AS REVOLTAS POPULARES AVANZAN NO NORTE DE ÁFRICA

O PCPE segue con suma atención e interese os feitos que, nas últimas semanas, estanse producindo en varios países do norte de África. A serie de acontecementos que se foron producindo tras o estalido, o pasado mes de decembro, do descontento popular en Tunisia, é unha demostración da capacidade de mobilización duns pobos longamente sometidos a réximes ditatoriais e monicreques do imperialismo.






A mobilizacións tunisianas, que lograron o que nun principio non parecía posible -a saída do país do ditador Ben Ali - fóronse estendendo e hoxe é Exipto o epicentro da mobilización popular. A posibilidade de que a mecha siga ardendo e conduza a novos procesos noutros países árabes está moi presente hoxe en todas as chancelerías das potencias imperialistas.






O PCPE quere expresar o seu apoio ás mobilizacións, e ás masas populares exipcias e tunisianas que, fartas de réximes baseados no espolio e no roubo ao pobo, optaron pola vía da loita para acabar con eles.






No caso de Tunisia, saudamos a creación da Fronte 14 de xaneiro, cuxas demandas de profundización no proceso e de rexeitamento a calquera tipo de continuidade no goberno provisional de ministros ou responsables do réxime Ben Ali - Trabelsi han de ser firmemente apoiadas. Calquera outra saída á actual situación tunisiana suporá un triunfo para as potencias imperialistas, interesadas hoxe fundamentalmente en non perder a súa capacidade de influencia nuns países que son de importancia estratéxica para os seus plans.






Denunciamos especialmente o papel da Unión Europea na crise tunisiana, especificamente o papel xogado por Francia, país que mantén importantes intereses na zona e que manifestou historicamente unha gran conivencia cos réximes opresores do Magreb e de toda África. Igualmente, os intereses do FMI, que en repetidas ocasións utilizou como exemplo para a zona a Tunisia, serán fundamentais á hora de exercer presión e tratar de reconducir o proceso tunisiano.






Ao mesmo tempo, saudamos a ampla mobilización do pobo exipcio, que logrou pór contra as cordas o réxime de Mubarak. Queremos lembrar que Exipto, baixo o seu goberno, foi a primeira nación árabe en traizoar a causa do irmán pobo palestino mediante o recoñecemento do estado de Israel, e que é un aliado fundamental de Estados Unidos na zona.






Consideramos que os repetidos chamamentos de Obama á estabilidade en Exipto, así como a chegada de Mohamed O Baradei para encabezar o movemento opositor, apuntan a que o imperialismo quere pechar inmediatamente calquera posibilidade de cambio radical neste país. O control da estratéxica canle de Suez, vía esencial de tránsito do petróleo do Golfo Pérsico a Europa e EEUU, é un elemento crave da estratexia do imperialismo na zona.






Mentres os procesos tunisiano e exipcio sexan reconducibles en beneficio do imperialismo, os cambios dos monicreques son mesmo desexables para as potencias imperialistas. Baste recordar o caso de Jean-Claude Duvalier en Haití, que no momento en que foi unha carga para EEUU foi desaloxado do poder, en procesos similares aos actuais do norte de África, e agora o seu nome volve soar para presidir o país.






Por iso, o PCPE está convencido, xunto coas organizacións irmás de Tunisia e Exipto, de que o auténtico triunfo destes procesos só será posible se se segue profundando no desmantelamento total dos réximes corruptos e se se inician procesos constituíntes que permitan que as forzas antiimperialistas, obreiras e populares, en alianza, asuman o control dos mesmos, na perspectiva da definitiva liberación dos pobos norafricanos do xugo imperialista.






A solidariedade é a tenrura dos pobos, ¡viva o internacionalismo proletario!






Madrid, 1 de febreiro de 2011


Área Internacional do CC do PCPE