Comunistas da Galiza (PCPE): agosto 2008

quinta-feira, 28 de agosto de 2008

laboral e sindical

CIG INFORMA (DE AVANTAR)

A dirección da empresa “Top Rank”, multinacional inglesa propietaria do bingo “Ciudad de Santiago”, readmitiu a traballadora despedida no mes de xullo de forma improcedente, logo de varias xornadas de mobilizacións diante das portas deste negocio. Se ben é certo que nesta empresa houbo tres despedimentos, dous dos traballadores admitiron a indemnización proposta. Porén, a empregada non aceptou a improcedencia do seu despedimento e proseguiu na loita pola súa readmisión, que finalmente conseguiu.

A sección sindical da CIG na Axencia Tributaria reitera as súas denuncias en relación coa escaseza de medios dos que dispón o Servizo de Vixilancia Aduaneira (S.V.A.) en Galiza. A falta de recursos e as deficiencias nos existentes ocasionan que as costas do noso país volvan ser elixidas polos narcotraficantes como unha das principais vías de acceso de droga a Europa.

A contrata de telemárketing “Unísono” despediu nos últimos días 45 persoas en Vigo alegando o remate dunha campaña que denominaba “Desbordamento Campaña de Orange”, que como o seu nome indica encubría unha contratación fraudulenta por acumulación de tarefas. Como transfundo, un novo proceso de deslocalización.

Sete traballadores despedidos da empresa de transportes “Ullacargo” aínda non cobraron as indemnizacións, que ascenden a un total de 50.000 euros, pese a que perderon o seu posto hai xa máis de dous meses. De non haber unha resposta inmediata as súas demandas, os operarios protestarán diariamente, en Bens (A Coruña), fronte ás instalacións de “CLH”, empresa de almacenamento de hidrocarburos que é un dos principais provedores de “Ullacargo”.

CGT INFORMA

Ven de ser publicado pola CGT o boletín informativo número 117, correspondente a xullo de 2008. Este número presenta a evolución normativa no estado español referida ao control da inmigración. O seu contido comeza cunha evolución histórica da lexislación e unha referencia aos dereitos humanos, para centrarse, a continuación, no “ longo caminho da traballadora migrante cara á estabilidade xurídica”, desde a situación irregular ata a obtención do permiso de residencia permanente.
Remata o boletín coa denuncia sen paliativos da directiva de retorno ou“da vergoña” aprobada recentemente pola Unión Europea.

internacional

# EFE - Bruxelas - 25/08/2008 Varios internos dun c...
# ITALIA PERSECUCIÓN ANTICOMUNISTA Un menor italiano...
# O CÁUCASO EN CHAMAS Marcos Domich Nunca como a...
# A crise alimentaria: unha realidade inobxetable ...
# COMUNICADO DA ALIANZA REVOLUCIONARIA ANTIIMPERIALI...
# Comunicado del Secretariado de las FARC-EP La dete...
# 1927 - 23 de agosto - 2008 81 años de la ejecución...
# A Shell é multada en Holanda por ocultar escapes...

sexta-feira, 22 de agosto de 2008

SPANAIR

O COMITÉ EXECUTIVO DO PCPE EXPRESA A súa SOLIDARIEDADE Aos FAMILIARES DAS PERSOAS FALECIDAS NO ACCIDENTE DO AVIÓN DE SPANAIR OCORRIDO EN BARALLAS O DÍA 20 DE AGOSTO

O Comité Executivo do PCPE, diante do sinistro ocorrido no aeroporto de Barajas onde faleceron máis de cento cincuenta persoas no accidente dun avión da compañía Spanair, expresa o seu pesar aos familiares das vítimas e a súa solidariedade ante a situación tan dolorosa á que se enfrontan.

O PCPE fai un chamamento a todos os servizos públicos, e ás autoridades con responsabilidade nesta situación, a que se poñan a disposición dos familiares todos os medios posibles para atender esta urxencia extrema. Especialmente aos residentes en Canarias, que nesta situación teñen maiores dificultades de mobilidade para acudir xunto aos seus familiares falecidos e realizar as necesarias xestións nestes momentos.

Ao mesmo tempo o PCPE esixe a apertura dunha investigación rigorosa na que se determinen as responsabilidades polo accidente.

As informacións publicadas de que este tipo de avións MD foron revisados, en EE. UU., o ano pasado por orde das autoridades aéreas, ao terse detectado determinados defectos técnicos, fan necesaria unha investigación rigorosa e sen presións de ningún tipo.

A flota da compañía Spanair, composta na súa maioría por avións con moitos anos de antigüidade, debe ser revisada na súa totalidade e, se fose necesario, paralizada ata tanto se teñan as necesarias garantías do seu bo estado de mantemento.

O PCPE, como sempre o fixo, defende unha política de transporte aéreo, sostida nunha potente empresa pública, sen privatizacións suxeitas á lóxica do beneficio. Sendo este o maior aval dun servizo de calidade, e con garantías, para as persoas usuarias do mesmo. Por iso o PCPE oponse igualmente á privatización da xestión dos aeroportos prevista polo actual goberno.

Comité Executivo do PCPE a 21 de agosto de 2008

Recibido da Asociación Verbo Xido

Convite á apresentación do libro "Caroianos" de Xosé Fortes (historiador) e Germán Fortes, no que tamén colaboran Marcial Gondar (antropólogo), César Portela (arquitecto), Sergio Portela (fotógrafo) e Manuel Fortes (xeógrafo).

Terá lugar o sábado 30 de agosto ás 19 horas na escola das nenas de Caroi ( Cotobade)

O acto é aberto e de asistencia libre.
-----------------------------------

A Asociación Cultural e Ecoloxista Verbo Xido de Terra de Montes prácese en convidarvos á sexta edición da súa xornada cultural "Terra de Tod@s". Os actos terán lugar o sábado, 13 de setembro, no CETMO, Centro Etnográfico de Terra de Montes, sito no camiño do Pouso nº 2 de Soutelo de Montes. Achegamos programa. Moitas grazas.

P.S.: Todos aqueles que desexedes pasar o día connosco, sabede que a casa de turismo rural FLORINDA de Pedre (Cerdedo) aquela o xantar. Prezos populares. Pregámosvos que confirmedes asistencia ao mesmo, ben no correo verboxido@yahoo.es ben no correo ratorabisaco@yahoo.es ben no teléfono 687642430

Apertas.

O desastre aéreo de Barajas ten carácter de crime premeditado.É resultado da falla de medidas de seguridade que caracteriza ás compañías aéreas privadas na sua percura do máximo beneficio.

A política de liberalización e privatización promovida pola UE e os seus estados-membros, a mais de ser danosa para os e as traballadoras das compañías aéreas e para o pobo en xeral, amosase tamén altamente perigosa.A responsabilidade da UE demóstraa o feito de que a compañía responsable do crime figura na sua listaxe de “aeroliñas seguras”. Compre continuar loitando con forza contra esta política, esixindo o carácter público , a modernidade e a seguridade dos servizos de transporte aéreo.

(tomado da mensaxe de solidariedade e condolencia de parte do Partido Comunista de Grecia KKE)

DESPEDIMENTOS E SANCIÓNS EN TELEFÓNICA

From: sancións 2008
To: lista_de_destinatarios_oculta
Sent: Sunday, August 17, 2008 12:17 PM
Subject: Despedimentos e Sancións en Telefónica

Telefónica sancionou en Madrid a 9 delegados sindicais de AST, CO.BAS, CXT, e STC-UTS, (as sancións concrétanse en 5 despedimentos e 4 sancións de 45 días de emprego e soldo.

