poder cobrar o paro uns meses cando o martirio acabe. Que

pasará se encima lle pon problemas para cobrar o paro? Deixemos ao Goberno e ás

empresas que sigan tirando da corda, a ver se racha dunha vez.

As empresas logo aprenderán que o peor método de buscar persoal será acudir a

estas axencias, porque só lles mandarán xente que realmente non quere o posto,

senón que acoden só porque lles obrigan para poder seguir cobrando o paro. Só as

empresas que oferten postos tan malos que non atopen a ninguén para cubrilos

acabarán acudindo a estas axencias. A consecuencia obvia é que os traballadores

saberán que calquera posto que oferten estas axencias será malísimo por

definición. Se non fose malo, a empresa non tería necesidade de acudir á

axencia.

O único que ten que facer o parado que queira seguir cobrando o paro é provocar

que o empresario o rexeite. Na entrevista pode preguntar polas vacacións, pola

felixibilidade de horario, polas pontes, polos permisos, comentar que demandou á

súa empresa anterior, que a denunciou ante inspección de traballo... man de

Santo, oes.

Antes de que empecen a funcionar estas axencias, os traballadores máis formados

acudirán ao servizo público de emprego da súa Comunidade Autónoma para adelgazar

o seu curriculum en canto a titulacións, coñecementos e experiencia co fin de

que as axencias privadas atopen menos traballos “adecuados” para eles.

As empresas, asociacións e fundacións que se dediquen a impartir cursos de

formación si que van usar con intensidade os servizos destas axencias. Xa non

terán que preocuparse de buscar alumnos senón que as axencias de emprego

traeranllos da orella. Quen imparten os cursos son os que logo fan todo o

papelorio dicindo que non houbo faltas de asistencia, que a avaliación é moi

positiva e que todo é fenomenal.

Sen ningún tipo de contemplacións, as axencias e as empresas intentarán acolloar

aos parados máis ignorantes dicíndolles que lles van a quitar o paro, para

obrigarlles a aceptar os postos pésimos e que non requiran ningunha formación:

agricultura, limpeza, vixilancia, hostalería...

É ata posible que postos de traballo reais se introduzan fraudulentamente como

supostos cursos. Por exemplo un suposto curso de vendas no que realmente se

están buscando comerciais a porta fría. Se o “alumno” non vende nada a empresa

non perde porque non lle está pagando soldo nin cotización senón que o “alumno”

cobra o paro; pero se vende algo, mel sobre filloas.

A obrigación de realizar traballos de colaboración social e programas de emprego

pode ser un auténtico coadoiro para que algúns Concellos e supostas ONG consigan

man de obra gratuíta. Unha ONG non pode ter ánimo de lucro, pero os seus

dirixentes e empregados poden cobrar a nómina que a propia ONG decida. A bo

entendedor?

Podemos concluír que todo o mundo sabe, Goberno incluído, que estas axencias

realmente non van axudar a ningunha empresa a cubrir postos de traballo reais e

adecuados. Van facer o mesmo que fan agora as mutuas: citar constantemente aos

parados. Cada oferta suporá tres citas: a primeira na axencia, a segunda a

entrevista na empresa e a terceira na axencia para xustificar que se acudiu á

entrevista. Con isto intentan evitar que haxa parados traballando na economía

mergullada; pero esta economía vai seguir existindo, só que haberá maior

rotación dentro dos parados que a sofren.

Na nosa opinión, as asociacións de empresarios van crear axencias de colocación

porque lles van a servir de moito. Van ter acceso directo ás bases de datos dos

servizos públicos de emprego, un mecanismo para cubrir os empregos que ninguén

quere e sobre todo carne de canón a eito para os seus cursos.

A ADMINISTRACIÓN PÚBLICA

Vai ser posible o despedimento do persoal laboral fixo e vaise a poder contratar

persoal por ETT. A reforma laboral, que segue o seu curso parlamentario ante o

silencio da oposición e dos medios de comunicación, vai supor o cambio máis

importante na política de persoal na Administración que calquera que lea isto

coñeza xamais.

Despedimentos

O despedimento do persoal laboral vai ser posible grazas á facilitación do

despedimento obxectivo por esta reforma laboral. Aínda que sexa persoal laboral

“fixo” ou temporal, aínda que aproben unha oposición, dixese o que dixese a súa

convocatoria e aínda que a súa praza e/ou nomeamento estean no Boletín Oficial

correspondente asinado con sangue polo rei e Gandalf o Gris. Por suposto, dá o

mesmo que sexa Administración estatal, autonómica ou local; o Estado,

autonomías, universidades, concellos, deputacións, organismos autónomos (CIS,

CSIC, CNI, INE, Patrimonio Nacional), axencias estatais (BOE, AEMET) e entidades

públicas e empresariais (AENA, RTVE, RENFE, FNMT, ICO). Os funcionarios poden

estar tranquilos? de momento. Isto cremos que non foi comentado por ningún medio

de comunicación, nin sequera en internet.

