PRONUNCIAMENTO DO COMITÉ EXECUTIVO DO PCPE ANTE A OFENSIVA ANTIOBREIRA -EN DEFENSA DOS INTERESES DA OLIGARQUÍA- ANUNCIADA POLO GOBERNO ZAPATERO.
Todos os indicadores económicos apuntan á profundización e longa persistencia da crise capitalista. ¡Non hai brotes verdes!
O bloque do poder (goberno, empresarios, xudicatura, etc.) carga sobre a clase obreira todo o peso da crise: incremento incesante do desemprego e a precariedade laboral, espolio masivo das vivendas adquiridas nos últimos anos co sufrimento das familias traballadoras, sinistralidade laboral intolerable, constante redución dos salarios, incumprimento xeneralizado dos convenios, roubo masivo de liquidacións e de horas extraordinarias, condicións de traballo de auténtica escravitude -especialmente para a poboación nova-, etc. Cóntanse por centos de miles os traballadores e traballadoras aos que se lles deben meses de salario, aos cales se lles pecha súa empresa co pretexto da crise, e -mentres agardan meses para percibir unha miseria do Fondo de Garantía Salarial-, ven aos empresarios manter inalterado o seu nivel de vida coas inmensas riquezas roubadas ao pobo traballador.
Non se presenta mellor o futuro para a inmensa maioría dos sectores populares. Todos os propagandistas burgueses, tanto a escala nacional como internacional, explican a situación tratando de presentar como ineludibles as medidas que pretenden aprobar en beneficio das clases dominantes, atemorizando á clase obreira se non as acepta resignadamente. O noso Partido vén advertindo de que non haberá un futuro mellor no caso de que o capitalismo logre remontar a crise sen resistencia e loita obreira. O goberno do PSOE apuntou nas últimas semanas o que nos agarda:
* Alongamento da idade de xubilación ata os 67 anos, cunha constante diminución do poder adquisitivo das pensións; tratando de que a clase obreira entregue á explotación capitalista a súa vida enteira ata o límite do esgotamento físico.
* Contrarreforma laboral, amparada baixo a demagoxia da flexiseguridade, imposta polo Tratado de Lisboa da Unión Europea imperialista; condenando así á precariedade a toda a clase obreira para beneficio exclusivo dos empresarios.
A socialdemocracia xogou fielmente o papel que lle asigna o capitalismo: xestionar o sistema en tempos de crises manipulando e enganando ás masas traballadoras; o que se logrou ata agora en España coa complicidade e submisión das cúpulas sindicais e do reformismo de esquerdas. E, todo iso, nun país onde unhas 1500 persoas (o 0,0038 % da poboación) controlan o 80 % das riquezas que produce a inmensa maioría obreira en condicións de escravitude asalariada. A mesma oligarquía que por boca de Botín aplaude raivosamente as propostas de Zapatero.
A socialdemocracia achanda o camiño para a retorno ao goberno da dereita extrema do PP que, como fai o PSOE, seguirá as políticas de represión, guerra e explotación da Unión Europea contra as maiorías sociais.
Basta de explotación e engano ao pobo, basta de submisión. Hai que organizarse para impedir que as cúpulas sindicais sigan pospondo a mobilización xeral da clase obreira e o camiño cara a unha folga xeral. Unha folga que sitúe aos traballadores á ofensiva, que abra as portas dun cambio social real, no que sexan as inmensas maiorías obreiras e populares as que marquen a axenda política do país -como sucede hoxe en Grecia onde a situación económica ten condicións similares ás de España-. Emprendamos xa a contraofensiva popular contra o capitalismo explotador e agonizante que nos condena á escravitude.
Traballador, traballadora:
* Fortalezamos as filas do Partido Comunista, fagamos avanzar as posicións políticas da clase obreira e da maioría do pobo.
* Desenmascaremos á socialdemocracia capitalista combatendo a súa demagoxia e aos reformistas que lles apoian.
* Impidamos o paso da dereita extrema do PP combatendo as políticas de dereitas do PSOE.
* Esixamos asembleas de centro de traballo para organizar a mobilización.
* Presionemos aos sindicatos por todos os medios para a mobilización xeral da clase obreira.
* Avancemos na esixencia da preparación dunha grande FOLGA XERAL.
* Enterremos este sistema, de explotación xeneralizada en beneficio exclusivo dunha ínfima minoría, e avancemos cara ao socialismo en defensa das amplas maiorías obreiras.
A clase obreira sofre a diario nas súas carnes as políticas que os comunistas combatemos. Son os capitalistas, os seus partidos, os seus medios de comunicación, a aristocracia sindical desclasada que se vende e o goberno monicreque quen, para manternos quedos e explotados, dinnos que non se pode facer nada.
Como a clase obreira demostrou noutros momentos históricos -e como o fai hoxe en numerosos países-, os comunistas dicímosche que a maioría obreira si pode defender os seus dereitos, e derrotar aos parásitos mediante a loita organizada. O único que temos que perder son as cadeas da escravitude asalariada.
¡NIN UNHA MEDIDA CONTRA A CLASE OBREIRA!
¡ORGANICEMOS A MOBILIZACIÓN, AVANCEMOS CARA A FOLGA XERAL!