O motivo estar á beira dos traballadores, defendendo as súas reivindicacións no convenio 2008, cunha mobilización próxima aos 7000 traballadores en 5 semanas de folgas.

Os argumentos utilizados para sancionar veñen do final dunha manifestación que se realizou entre os 12 edificios que ten esta empresa en Madrid, As Táboas.

Devandita manifestación realizouse o 26 de xuño, contra a empresa, pedíndolle aos sindicatos estatais de CC.OO. e Ou.G.T., que non asinasen o convenio colectivo e na súa falta que se convocase un referendo para que a decisión final sobre a firma ou non,a tomáse o persoal.

A reclasificación de categorías, coa redución de salarios basee para os traballadores que se contraten no futuro, foi o cabalo de batalla nestas folgas. Mentres a actual dirección puña ás xeracións futuras a precario, eles sóbense o soldo un 27% e a nós o IPC pelado, nun contexto de subida media de 200 ?/mes por hipoteca.

Estas loitas non foron publicadas polos medios, que son controlados polos seus principais anunciantes, coincidindo todo iso coa campaña de lanzamento do Iphone.

Se a empresa con mais I D e mais beneficios, ten a forza para reducir 900 euros ao mes aos futuros Enxeñeiros que contrate (350 ? menos aos instaladores) e os que loitamos debemos pagar por iso, o mundo esta ao revés.

Colabora solidariamente a polo do dereito

Pedímosvos que estendades esta información de solidariedade onde poidades e á vez enviedes á dirección de relacións laborais que aquí se indica o texto que vos remitimos ou algo parecido por medio de correos electrónicos, faxes, etc?

Á atención de Alberto Cases Costa

Director de Recursos Humanos

C/Rolda das Comunicación

Edificio Norte 1 Plta 5

28050 Madrid

alberto.casescosta@telefonica.é

Fax. 914826267 - 914826273

Copia ao mail:

rrhh_comite.intercentrostelefonica.é

Texto do escrito:

Sr. Director de Recursos Humanos de Telefónica S.A.U. Esiximos o fin da represión en Telefónica de España S.A.U., a anulación das sancións e a readmisión dos despedidos.

Pola liberdade de expresión, manifestación e folga.

¡Non aos despedimentos!

¡Non ás sancións!

¡Non á represión!

Organización
Responsable

--
¡Readmisión dos 5 despedidos!
¡Anulación das 4 sancións de 45 días!
¡Non á represión sindical!

O Ministerio español de Defensa emprega a inmigrantes sen contrato nas súas
bases afganas. os empregados ao servizo dos militares españois a miúdo
non dispoñen de contrato nin seguro, traballan 10 horas ao día e cobran un
soldo que oscila entre os 400 e os 670 euros ao mes - Mércores.20 de agosto
de 2008 -

A LEI PROHIBE ESTAS PRÁCTICAS A ADMINISTRACIÓN
Unha inmigrante filipina traballa na barra da cantina do Exército
español na súa base de Herat, en Afganistán.
MÒNICA BERNABÉ
KABUL.- Dúas empresas contratadas polo Ministerio de Defensa para
encargarse de cociñar e servir a comida aos soldados e do mantemento
das bases españolas de Herat e Qala-e-Now, en Afganistán, teñen
empregados inmigrantes que a miúdo non dispón de contrato nin seguro,
traballan 10 horas ao día e cobran un soldo que oscila entre os 400 e os
670 euros ao mes.
Hai romaneses, uzbekos, latinoamericanos, moldavos e, sobre todo, filipinas.
En todos os casos, os traballadores viaxan directamente desde o seu país de orixe
ata Afganistán, e en España non figuran en ningún rexistro. No
caso das empregadas filipinas, ademais, son fichadas no seu país a través dunha
empresa de traballo temporal (ETT), a pesar de que a lei de contratos das
administracións públicas prohibe que o Goberno -e, por extensión, unha
empresa subcontratada- firme contratos de servizos con ETT, segundo fontes
xurídicas consultadas.
Fontes do Ministerio de Defensa laváronse as mans replicando que "a
responsabilidade dos traballadores é da propia empresa”

España prepárase para ofrecer a EEUU máis tropas en Afganistán
* Defensa estuda enviar un continxente para que haxa máis seguridade
cara ás eleccións do 2009
* A iniciativa do Executivo servirá para tender pontes co
novo inquilino da Casa Branca

PATRICIA MARTÍN

MADRID O próximo verán está previsto que se celebren en Afganistán as segundas
eleccións presidenciais desde ao caída do réxime talibán, unha nova
oportunidade no camiño cara á estabilidade do país pero previsiblemente
tamén un novo e virulento foco de violencia. Nas dúas últimas campañas
multiplicáronse os atentados ata tal punto que morreron algúns
candidatos e outros se viron obrigados a retirarse. Ante este panorama e as
reiteradas peticións de EEUU para que se incremente o esforzo dos
países con tropas no país, Defensa baralla, no seo da OTAN, enviar
un continxente para reforzar a seguridade durante o período crítico, segundo
fontes militares.
O Executivo negouse reiteradamente a aumentar o despregamento, a pesar das
peticións da Administración Bush pero tamén da cúpula militar,
capitaneada por exjefe do Estado Maior da Defensa Félix Sanz Roldán. Iso
si, tanto José Bono como José Antonio Alonso estiveron dispostos a enviar
un continxente de reforzo tanto nas primeiras eleccións presidenciais
--no outono do 2004 un batallón duns 500 soldados estivo dous meses en Mazar-i-Sharif,
ao norte do país--, como nas lexislativas --de agosto a outubro
do 2005 outro batallón despregouse en Herat, ao oeste.

AUMENTO DO DESPREGAMENTO
As fontes consultadas sosteñen que o despregamento que baralla Carme Chacón
sería similar. Aínda que, como novidade importante, Defensa estuda que unha
parte de devandito despregamento, uns 100 militares, quede definitivamente na
zona, dado que as condicións de seguridade non só non melloraron, senón que
a violencia estendeuse a zonas en teoría seguras e continúa de forma
cruenta sete anos despois de que os talibán tivesen que
replegarse.
Aínda así, fontes do ministerio sinalan que a Forza Internacional de Asistencia
para a Seguridade de Afganistán (ISAF) aínda non realizou
unha petición oficial sobre o aumento dos efectivos cara aos comicios,
pero admiten que cando o faga, "Defensa estudarao". No entanto, para
o envío do novo contigente é necesario que o Executivo levante o
límite de 3.000 soldados fixado como tope para o conxunto das misións,
a non ser que decida diminuír o número de efectivos noutros despregamentos
máis tranquilos, por exemplo en Bosnia.
Con todo, é máis probable que Defensa se incline por eliminar a
limitación, como lle demandan boa parte dos altos cargos militares. De feito,
Carme Chacón recoñeceu, nunha entrevista ao País, que devandito tope
"pode estar obsoleto". Xa que logo, se o elimina, tería as mans libres
para enviar o continxente na etapa electoral prevista para agosto
aínda que, como sucedeu no pasado, poderíase atrasar. Con todo, para que
parte destes militares pasen a engrosar definitivamente a misión,
tamén é necesario que se aumente o límite fixado para a mesma, que nestes
momentos é de 778 soldados.
No entanto, España poida que conte nos próximos meses cun apoio
extra, dado que Colombia desexa participar na ISAF e, segundo fontes
militares, o probable é que o faga co continxente español, seguindo
o modelo acordado co Salvador. Cincuenta e dous militares salvadoreños
incorporáronse recentemente ao despregamento no Líbano e España paga a súa
manutención.