O Estatuto do Empregado Público, a diferenza do Estatuto dos Traballadores,

esixe que ante despedimentos colectivos ou obxectivos na Administración se

tramite un plan de ordenación de recursos humanos. É dicir que antes de despedir

teñen que facer uns papeis que terá que aprobarlles outra Administración. Miúdo

problema para os que son profesionais precisamente diso.

A facilitación do despedimento obxectivo pola reforma laboral en curso vai supor

que se poida despedir obxectivamente (de forma colectiva ou individual) ao

persoal laboral fixo en dous casos:

Por causas económicas. Ata agora non se podía facer porque era necesario que

estivese en perigo a viabilidade de, por exemplo, o concello do que se tratase.

Cando a reforma sexa aprobada definitivamente, xa non será necesario este

requisito.

Por causas organizativas. Por exemplo porque se privatice un servizo público ou

simplemente porque empezo a funcionar mediante contratas. Xa non haberá

obrigación de recolocar ao persoal nin de esperar a que se xubilen. Por exemplo,

un Concello poderá pór de patitas na rúa a todo o seu persoal de oficios

(mantemento, telefonistas, ordenanzas, xardineiros...) e contratar o servizo con

calquera empresa.

Xa vos comentamos na primeira parte da tradución da reforma laboral:

Vaise permitir a contratación por ETT dentro das Administracións Públicas. Isto

si que é gordo porque é directamente anticonstitucional, xa que infrinxe o

principio de igualdade, mérito e capacidade no acceso á función pública. Isto

pode supor directamente a morte das bolsas de traballo e un golpe xigantesco

para o negocio das oposicións (academias e editoriais), especialmente nalgunhas

administracións, como os servizos de saúde, e nalgúns postos de escasa

cualificación, como ordenanzas e auxiliares administrativos. Por exemplo, se

agora se usa a bolsa de traballo para cubrir as baixas de maternidade, dentro

dun tempo estará xeneralizado chamar á ETT e pedirlle un licenciado en dereito

con coñecementos de informática para substituír a Paqui, a auxiliar do Concello

que está embarazada. Ata agora as Administracións tiñan que convocar oposicións

cada certo tempo co obxectivo de ter bolsa de traballo. Agora non vai facer

falta. O choio e a boa vida para o funcionario con praza e cando haxa moito

traballo que facer chámase á ETT e xa está.

Consecuencias

Todos sabemos que a contratación pública é o lugar habitual onde aniña a

corrupción. Ata agora a contratación de persoal estaba á marxe deste tipo de

chanchullos, pero agora isto pode ser Hollywood para algúns. Imaxinade o volume

de negocio que pode supor para unha ETT o “captar” a unha Administración

calquera para proverlle continuamente de ordenanzas, auxiliares administrativos,

persoal de mantemento, monitor, enfermeiros, auxiliares de clínica, celadores...

Postos todos eles de baixa cualificación, de fácil ocupación e sobre todo con

moitísimo movemento. Vaia negocio.

Tampouco fai falta pensar mal de todo. Sen necesidade de chegar á corrupción, a

posibilidade de despedir persoal da Administración e usar as ETT vai supor un

auténtico choio, sobre todo para os funcionarios de alto nivel que traballen

nesa mesma administración:

Moitísimo menos traballo. Xa non hai que chamar a persoal para que che mande un

auxiliar da bolsa que seguramente xa as sabe todas respecto de funcións,

vacacións, moscosos... agora chámase á ETT e se o que che mandan non che gusta

cámbiancho por outro.

Xa non fai falta convocar oposicións para ter bolsa. Nalgunhas administracións

xa de seu estaban anos sen convocar porque facelo é unha lea: negociar as bases

cos sindicatos, polas de forma que “os de dentro” queden, os exames, corrixilos,

os recursos, os nomeamentos, manter a bolsa actualizada... uf, que traballoso.

Chamar á ETT é moito máis fácil.

Menos gasto. Se se pode despedir ao persoal laboral fixo e cambialo por unha

contrata que cobra menos (e paga máis a segundo quen) por que non facelo? Así

aforranse cartiños que poden ser utilizados en manter os espectaculares soldos

dalgúns funcionarios, en obras públicas rechamantes, etcétera.

Fonte: Laboro. Asesoramento xurídico laboralista de traballadores en España

collida de http://www.unidad-obrera.org/?p=394