¡EMPRENDAMOS A CONTRAOFENSIVA POPULAR CONTRA O CAPITALISMO AGONIZANTE!
9 de febreiro de 2.010.
Todos os indicadores económicos apuntan á profundización e longa persistencia da crise capitalista. ¡Non hai brotes verdes!
O bloque do poder (goberno, empresarios, xudicatura, etc.) carga sobre a clase obreira todo o peso da crise: incremento incesante do desemprego e a precariedade laboral, espolio masivo das vivendas adquiridas nos últimos anos co sufrimento das familias traballadoras, sinistralidade laboral intolerable, constante redución dos salarios, incumprimento xeneralizado dos convenios, roubo masivo de liquidacións e de horas extraordinarias, condicións de traballo de auténtica escravitude -especialmente para a poboación nova-, etc. Cóntanse por centos de miles os traballadores e traballadoras aos que se lles deben meses de salario, aos cales se lles pecha súa empresa co pretexto da crise, e -mentres agardan meses para percibir unha miseria do Fondo de Garantía Salarial-, ven aos empresarios manter inalterado o seu nivel de vida coas inmensas riquezas roubadas ao pobo traballador.
Non se presenta mellor o futuro para a inmensa maioría dos sectores populares. Todos os propagandistas burgueses, tanto a escala nacional como internacional, explican a situación tratando de presentar como ineludibles as medidas que pretenden aprobar en beneficio das clases dominantes, atemorizando á clase obreira se non as acepta resignadamente. O noso Partido vén advertindo de que non haberá un futuro mellor no caso de que o capitalismo logre remontar a crise sen resistencia e loita obreira. O goberno do PSOE apuntou nas últimas semanas o que nos agarda:
* Alongamento da idade de xubilación ata os 67 anos, cunha constante diminución do poder adquisitivo das pensións; tratando de que a clase obreira entregue á explotación capitalista a súa vida enteira ata o límite do esgotamento físico.
* Contrarreforma laboral, amparada baixo a demagoxia da flexiseguridade, imposta polo Tratado de Lisboa da Unión Europea imperialista; condenando así á precariedade a toda a clase obreira para beneficio exclusivo dos empresarios.
A socialdemocracia xogou fielmente o papel que lle asigna o capitalismo: xestionar o sistema en tempos de crises manipulando e enganando ás masas traballadoras; o que se logrou ata agora en España coa complicidade e submisión das cúpulas sindicais e do reformismo de esquerdas. E, todo iso, nun país onde unhas 1500 persoas (o 0,0038 % da poboación) controlan o 80 % das riquezas que produce a inmensa maioría obreira en condicións de escravitude asalariada. A mesma oligarquía que por boca de Botín aplaude raivosamente as propostas de Zapatero.
A socialdemocracia achanda o camiño para a retorno ao goberno da dereita extrema do PP que, como fai o PSOE, seguirá as políticas de represión, guerra e explotación da Unión Europea contra as maiorías sociais.
Basta de explotación e engano ao pobo, basta de submisión. Hai que organizarse para impedir que as cúpulas sindicais sigan pospondo a mobilización xeral da clase obreira e o camiño cara a unha folga xeral. Unha folga que sitúe aos traballadores á ofensiva, que abra as portas dun cambio social real, no que sexan as inmensas maiorías obreiras e populares as que marquen a axenda política do país -como sucede hoxe en Grecia onde a situación económica ten condicións similares ás de España-. Emprendamos xa a contraofensiva popular contra o capitalismo explotador e agonizante que nos condena á escravitude.
Traballador, traballadora:
* Fortalezamos as filas do Partido Comunista, fagamos avanzar as posicións políticas da clase obreira e da maioría do pobo.
* Desenmascaremos á socialdemocracia capitalista combatendo a súa demagoxia e aos reformistas que lles apoian.
* Impidamos o paso da dereita extrema do PP combatendo as políticas de dereitas do PSOE.
* Esixamos asembleas de centro de traballo para organizar a mobilización.
* Presionemos aos sindicatos por todos os medios para a mobilización xeral da clase obreira.
* Avancemos na esixencia da preparación dunha grande FOLGA XERAL.
* Enterremos este sistema, de explotación xeneralizada en beneficio exclusivo dunha ínfima minoría, e avancemos cara ao socialismo en defensa das amplas maiorías obreiras.
A clase obreira sofre a diario nas súas carnes as políticas que os comunistas combatemos. Son os capitalistas, os seus partidos, os seus medios de comunicación, a aristocracia sindical desclasada que se vende e o goberno monicreque quen, para manternos quedos e explotados, dinnos que non se pode facer nada.
Como a clase obreira demostrou noutros momentos históricos -e como o fai hoxe en numerosos países-, os comunistas dicímosche que a maioría obreira si pode defender os seus dereitos, e derrotar aos parásitos mediante a loita organizada. O único que temos que perder son as cadeas da escravitude asalariada.
¡NIN UNHA MEDIDA CONTRA A CLASE OBREIRA!
¡ORGANICEMOS A MOBILIZACIÓN, AVANCEMOS CARA A FOLGA XERAL!
¡EMPRENDAMOS A CONTRAOFENSIVA POPULAR CONTRA O CAPITALISMO AGONIZANTE!
9 de febreiro de 2.010.