ACHEGAMENTO A Eeuu
Ao aumentar as tropas en Afganistán, José Luís Rodríguez Zapatero aproximaríase a EEUU despois do quinquenio negro de cohabitación con George
Bush tras a retirada española de Iraq. A Administración estadounidense
leva anos esixindo aos integrantes da ISAF que aumenten o seu esforzo.
E o candidato demócrata á Casa Branca, Barak Obama, non se distanciou
neste aspecto da política republicana dado que na súa recente visita a Afganistán
solicitou axuda para gañar a guerra aos talibán. Xa que logo,
gañe Obama ou John McCain, o aumento de tropas achandaría o camiño para unha
nova etapa de relacións con EEUU.

► Julho (105)

► Junho (92)

► Maio (52)

quarta-feira, 13 de agosto de 2008

CIG INFORMA (DE “AVANTAR”)

Os traballadores/as do sector de produtos elaborados do mar, que en Galiza emprega aproximadamente 2.500 persoas, perciben 700 euros netos ao mes polo desempeño dunha actividade dura que require de grande esforzo físico. A CIG sopesa convocar unha folga no sector de non mellorar as condicións retributivas e laborais na negociación do convenio. As reivindicacións principais da CIG pasan por aumentar os salarios até os 1.000 euros netos, promover a estabilidade laboral coa conseguinte redución drástica da eventualidade, rebaixar a xornada e conseguir que as baixas por enfermidade sexan remuneradas ao 100%, tendo en conta a dureza do traballo desempeñado por estes obreiros e obreiras. A CIG tamén demanda que se elabore un estudo sobre as enfermidades profesionais derivas do traballo no sector.

A CIG apoia a campaña internacional para liberar os cinco prisioneiros antifascistas cubanos encarcerados inxustamente en prisións de EEUU por abortar plans terroristas organizados nese país para atacar a illa caribeña. Os cinco presos cubanos cumprirán, o vindeiro 12 de setembro, dez anos de cativerio en cadeas norteamericanas

A campaña xa leva recollidas máis de 7.000 sinaturas. Para se adherir, busca a nova na páxina de AVANTAR, web da CIG.

O Comité de Empresa provincial da Coruña da Consellaría de Presidencia presentará alegacións ao proceso de amortización de 42 postos emprendido polo departamento dirixido por José Luis Méndez Romeu. Presidencia desatendeu as alegacións dos sindicatos, co que segue adiante con este plan, que supón a privatización de servizos públicos.

A CIG denuncia a precariedade dos medios cos que conta en Galiza o Servizo de Vixilancia Aduaneira. En tres das seis bases marítimas do país, as embarcacións sobrepasan os 24 anos de antigüidade e o helicóptero da zona norte tan só dispón de dúas horas de autonomía.

CUT INFORMA (cutgalicia.org)

O Clúster da Automoción de Galicia, acaba de poñer a feder á Xunta e o Concello de Vigo, seica; “por non facilitar chan industrial para o desenvolvemento deste sector”. Todo este discurso cargado de hipocrisía e de cinismo ten como meta, chantaxear ás Administracións no obxectivo ilimitado de arrancar aínda máis beneficios a transnacional PSA-Citroën e os seus adláteres industriais e loxísticos.

Aparece o No. 1 de “O Xornal” “Informacion obreira” Esta edición está adicada ao 25 de xullo.

Sobre o procesamento de catro traballadores do sector naval de Vigo: Pola súa participación na Folga que tivo lugar o mes de maio do ano 2007, o fiscal e a policía impútanlle ós compañeiros: Daniel Cascallar, Ivan Piñeiro, Emilio Docampo e Xosé García, a participación nos incidentes nas rúas de Vigo, na devandita Folga. Polos cales se lles ven a solicitar unha pena de catro anos de prisión a cada un deles e o depósito inmediato de máis de 8.000 euros como fianza solidaria.

terça-feira, 12 de agosto de 2008

A oliveira de teo

Achégase cartel que avisa do acto en lembranza de Ánxel Casal en Cacheiras o día 19 deste mes, ás 20,30 horas, no mesmo lugar onde se atopou o seu corpo o 19 de agosto de 1936.



blog ANOS DO MEDO:   Como continuación da entrada Donativos, trátase agora do Día do

Prato Único no blog http://anosdomedo.blogspot.com

saúdo do PCPE a Fidel no 82 aniversario

Diante do 82 aniversario do natalicio do Comandante Fidel Castro non só os e as comunistas estamos de parabéns.
Todos os pobos do mundo amantes da paz e do progreso humano, todas aquelas persoas que se mobilizan e loitan contra as inxustizas sociais e os seus responsables, ven como un dos máis firmes adaíles da liberdade cumpre un ano máis dando heroico exemplo de firmeza e resistencia. Con todo o que hai de digno no mundo transmitímoslle a nosa máis sinceira e fraternal aperta revolucionaria.

82 anos de vida para un persoa cuxo nome e cuxa obra só produce temor e rexeitamento entre os escuros partidarios da reacción mundial e do imperialismo a quen, seguindo o legado e exemplo de persoas xa inmortais nos nosos corazóns como o do Comandante Fidel Castro, xuramos combater e derrotar.

O pobo de Cuba mantén con orgullo a bandeira do Socialismo e do internacionalismo proletario. Os seus mellores fillos e fillas, onte combatentes de primeira fila nos campos de batalla contra o imperialismo, hoxe son os primeiros en acudir en auxilio dos pobos a quen o capitalismo mantivo secularmente baixo o analfabetismo ou unhas deficientes condicións sanitarias. Os seus mellores fillos e fillas constrúen día a día un modelo revolucionario de xustiza social e progreso ao que xa demostraron que non renunciarán xamais. Algún dos seus mellores fillos, como os 5 Heroes prisioneiros do imperio loitan por recuperar unha liberdade arrebatada por manter ao seu pobo libre da ameaza terrorista.

Cuba hoxe é faro de liberdade e de intransixencia ante os ditados do imperialismo. Cuba demostrou nestes 50 anos que antes prefire deixar de ser, que deixar de ser revolucionaria.

E Fidel, a quen os pobos de mundo estreitamos con orgullo, segue sendo hoxe un brillante arquitecto de tan humana obra.

Onte, hoxe e sempre SOCIALISMO OU MORTE, ¡VENCEREMOS!.

segunda-feira, 11 de agosto de 2008

pensamento único, lingua única

> Apaga Tele5
>
> A canle de televisión Telecinco adheriuse hoxe ao 'Manifesto pola lingua
> común', que o pasado 23 de Xuño presentou un grupo de "intelectuais" en
> Madrid.
>
> A canle comparte as exixencias deste grupo de "intelectuais", entre os que se
> encontran Mario Vargas Llosa, Fernando Savater ou Álvaro Pombo, que piden ao
> parlamento español que elabore unha normativa para fixar que o castelán sexa
> a lingua oficial de todo o territorio e a única 'que poida ser utilizada
> polos seus cidadáns'.
>
> Telecinco é a primeira televisión que se adheriu a este manifesto. Ademais,
> Telecinco dixo no informativo do mediodía, que pon a disposición do
> colectivo que leva esta iniciativa, a súa canle de televisión para dar apoio
> a este proxecto.
>
> Se eles se adhiren ao manifesto, nós desconectamos Telecinco.
> Xuntos podemos!

EVO GAÑÓU!!!

Evo Morales é o presidente da Bolivia cunha lexitimidade nunca antes vista e xamais gozada por outro xefe de Estado.

o pobo soberano deulle un pouco máis do 63 por cento do total de votos válidos no referendo revogatorio. “É importante, en unidade, ir cara á aprobación da Constitución Política do Estado”, afirmou Morales diante de decenas de milleiros de persoas que lle pedían man dura coa oposición.

o presidente boliviano encargouse de mandar unha mensaxe.

