14 XULLO 2009
O COMITÉ CENTRAL DO PCPE INFORMA DO FALECEMENTO DO CAMARADA LEOPOLDO DEL PRADO, FUNDADOR DO PARTIDO E MEMBRO DO COMITÉ CENTRAL, ONTE DÍA 13 DE XULLO.
O COMITÉ CENTRAL EXPRESA O SEU SENTIMENTO POLO FALECEMENTO DE QUEN FOI SEMPRE UN FIRME DEFENSOR DO PROXECTO REVOLUCIONARIO NO NOSO PAÍS E MANIFESTA A SÚA MÁIS FIRME DETERMINACIÓN EN CONTINUAR COA LOITA POLOS OBXECTIVOS AOS QUE LEOPOLDO DEL PRADO DEDICOU TODA A SÚA VIDA.
NESTE MOMENTO XA SE RECIBIU O PÉSAME, PARA O PARTIDO E A FAMILIA DE LEOPOLDO, POR PARTE DO COMITÉ CENTRAL DO PARTIDO COMUNISTA DE CUBA E A EMBAIXADA DA REPÚBLICA DE CUBA EN ESPAÑA.
O FUNERAL CELEBRARASE HOXE DÍA 14, As 18:30 HORAS NO CEMITERIO MUNICIPAL DE MÁLAGA
A CONTINUACIÓN TRANSCREBESE O TEXTO QUE QUIM BOIX -RESPONSABLE DA ÁREA DE INTERNACIONAL DO PCPE- LERÁ NO ENTERRO DE LEOPOLDO EN NOME DO COMITÉ CENTRAL DO PARTIDO.
-
Leopoldo.
Despedímoste cando ti xa non podes oírnos, cando terminou o teu paso pola vida, cando os médicos (e tí tiveches moitos como amigos e familiares) non puideron facer máis nada que non sexa cumprir coa túa vontade e a de todos, a vontade de que non sufrises inutilmente.
Está claro que o medicamento non ten nin os avances nin os recursos que os humanos merecemos. É evidente que se os gastos en guerras imperialistas se dedicasen á saúde, en todo o planeta teriamos grandes progresos (o exemplo de Cuba demóstrao) e o medicamento preventivo tería os recursos que puidesen salvar a túa vida e moitas outras vidas. Está clarísimo que ti fuches dos que, desde moi novo, loitaches para que esta e todas as inxustizas da Terra desaparecesen. Por iso eras un consecuente comunista, un marxista-leninista, por iso afrontaches sempre con optimismo todas as dificultades da longa loita para facer a revolución, para acabar co capitalismo, que é a causa real de todos os males actuais da Humanidade.
É unha mágoa e unha inxustiza despedirche axiña que, ti eras dos que melloran coa idade, dos que saben axudar ao que o necesita. Os teus miles de defendidos ante as inxustizas laborais sábeno ben, víronte pelexar para gañar contra os abusos da patronal. O despacho laboralista que impulsaches e no que traballaches ata que a túa saúde cho impediu, foi un exemplo do bo facer dun dirixente comunista, dun defensor da clase obreira, dun bo equipo profesional que tí e Emma axudastes a formar e a facer funcionar.
A súa coherencia levouno a complementar a súa entrega na defensa dos dereitos dos asalariados cunha militancia sindical activa, primeiro en Comisións Obreiras, cando eran un sindicato de clase. Agora, cando a cúpula de CCOO cambiou de bando e se dedica a colaborar cos gobernantes e a patronal para que a paz social incremente os beneficios empresariais, Leopoldo estaba traballando como dirixente do novo SAT, Sindicato Andaluz dos Traballadores, e colaboraba estreitamente comigo para enlazar o sindicalismo de clase en España co sindicalismo de clase internacional, é dicir co sindicalismo da Federación Sindical Mundial que coordina xa a 70 millóns de traballadores en todo o planeta.
Leopoldo, a túa militancia política tamén foi un exemplo que os camaradas do Partido Comunista dos Pobos de España non esqueceremos, nin en Málaga, nin en Andalucía, nin no estado español, nin nas reunións internacionais de Partidos Comunistas e Obreiros. Ti tiñas o compromiso de representar aos comunistas españois na reunión anual que este ano se fará, o próximo novembro, na India. Tí nos representaches tamén, e con gran éxito, en moitas outras reunións por todas as partes do planeta, a última importante foi en Brasil. Os comunistas de todo o mundo están expresando xa o seu pesar por esta perda, que é unha gran perda para todos.
Tampouco, como ensinante que fuches entre outras das túas múltiples actividades, esqueciches á mocidade. Os teus textos regulares na prensa comunista, e en moitas publicacións, completáronse coa túa axuda á formación de xóvenes comunistas. Os Colectivos de Xóvenes Comunistas, a organización de xóvenes ligada ao Partido Comunista dos Pobos de España, recordarán sempre os achegues que fixeches na tarefa de formación ideolóxica da mocidade andaluza e española.
Evidentemente os que máis sufrimos esta inxustiza, que é a túa desaparición definitiva do noso lado, somos a túa familia e moi especialmente Emma Castro a gran compañeira que tanto che axudou en todas as túas actividades, e somos tamén os teus amigos e camaradas.
Leopoldo, recordarémoste sempre. O teu exemplo axudaranos a seguir a loita, que, aínda que longa, levará aos seres humanos a vivir en mellores condicións.
¡Que as túas ensinanzas rendan, pois tamén diches moitas clases, e sexan, sexamos, moitos os que sigamos o teu exemplo, camarada e amigo!
Quim Boix i Lluch
Málaga xullo de 2.009