Este triunfo da Revolución Democrática e Cultural é unha dedicatoria a todos os revolucionarios do mundo e non ocultou a importancia que a vitoria representaba para a América Latina na que unha vaga de emancipación vaise abrindo paso a pesar dunha contraofensiva dos Estados Unidos e dos sectores conservadores.

Na véspera, delegados de partidos latinoamericanos de esquerda reunidos na Paz pronunciáronse a favor do proceso boliviano, pero quizá a sorpresa alcanzou niveis maiores cando para rematar o seu discurso unitario e reflexivo, o condutor da revolución boliviana terminase cun

¡Patria ou Morte! e unha Praza Murillo na Paz e as prazas de armas de Cochabamba e Potosí retumbasen co berro da xente:

¡Venceremos!

EVO GAÑÓU!!!

Está Evo en perigo? Antes do referendo revogatorio...

domingo, 10 de agosto de 2008

Directiva de retorno de inmigrantes-Directiva da Vergoña
Manfred Weber: ""O Goberno socialista español presionou para endurecer a lei"
Manfred Weber é eurodiputado alemán e relator da directiva de retorno de inmigrantes durante os dous últimos anos. Weber acusa na entrevista ao Goberno español de presionar para endurecer a nova norma, extremo que o Ministerio do Interior nega. Pero o certo e verdade é que a case totalidade de eurodiputados do PSOE votaron a favor de restrinxir a liberdade e expulsar aos inmigrantes. Esta actitude xerou repulsa de parte dos socialistas franceses que miraron perplexos como os seus correlixionarios hispanos votaban xunto á dereita máis reaccionaria europea.

Pregunta. sentese feliz porque a súa proposta foi aprobada de forma tan maioritaria?
Resposta. Feliz non. Non conseguimos o mellor de todos o progresos que desexarímos. Pero esta directiva é un progreso respecto da situación existente en moitos países.

P. Onde está o progreso se se permite manter detida a unha persoa 18 meses sen cometer un delito?
R. Hai nove países que non teñen ningún límite do período de detención e agora deberán fixalo. Os 18 meses son unha referencia testemuñal. No meu país, onde a lei prevé 18 meses, só houbo un caso de máis de tres meses.

P. É lóxico lexislar antes sobre a inmigración ilegal que sobre a legal?
R. Desde o punto de vista dos cidadáns, había moita preocupación pola inmigración ilegal. Agora, o próximo paso será desenvolver as directivas sobre inmigración legal. A directiva é equilibrada. Hai que deixar claro que se loita contra a inmigración ilegal. E isto farémolo con criterios humanitarios.

P. Por que non aceptaron emendas como as que pedían un control xudicial dos detidos ás 72 horas?
R. Pregúntelle ao ministro do Interior español. Tanto o Parlamento como o PPE queriamos adoptar unha posición máis progresista, pero no Consello os Gobernos dixeron que tiñan moitos problemas para aceptalo. Non é xusto que os socialistas expresen moi bos desexos no Parlamento e logo os Gobernos socialistas fagan unha presión moi forte no Consello para endurecer a directiva.

P. Que lles diría ás ONG que foron tan críticas por considerar que a directiva viola os dereitos humanos?
R. Pois que agora teñen un instrumento para acudir aos tribunais e á Comisión Europea cando detecten que se vulneran as normas nos establecementos onde se atopan retidos os inmigrantes.

P. Non lle preocupa a situación dos menores que poden ser enviados a países distintos dos seus?
R. Non rebaixamos as condicións existentes. En España hai unhas condicións mellores que noutros países, por favor, mantéñanas. Hai unha declaración dos Gobernos que se comprometen a non rebaixar as condicións existentes.

Insurgente

Sendo o segundo país máis pobre de América Latina, Bolivia sufriu a emigración dun de cada catro dos seus fillos. Por que? Durante varios séculos, esta terra foi unha colonia española. Durante ese período, levaron todos os beneficios derivados das riquezas mineiras, extraídas sobre a base dun traballo inhumano en condicións de semi-escravitude. Durante moitos anos, o seu gas e petróleo só beneficiaron a un puñado de ricos e algunhas multinacionais, sobretodo, europeas. O Norte volveu a saquear ao Sur. Só deixando miseria tras o seu paso.

E os conflitos. Evo Morales, Presidente desde fai dous anos e medio, non caeu do ceo; é o froito de numerosos anos de resistencia obreiras e campesiñas. As comunidades indíxenas sempre foron explotadas, discriminadas e desprezadas pola elite branca e racista, asociada cos EEUU e Europa.

De aí provén a pobreza e o subdesenvolvemento. Pero cando os bolivianos, para sobrevivir, van traballar a Europa, esta trátalles como criminais e encarcéraos. ¡mesmo aos nenos! Evo Morales ousou denunciar a « Directiva da Vergoña » que permitirá a todos os países europeos encarcerar ata dezaoito meses a estes delincuentes, perdón : inmigrantes.

Xusto, antes de realizar esta viaxe, atopei en Bruxelas a uns traballadores inmigrantes latinos. Desde había varios meses loitaban para obter os seus papeis, é dicir, os seus dereitos e a súa dignidade. Fronte a uns ministros completamente xordos, víronse obrigados a pór as súas vidas en perigo: folga de fame, escalada de guindastres de gran altura... En recoñecemento da carta que Evo presentou á U.E., pedíronme transmitir o seu agradecemento ao presidente boliviano. Transmitinllo.

En realidade, cando nos atopamos aquí, cando constatamos a pobreza, os salarios irrisorios, a falta de industria, dámonos conta da razón pola que moitos bolivianos ven obrigados a emigrar. Pero, sen ir tan lonxe, tamén comprendemos a hipocrisía de Europa, que ten grande parte de responsabilidade nesta emigración.(...)A hipocrisía de Europa: quen provoca « toda a miseria do mundo »?
Perseguindo aos sen-papeis, Europa deféndese presentando o argumento « Non podemos acoller a toda a miseria do mundo ». A non? Pero, se en realidade, esta miseria, ¡son vostedes quen a creou! ¡Os seus Carlos V, os seus Luís XIV, os seus Elizabeth I, os seus Leopoldo II e outros grandes colonizadores que masacraron a estes « salvaxes » para roubar as súas riquezas! E ata o día de hoxe, as súas empresas mineiras, agrícolas e doutra índole, non cesaron de apropiarse das materias primas sen pagalas, deformando a economía e bloqueando o desenvolvemento local. Non será Europa quen ten unha Débeda que reembolsar ao Sur?
Só no pasado??

...Europa móstrase totalmente dominante e arrogante. Pretende impor a todos os países de América latina e do Caribe o cesamento das subvencións que poderían permitir o desenvolvemento dos produtos locais, a supresión dos dereitos de aduanas ás importacións (¡pero rexeita facer o mesmo no seu propio territorio!), a supresión de todos os límites para as exportacións europeas (que rexeitan o revés), a transferencia sen límites da man de obra europea cualificada, a modificación de todas as leis de protección das economías locais.
...Por outra banda, Europa tamén acolle a inmigrantes non cualificados. Deixándoos sen papeis, e xa que logo, sen dereitos, obrígalles a vivir con medo, a aceptar salarios e condicións de traballo que constitúen un retroceso social. É un bo método para dividir e presionar aos outros traballadores. Así é como se constrúe a « competitividade » desta virtuosa Europa. A forma de tratar os sen-papeis non se coñece como un erro, senón dun dos métodos esenciais dun sistema egoísta e explotador.

En resumo, Europa ten saqueado a América Latina e continúa facéndoo. Impídelle alimentar aos seus fillos. Pero cando estes se ven forzados a emigrar, encarcéraos. E, ademais, atrévese a ofrecer leccións de democracia e moralidade ao resto do mundo.
...

Michel Collon

sábado, 9 de agosto de 2008

Outra guerra por petróleo

Moi poucos medios de prensa denunciaron a agresión de Xeorxia que practicamente coincidiu coa apertura dos Xogos Olímpicos de Pequín, acontecemento que polo seu significado, supón a moratoria aos conflitos armados para destacar o valor que supón a paz e a confraternidade para toda a humanidade. As autoridades xeorxianas aproveitaron a inauguración olímpica para desfacer o status quo cun rápido golpe de man tomando a capital osetia.

Segundo RIA Novosti, o exército de Xeorxia arrasou completamente cos seus tanques cinco poboados de Osetia do Sur. Afirmou o representante do presidente desa república Dmitri Medoyev que :
"Cinco poboados surosetas que se atopaban na fronteira administrativa con Xeorxia foron borrados da face da terra e agora alí só quedan as pegadas das orugas dos tanques"

O cume da OTAN en abril de 2008
efectuado en Bucarest, estableceu o beneplácito para O ingreso á Alianza de Xeorxia e Ucraína,
Nos últimos anos a zona cobrou importancia estratéxica na ruta do transporte enerxético.
O Pentagono comunicou que os seus militares non están implicados no conflito, MAIS

Estados Unidos ten 120 instrutores militares para adestrar o exército xeorxiano. E Xeorxia é o terceiro país provedor de tropas baixo mando estadounidense en Iraq.

OSETIA DO SUR ,república independente pero sen recoñecemento internacional DESDE hai dezaseis anos, non recoñece lazos históricos e culturais que o unan a Xeorxia, senón a Osetia do Norte, actualmente parte da Federación Rusa. A MAIORÍA DOS seus HABITANTES TEN NACIONALIDADE RUSA
Xeorxia constitúe boa parte do corredor de saída do petróleo e gas do Mar Caspio e Asia central. Estados Unidos está construíndo un oleoduto desde Baku (Acerbaixán ata Ceyhan en Turquía, pasando por territorio xeorxiano.
O Cáucaso do Sur é unha rexión de gran heteroxeneidade étnica que serve de conexión entre Rusia e o Asia Menor e que tras a desaparición da Unión Soviética converteuse en escenario de tensións e conflitos armados nos que subxace a loita das grandes potencias polo control dos gaseoductos e oleodutos.

No medio da escaseza internacional crecente de combustibles fósiles, o Cáucaso revalorizou a súa importancia internacional xa que serve de paso a importantes oleodutos e gaseoductos que transportan combustibles extraídos do Mar Caspio, de Kazajstán e Turkmenistán con destino a Europa Occidental e Estados Unidos.

Xeorxia pode cobrar importancia estratéxica para os Estados Unidos en caso dun conflito bélico con Irán, xa que se atopa a só 100 quilómetros de distancia.

O diario alemán Die Zeit advirte xa en 1994 que os campos petrolíferos do Kazajstán, os campos de gas de Turkmenistán e as enormes reservas off shore de ouro negro de Azerbaiján constitúen un espazo que pode adquirir nos próximos cincuenta anos, a mesma importancia que ten hoxe a rexión do Golfo (Citado por Collon, 1999, p. 322).
O mais destacado ideólogo imperialista subliña que o obxectivo estadounidense é “acceder libremente (ao Cáucaso) no terreo económico e financeiro” (Brzezinski, 1998, p.153).

O goberno xeorxiano encabezado por un axente de Wáshington, o avogado de Nova Yorque de orixe xeorxiana, Mijail Shajashvili, é o principal factor de inestabilidade na rexión atizando simultaneamente cinco conflitos: os que enfrontan a XEORXIA coas rexións autónomas no mesmo país de Abjasia e Osetia do Sur, o que mantén con Rusia, o que lle enfronta á súa propia oposición interna e finalmente o existente entre EEUU e Irán no que Xeorxia cumpre unha importante función de base para unha agresión armada contra esta República Islámica.Xeorxia pode cobrar importancia estratéxica para os Estados Unidos no caso dun conflito bélico con Irán, xa que se atopa a só 100 quilómetros de distancia.

Ao caer a Unión Soviética as vellas e novas potencias imperialistas lánzanse á reconquista do petróleo e do gas da rexión. A CIA a partir de 1991 dá a mais alta prioridade a instigar a ruptura total da Unión Soviética para facilitar o saqueo destes recursos polas multinacionais (Petras, 2004).

efectivamente as multinacionais e capitalistas irrompen frenéticamente sen atopar resistencia. É o caso de Amoco consegue entrar desde 1991 na explotación do petróleo azerbaijano. O ideólogo estadounidense Brzesinski sinala que os occidentais invisten na década pasada 13 mil millóns de dólares no petróleo e gas de Azerbaiján (Brzezinski, 1998, p. 150). En setembro de 1994 un consorcio internacional dominado pola Exxon , Penzoil e Amoco asina un contrato para controlar os campos petroliferos de Acerbaixán (Martens, 1996). Mobil Oil irrompe no petróleo de Kazajstán. Marlboro apodérase da industria do tabaco. Xeral Motors asóciase con Autovaz para construír vehículos. O capital británico entra no grupo ruso de aluminio Sual. Algúns banqueiros occidentais invisten no oleoduto ruso ?Blue Stream?. Chevron, que fora rexeitada pola URSS xa que esixía un rendemento de 30 % sobre os seus investimentos, o que foi considerado excesivo, asina un acordo con Kazajstán coa ambición de gañar cinco mil millóns de dólares anuais (Collon, 1999, p. 310). Exxon Mobil está a piques de comprar a petroleira Yukos. Shell e Exxon Mobil invisten na illa de Sakhalin. A petroleira Unocal explota o gas dos Campos Dauletabad en Turkmenistán. Total extrae o petróleo de Siberia Occidental (Truscott, 2004, p. 250). A BP faise co 50 % da petroleira rusa TNK.

Cando as multinacionais atópan oposición recorren a métodos criminais para derrotala. A BP-Amoco financia con 360 millóns de dólares en 1993 un sanguento golpe de estado que expulsa do poder ao presidente de Azerbaidján Abulfaz Elchibey que se opuña ás súas pretensións e instala no poder ao gorbachoviano Heidar Aliyev. Desde entón esta empresa controla o 80 % da infraestrutura petroleira de Azerbaiján (Lepic, 2005). Azerbaidján é o estado caucásico que merece ?o maior apoio geopolítico estadounidense xa que é un pivote geopolítico?extremadamente importante? (Brzezinski, 1998, pp.50 e 184). Cando o gorbachoviano presidente de Xeorxia Eduard Shevarnadze expón unha entrada de capitais rusos no oleoduto Bakú-Tbilisi-Ceyhan (BTC) é derrubado en 2003 por un golpe de estado organizado pola CIA.

Para xustificar a súa penetración, os EEUU inflan as reservas petroleiras do Mar Caspio situándoas na cifra de 243 mil millóns de barrís. En realidade considérase que as reservas reais son da orde de 50 mil millóns de barrís de petróleo e 9 000 mil millóns de metros cúbicos de gas, é dicir entre o 4 e o 5 % das reservas mundiais (Genté, 2007, p. 18). A revista francesa Défense Nacionale indica algo que está fóra de dúbidas:?Donos xa do petróleo do Oriente Próximo, os Americanos esfórzanse por controlar tamén, en detrimento de os europeos, o do Caspio? (Citado por Collon, 1999, p. 322). Os EE.UU. inauguraron o 13 de xullo de 2006 o oleoduto BTC e un gasoduto que tamén sae de Bakú e chega á cidade turca de Erzurum (BTE) pasando ambos por Tbilisi, a capital de Xeorxia. A petroleira BP dirixiu un grupo formado por Chevron, Conoco-Phillips, Total e ENI que investiu 3,6 billóns de dólares financiados polo Banco Mundial (BM) e o Banco Europeo para a Reconstrución e o Desenvolvemento (BERD), no mencionado BTC. Estes BTC e BTE permiten consolidar os intereses occidentais na zona. Facilitan ao réxime prol norteamericano de Xeorxia a súa resistencia ás presións rusas que fixeron subir o prezo do gas en dous anos de 55 dólares a 230 dólares. Estas infraestruturas son, segundo o xornalista estadounidense especializado na rexión Steve Levine ?a principal vitoria americana en política estranxeira nos últimos quince anos?. A BP denominou o BTC ?o proxecto do século?. O diario Le Monde de París considérao o ?eixo da política norteamericana na rexión? (Oviedo, 2003). É un éxito no tema da ?contención? de Rusia e o apoio á independencia das repúblicas do Caucaso? (Citado por Genté, 2007, p. 19). O ideólogo Brzezisnki sinala que ?un Azerbaidján independente pode servir como corredor para que Occidente acceda á conca do mar Caspio, rica en enerxía, e a Asia Central? (Brzezinski, 1998, p. 126). É o que xa reclamaba en 1922 o imperialismo segundo o libro de Kart Hofmann A política do petróleo:?As rexións petroleiras rusas deben ser separadas do imperio soviético para ser postas baixo a influencia dos monopolios petroleiros e explotados ao seu favor? (Citado por Martens, 1996).
Esta ?independencia? non é outra cousa que unha fraude que esconde a súa submisión con respecto aos EEUU e ás diversas potencias estranxeiras, así como ao Fondo Monetario Internacional (FMI) e ao Banco Mundial (BM). Como sinala un líder comunista opositor de Azerbaidján ?hoxe todas as riquezas-e en particular a principal, o petróleo-están en mans dos EEUU, Inglaterra, Francia e Rusia. Pero o pobo non sacou ningún proveito? (Saiadov, 1998). É unha vitoria estratéxica non só para os EEUU senón tamén para as grandes multinacionais petroleiras e para Israel que recibe petróleo graza ao BTC e un revés para Rusia, China, Siria e Irán. O réxime xeorxiano cobra dereitos de tránsito dos hidrocarburos polo seu chan (que alcanzan varios millóns de dólares diarios) e pode abastecer á súa poboación para conter o descontento crecente da mesma.

- V Plans do Pentágono na zona e perspectivas inmediatas.

O Sur do Cáucaso é unha zona de tensión como consecuencia da agresiva penetración imperialista occidental cuxos obxectivos estratéxicos sinalamos a continuación:

- Impedir o reforzamento de Rusia, Siria e Irán.
- Obstaculizar o achegamento amigable dos pobos.
- Controlar o transporte de petróleo e gas.
- Impedir que os pobos controlen os seus propios recursos naturais.
- Impedir que Turquía se achega a Rusia e Irán.
- Xugular todo renacemento do Socialismo en calquera das súas formas.
- Instalar un capitalismo exportador de hidrocarburos baratos de tipo colonial.

En relación ao anterior, Occidente pretende alcanzar estes obxectivos tácticos:

- Consolidar os estados vasalos de Xeorxia, Azerbaidjan e Turquía.
- Favorecer a inestabilidade étnica para así xustificar o establecemento de bases militares e a ocupación do Iraq.
- Empregar a zona para atacar militarmente a Irán, Siria, Líbano e a resistencia palestina, kurdo-turca e iraquí.
- Incorporar a Xeorxia e Azerbaiján na OTAN.
- Expulsar ás tropas rusas da zona.

É necesario ter en conta que os altos funcionarios da administración Bush teñen intereses persoais na industria petroleira á que están vinculados persoalmente como se pode ver neste cadro non exhaustivo:

Condolezza Rice: Secretaria de Estado, membro da xunta directiva de Chevron
James Baker III: voceiro principal da campaña de Bush en 2000, avogado do consorcio responsable do BTC.
Zahmay Khalilzad: embaixador de EEUU en Kabul, asesor de Unocal
San Nunn: ex senador, membro do consello de administración de Texaco.
Gale Norton: Secretaria de Interior, axente de confianza de BP-Amoco.

O Pentágono gradúa o nivel de tensión na rexión en función da súa necesidade de presionar a Rusia ou a Irán. A estratexia estadounidense pasa por controlar os fluxos petroleiros e gaseiros e consolidar o seu dominio na vasta rexión que denomina ?Eurasia?. A crecente fortaleza do eixo Rusia-China-Siria-Irán reforza a importancia da estratexia de Wáshington sobre o eixo Azerbaiján-Xeorxia-Turquía. O plan operativo norteamericano no Caucaso Sur vertebra o seu amplo despregamento militar que vai da base de Camp Bondsteel en Kósovo ás súas bases en Afganistán pasando polas súas forzas en Iraq.

Este plan operativo, que emprega como intermediarios aos gobernos xeorxiano, azerbaijano e turco, obriga ao eixo Rusia-China-Irán devolver o golpe despregando unha diplomacia ofensiva que inclúe estreitar as súas relacións con América Latina e, en particular, con Venezuela. É previsible que os falcóns do Pentágono multipliquen as provocacións militares contra os pobos de Abjasia, Osetia do Sur, Armenia e Kurdistán co fin de obter tres obxectivos:

· Consolidar os seus réximes vasalos que afrontan un grande descrédito popular. O presidente xeorxiano está afrontando unha vaga de grandes mobilizacións populares que esixen a súa dimisión.
· Presionar a Irán para que capitule fronte ás presións estadounidenses sen necesidade dun ataque militar en toda regra.
· Frear o reforzamento político, económico e militar de Rusia mediante unha intensa presión ao longo de todas as súas fronteiras occidentais, sureñas, árticas e orientais.

quinta-feira, 7 de agosto de 2008

encamiña A OLIVEIRA DE TEO

COMISIÓN POLA RECUPERACIÓN DA

MEMORIA HISTÓRICA DA CORUÑA

NOTA DE PRENSA

A VODA QUE ORGANIZA NO PAZO DE MEIRÁS

A CRMH DA CORUÑA, EN COLABORACIÓN

COA COMPARSA OS MARACOS, CELEBRARASE

O VENRES, 8 DE AGOSTO, ÁS 6,30 DA TARDE

Todo está preparado para a celebración na porta principal do pazo de Meirás da anunciada voda. Despois de intensas xestións diante de Lucifer –preguntamos por el no ceo, pero San Pedro dixo que alí non estaba, nin era esperado- conseguimos que o Caudillo Franco disfrute dun permiso penitenciario extraordinario de fin de semana, xa que está condenado a cadea perpetua no inferno. O Generalísimo, vestido coas súas mellores galas, será o padriño e acompañara á noiva -á súa bisneta Leticia Giménez Arnau Martínez Bordiu- na entrada ao pazo de Meirás.

Serán recibidos por un destacamento da Garda Moura e polas autoridades civís e eclesiásticas. Posteriormente, poderemos bailar, disfrutando dunha sesión vermute, e todas as persoas invitadas, así como os medios de comunicación, serán obsequiados con empanada, polbo e tortilla, regado todo con viño do país.

Dun xeito festivo, reivindicaremos a devolución ao pobo do pazo de Meirás, sen provocar altercados, nin interferir no desenvolvemento do bodorrio oficial. Con este acto a Comisión pola Recuperación da Memoria Histórica da Coruña quere deixar moi claro que a familia Franco non é ben recibida e que, despois de disfrutar durante 70 anos dunha propiedade como o pazo de Meirás, que non é súa, deben devolver ao pobo o que é do pobo. Esperamos que sexa o último acto que realiza a familia do Ditador Franco no pazo de Meirás.

Todos os asistentes serán obsequiados cun folleto informativo sobre a historia do pazo e como se organizou o roubo, que levará por título: O pazo de Meirás e o imposto revolucionario de 1938.

Recibide un cordial saúdo.

A Coruña, 6 de agosto de 2008

Asdo. Rubén Afonso Lobato, responsable de Comunicación da CRMH da Coruña Tfno.: 645029338

terça-feira, 5 de agosto de 2008

Quen presta a quen? Un conto para nenos sobre a banca

Diego Urioste
Rebelión

Imaxina que tes un acordo cunha persoa, un acordo baseado na confianza e no beneficio mutuo. Esa persoa é seria, responsable e ofréceche seguridade, por iso a elixíches. Acordas que será o garante do teu diñeiro, e que a cambio de que cho garde e organice pagaraslle a fin de mes unha pequena porcentaxe do total: todos sairedes gañando. Cada mes dáslle a totalidade do teu soldo para que cho garde, e indícaslle que pagos ten que realizar por tí: a mensualidade do aluguer, do coche, o seguro etc. Así mesmo acordas con esa persoa que poderás dispor do teu diñeiro sempre que queiras, e que por esa molestia tamén cobrará unha pequena taxa.

O acordo parece funcionar, aínda que é obvio que o que sae gañando é el, xa que non produce nada e cobra por gardar e organizar o teu diñeiro. Decides recomendar ás túas amizades e familiares que utilicen ese método, xa que é máis cómodo delegar nesa persoa de confianza todos os asuntos económicos. Así mesmo decides recomendarllo á empresa que che fornece gas, que che cobra a conexión a internet e a outras persoas coas que mantés intercambios regulares de diñeiro. Así, no canto de ter que pagalo en man, a persoa que garda o diñeiro simplemente terá que cambiar os cartos de caixón onde os garda, pasando o montante de cada factura do teu caixón ao caixón do provedor.

Conforme pasa o tempo, o que garda o diñeiro dáse conta que na maior parte dos casos ninguén saca a totalidade dos seus aforros, xa que apenas necesitan diñeiro “contante e sonante” para a vida: case todos os pagos realízaos de caixón a caixón sen pasar polas súas mans. Cada caixón pertence a unha persoa ou empresa, e contén o total dos seus ingresos menos os seus gastos, aínda que cada vez resulta máis incómodo organizalo xa que o que garda o diñeiro cada vez ten máis clientes e menos espazo. Ademais algúns dos caixóns non son grandes abondo para gardar todo o diñeiro. Dado que constatou que nunca se saca a totalidade dos aforros e que os clientes confían nel, decide gardar o diñeiro de todos os caixóns nunha sala especial e substituír os caixóns por capetas onde irá anotando os ingresos e pagos de cada conta. Chámalles “contas”.

O sistema funciona á perfección, a pequena porcentaxe que cobra o que garda o diñeiro por protexer o diñeiro e movelo de conta a conta supón ao final un grande beneficio, e tras os cambios que realizou o seu traballo apenas lle supón media mañá de anotacións nas contas. O diñeiro vaise acumulando na sala común, e ata agora ningún cliente lle pediu que lle mostre o contido do seu caixón, o cal sería lícito. Conclúe que este sistema funciona en base á confianza cega dos propietarios das contas. Confianza que se gañou ao non interromper xamais ningún intercambio de valores entre contas, basicamente. Desa forma os clientes saben que o seu diñeiro está no seu caixón, aínda que os caixóns xa non existan e o seu diñeiro sexa simplemente unha anotación nun ficheiro.

En realidade, o intercambio de diñeiro entre contas non é tal. Todo o diñeiro vai directamente á sala grande de almacena de billetes e moedas, e o que garda o diñeiro simplemente anota, resta ou suma cifras dun ficheiro ou outro. É dicir, que aínda que os clientes pensen que o que intercambian é diñeiro, o que fan é pasarse sumas e restas de cifras. O sistema funciona porque existe un acordo tácito que define e apoia esas cifras en base a un valor real monetario -o diñeiro contante e sonante da gran sala- aínda que ninguén o comproba. E é isto último o que lle fai pensar ao que garda o diñeiro que o seu negocio podería funcionar practicamente sen diñeiro porque, salvo cando algún cliente desexa sacalo (poucos, xa que os pagos realízanse de conta a conta ou a través dun cartón electrónico que anota as cifras como el o fai nos ficheiros), non serve de nada telo alí xa que non hai apenas mobilidade. O que garda o diñeiro podería gastarse o 90% do diñeiro da gran sala (que pertence aos seus clientes) e ninguén se daría conta xa que ninguén o necesitaría. Con todo el é cauteloso e profesional.

Un día, unha das suas primeiras clientes cóntalle que quedou no paro, e que deixará de abonar cada mes diñeiro ata que non atope outro traballo. Cóntalle que, con todo, seguiranlle pasando os recibos da luz, a auga, o colexio e outros pequenos gastos fixos mensuais, e que non pode facerlles fronte. O que garda o diñeiro dille que volva ao día seguinte, que necesita pensar sobre iso xa que é unha situación á que non se enfrontou e que certamente non será a única.

Ao día seguinte, a muller volve e o que garda o diñeiro proponlle un plan: el adiantaralle diñeiro a cambio de que ela llo devolva na súa totalidade, dentro dun tempo, máis unha porcentaxe para el. Dada a situación, a muller acepta confiada: pediulle 10.000 unidades de diñeiro e terá que devolverlle 13.000, é dicir un 30% como concepto de adianto. O que garda o diñeiro saca eses 10.000 da sala grande, é dicir que é diñeiro dos outros clientes, aínda que eles xamais o saberán nin o notarán xa que os pagos e cobros seguirán o seu curso como sempre. Pero o beneficio dese adianto, o 30% de suplemento, non o depositará nesa sala senón que o gardará para si mesmo. É dicir, non só gaña diñeiro por gardar e facer sumas e restas dun ficheiro a outro, senón que obtén beneficios directos co diñeiro dos demais. Como ninguén lle pedirá contas, ninguén se dará conta. É un sistema perfecto e pronto terá varios clientes que pedirán adiantos de diñeiro a cambio de pagar unha porcentaxe sobre o total. Os beneficios persoais do que garda o diñeiro, conseguidos co diñeiro dos seus clientes, son extraordinarios.

O que garda o diñeiro é consciente que está roubando diñeiro dos seus clientes para sacar proveito persoal. Pero ten as costas ben cubertas, xa que ademais de que ningún cliente pide comprobar que no seu caixón está o seu diñeiro, el só retén a porcentaxe e o resto do diñeiro, ao cabo dun tempo, volve á sala. Con tantos préstamos, na sala só está o 5% do total do diñeiro que debería de haber (sumando as cifras de todas as contas), pero todo funciona á perfección xa que os pagos e cobros (as anotacións e pequenas cifras que sacan algúns clientes) están ao día.

En realidade o diñeiro deixa de existir, salvo para o que garda o diñeiro. O que garda o diñeiro controla e obtén diñeiro, pero os demais (clientes e provedores), obxectivamente, só teñen cartafois con anotacións de sumas e restas. O resultado do cálculo de cada cartafol é o diñeiro que ten cada cliente, e que debería estar apoiado por diñeiro contante e sonante na sala, pero xa non é así polo negocio dos préstamos. Os clientes, en conclusión, non teñen nada. Pero non o saben porque o sistema de pagos e cobros segue funcionando e seguen, polo tanto, tendo confianza.

O que garda o diñeiro sabe que este sistema funcionará eternamente, salvo se todos lle pidan ver o diñeiro das súas contas ou, no peor dos casos, todos decidan sacar o seu diñeiro á vez.

O que garda o diñeiro é un ladrón? Fóra do conto, chámanlle banco.

CATALUNYA, CONTRA LA DIRECTIVA DE LES 65 h.

[Xarxacontratancaments] NOTA INFORMATIVA SOBRE A CAMPANYA CONTRA A
DIRECTIVA DE LES 65 H.

Nota informativa sobre a campanya:

NOVAS ADHESIÓNS Á CAMPAÑA CONTRA A DIRECTIVA DAS 65 HORAS

¡VÉMONOS EN SETEMBRO!

Durante estas semanas adheríronse á campaña diferentes comités de empresa,
seccións sindicais, sindicatos, asociacións, colectivos e
organizacións (ver listaxe anexa). A destacar, os comités de empresa de Telefonica-Barcelona
e a permanente do comité de TMB Autobuses de Barcelona..

Temos un bo punto de partida para retomar a campaña con forza en setembro,
para dala a coñecer e ampliar a súa base, levala á rúa e
preparar unha boa resposta na xornada do 7 de outubro.

En Catalunya, todos/as os que estamos por loitar contra a Directiva nos autoconvocamos
o día 9 de setembro ás 7 da tarde na Casa da
Soli (C/ Vistalegre nº 5, metro St. Antoni).

Como di a autoconvocatoria:, unha agresión desta envergadura non se pode tirar atrás se nos limitamos a presións diplomáticas aos
eurodiputados e a protestas testemuñais. Pola contra, é precisa
unha resposta unitaria e contundente, que hai que organizar do xeito
máis amplo, unitaria e democrática e que inclúe esixir ao CES que
converta os paros entre 5 e 15 minutos do día 7 de outubro nunha
folga xeral europea de 24 horas con grandes manifestacións, para
esixir, en nome da clase traballadora do continente, a inmediata
retirada da nova Directiva.

Sabemos tamén que en Madrid, para traballar no mesmo sentido, hai
unha convocatoria aberta para o próximo 4 de Setembro(pódese conectar
a través de: co.bas@telefonica.net).

ANEXO

LISTAXE DE ADHESIÓNS A CAMPAÑA CONTRA A DIRECTIVA DAS 65 HORAS
SEMANAIS

? Comité de Empresa de Telefonica Barcelona
(por unanimidade de:Co.bas, CXT, UXT, CCOO, STC, EC)
? C.Permanente do Comité de Empresa de TMB Autobuses de Barcelona
? Comité empresa de Indra Sistemas de Roc Boroant
? Comité empresa de Indra BMB de Ávila
? Comité de empresa de EMMSA-Catalunya
? Comité de empresa IBM Barcelona
? Comité de empresa IBM G.S. Barcelona
? Comité de empresa de Titan (pintura plástica)
? Comité de Empresa de Teamlog Ibérica Barcelona
? Comité de Empresa de Emagine, Sant Cugat
? Sección sindical de CCOO do Grupo IBM Barcelona
? Sección Sindical de CXT en CESCE-Madrid
? Sección Sindical de CXT de TMB Autobuses (Barcelona)
? Sección sindical de CXT en Atos Origin
? Sección sindical de CCOO de Magneti-Marelli (Barberà do Vallès)
? Sección sindical de USOC de Magneti-Marelli (Barberà do Vallès)
? Sección sindical de CCOO de Indra Sistemas de Barcelona (Metal)
? Sección sindical estatal e de grupo de CCOO de Indra
(Consultoría e planificación, oficinas e despachos)
? Sección sindical de CCOO do Grupo EDS
? Sección Sindical de Co.bas de Controlex España S.A
? Sección Sindical de CCOO de Damm
? Agrupación de Pensionistas e Xubilados/as de CC OO de Fecsa-Endesa
? IAC (Intersindical Alternativa de Catalunya)
? Sindicato CO.BAS
? Sindicat Unitari do Metro (Barcelona)
? ACTUB (TMB)
? Sindicato Asembleario de Sanidade (Madrid)
? Organització de Treballadors Zúric Assegurances (OTZA)
? Trobada Alternativa de Nou Barris
? Seminari d?Economia Crítica Taifa
? Plataforma Horta-Carmel-Guinardó / Un altre món és posible
? A Plataforma de Solidariedade con Chiapas, Oaxaca e Guatemala de Madrid

? Asociación Cultural Anton Makarenko de Educación Popular
? Associació Lliure Antiprohibicionista
? Grupo de Resposta Antipatriarcal (G.R.A.P.A.)
? Asociación Cultural O Progreso de Aranxuez
? CSOA O Peche Xetafe
? Assemblea de Joves da Costeira-CAJEI
? Corrente Vermella
? Endavant
? En Loita
? Revolta Global
? Asociación Socialismo XXI
? Agrupación Local do PCE e mocidades comunistas de Aranxuez
? Gazte Komunisten Batasuna - Unión de Mozos Comunistas de Euskal
Herria (GKB)

_______________________________________________

web: www.moviments.net/xarxacontratancaments
Xarxa-contratancaments mailing list
Xarxa-contratancaments@llistes.moviments.net
http://llistes.moviments.net/cgi-bin/mailman/listinfo/xarxa-contratancaments

Un novo atentado contra a clase traballadora

O traballador morto en Alcoa-Coruña demostra que cando un suceso repitese día si e dia tamen.... deixa de ser un "accidente", para ser un atentado.

Xa esta ben de cortinas de fume... os traballadores e as traballadoras morren a cotio nas fábricas -esas que non existen ata que alguen morre-, nas obras ou no mar. Nunca morre un empresário.

Chamemos ás cousas polo seu nome, os atentados laborais causan máis mortes e feridos que o tráfico -8725 no 2007-, ou calquera outro “atentado”... E isso sem contar as enfermidades pólo traballo. E cantos empresários ha na prision, a cantos se lles embargan os seus bens... a ningun.

Tralas condicions de traballo, dos ritmos de produccion, das xornadas - agora que queren ampliala as 65 horas-, das condicions de seguridade é hixiene, dos baixos salarios, atoparemos unha realidade, o que en realidade é, un atentado terrorista ao servizo dos beneficios das empresas chamado "accidente".

Os gobernos ollan para outro lado, e deixan facer con medidas que ninguen cumpre; e a prensa, o seu, montar campañas de criminalizacion de todo o mundo, menos dos responsábeis dos "accidentes" laborais.

Os gobernos non van facer nada que nos non consigamos coa nosa loita. O seu é favorecer os beneficios empresariais - a Jove coa venda de Fadesa a Martin, mentras centos de traballadores van a rúa, coa venda de Union Fenosa a Gas Natural, con Touriño aceitando que as caixas galegas "especulen" coas súas accions, etc.-

Esta é a realidade. E esto é o que temos que mudar loitando contra o intento de ampliacion da xornada as 65 horas e pola reduccion sem perda do salario, contra os ritmos que non dan tempo o descanso, e polo castigo dos verdadeiros culpábeis.

Non chega coa politica de facer estudos e máis estudos sobre a siniestrialidade, as organizacions dos traballadores teñen un camiño, o da mobilizacion da clase traballadora contra os atentados nos centros de traballo.

Nós poñemos os mortos, eles levan os beneficios

www.corrienteroja.net; correntevermella@corrienteroja.net

ASINA E DIFUNDE: NON AO XUIZO CONTRA TRES MILITANTES COMUNISTAS